O‘zbekiston respublikasi axborot texnologiyalari va kommunikatsiyalarni rivojlantirish vazirligi

Eng yaxshi dori

Shunday xastalar bo‘ladiki, ularni faqat so‘z bilan davolamoq zarur. Abu Ali ibn Sinoning fikriga qaraganda, bemorni dori-darmon bilan birga so‘z bilan davolagan ham afzal, chunki so‘z shunchalik sir-sinoatga ega bir mo‘jiza hisoblanadi.

Bir og‘iz shirin so‘z. Siz bu so‘zning naqadar umidbaxsh va katta qudratga ega ekanligini his qilganmisiz? Qiziq, ba’zan noyob dori-darmonlar-u zamonaviy meditsina asbob-uskunalari ham ojizlik qilib qolganda ana shu bir og‘iz so‘z bemorga ruhiy dalda, jismoniy quvvat bag‘ishlaydi! Chunki so‘z xoh yaxshi, xoh yomon bo‘lsin, avvalo, bosh miyaga ta’sir qiladi. Bosh miya esa organizmdagi butun jarayonlarni boshqaradi va nazorat qilib turadi. Yomon so‘z orqali asabiylashganda, odamning aft-angori o‘zgaradi, rangi o‘chadi, qo‘l va oyoqlari titraydi, quloqqa so‘z kirmaydi, nafas olishi va yurak urishi tezlashadi. Shu payt kishi o‘zini bosib ololmasa, yomon kasallikka chalinishi mumkin.

Rivoyat qilishlaricha, bir kuni Luqmoni Hakim ko‘chada ketayotgan ekan. Qarasa, sal oldinda borayotgan bir qiz dam-badam qon tuplarmish. Hakim qiz uyiga kirib ketgach, uning orqasidan kirdi. Luqmoni Hakim qizning otasiga: «Qizingiz bedavo dardga uchrabdi, afsuski, muolajaning iloji yo‘q», debdi. Uning bu so‘zlarini haligi qiz eshik orqasida eshitib turgan ekan. Birdan yuragi duk-duk urib, qaltirab yiqilibdi va hushidan ketibdi. Xullas, shu bir og‘iz so‘z oqibatida qiz ruhiy dardga giriftor bo’lib, olamdan o‘tibdi.

...Kunlarning birida qizning otasi Luqmoni Hakimni uchratib qolibdi. Shunda ota:

— Taqsir, qizim bedavo dardga chalinganini qanday bilib edingiz? — deb so‘rabdi. Luqmoni Hakim debdi:

— Qizingiz ko‘chada kela turib, bot-bot qon tuplaganini ko‘rgan edim.

Bu javobni eshitgan chol shart etib, o‘z peshanasiga uribdi. Keyin sal o‘ziga kelgach:

— E, attang, qizim o‘sha kuni shotut yeb edi, siz ko‘rgan tupik shotut sharbati edi-ku! E, attang! — debdi.

Hakim chol oldida tiz cho‘kib, uzr so‘rabdi:

— Siz menga va bizdan so‘nggi avlodlarga unutilmas saboq berdingiz. Bir so‘z bilan soppa-sog‘ odamni o‘ldirish yoki bemorni oyoqqa turg‘izib yuborish mumkin ekan! Yunonlar: «Dardni bilmasang, yaxshisi sen bemorni tinch qo‘y», — deb bejiz aytmagan ekanlar.