O`zbekiston respublikasi oliy

ajrating. His-hayajon undovlarining ma’nolarini izohlang.

1. – Voy... – dedi Munisxon, so‘rashgani qo‘l uzatib, -shoirlik qulluq bo‘lsin, kecha majlisga borgan ekansiz. (A.Q.) 2. – Obbo, nafsi buzuq sira bu qilig‘ingni qo‘ymading! – dedi ranjib shogirdlardan biri. (O.) 3. – Iya, siz ketmaysizmi, aya? (S. A.) 4. – Shu bo‘y-basting bilan gadolik qilib yuribsanmi? – dedi, qo‘rs ovozda. -Barakallo senday bahodirga! (O.Y.) 5. – Eh, jon qizim, ko‘nglim notinchligini bilsang edi... (Sh.R.) 6. – Assalom, xush kelibdilar, marhabo! – dedi otasiga bukilib salom berib. (O.) 7. – Hoy, birodar, turing, shaharga keldik, deb uyg‘otib, qoldi. (M.I.) 8. – Ey, muhtaram domla! ... – dedi va chetlanib yo‘l berdi. (A.Q.) 9. – «Oy kabi yuzlar, kulib boqishlar, cho‘chib qochishlar... Uff» (A.Qod.) 10. Rahmat! So‘zimizni yerda qoldirmabsiz. Keling qani? Ey, attang! Shu bahona bilan tanishib olardik. (Sh.) 11. – E, qandingni ur, azamat, o‘zimizda bor ediku, ovora bo‘psan-da. (Sh.R.) 12. Marhabo, ey samovotning oltin elchisi! Necha beling shuncha bukik, charchab qoldingmi? Oh azizim, ming- ming yillar yiroq yo‘llardan yurgan yo‘lchi tolib qolsa, taajjub emas! (M.Sh.) 13. – Voy-bo‘-o‘, yonib ketibsiz-ku, a, cho‘milib chiqa qoling, dedi mehribonlik bilan. (O‘.U.) 14. – Balli, mana endi o‘zingizga keldingiz. Mana bu yigit kishining ishi! (O.) 15. – Ofarin!, yo‘limiz bir, to‘g‘ri gap!-qichqirdi orqadan rus tilini tuzukkina tushunadigan bir usta. (O.)