O`zbek tili va adabiyotini o`qitish metodikasi

Majnunning holatini eshitgan ota-o‘zbek ning ruhiy holati:
Chun bo‘ldi ayon bu mojarosi, Behol o‘lubon ato-anosi. Ko‘rgach ani aylabon nazora, Ko‘nglak dema, ko‘ksi pora-pora
Majnunning ishqi haqidagi qaydlar:	G‘am xayli ko‘ngul hisorin oldi, Ishq ilgidin ixtiyorin oldi. Layli g‘ami o‘yla qildi bedod Kim, ato-anoni qilmadi yod. Oshiqlari xolini unutti, Ma’shuq uyining yo‘lini tutti. . . Ham jismig‘a pechu tob tushti, Ham ko‘ngliga iztirob tushti. . .
Majnunning Laylilarning itiga murojaatidan:	Men gar toimay bu komronliq, Sen aylabon anda posbonliq. Bu kim senu men biz ikki hamdam, Men xoru valek sen mukarram. Sen yor eshignda shodu masrur, Mahrum men g‘aribu mahjur. . . Sen ko‘yida tosh uza qo‘yub bosh, Boshimg‘a firoqi yog‘durub tosh.
Layli haqida:	Layliki edi arab balosi, Ham bor edi Qays mubtalosi.
o‘z qabiladoshlarining fikrlari:	Bu dedn: «Kerak qulog‘ig‘a pand», Ul dedi: «Kerak ayog‘ig‘a band».