O’zbek Adabiyoti tarixi: Eng qadimgi adabiy yodgorliklar

Mirmuhsin

Mirmuhsin (Mirsaidov) 1921 yil 3 mayda Toshkentning Kesakqo’rg’on mahallasida kulol oilasida tug’ildi. Eski shahardagi 1-maktabni, Toshkent pedagogika instituning Til va adabiyot fakultetini tugatgan. U O’zbekiston Yozuvchilar uyushmasida, “Qizil O’zbekiston” gazetasi tahririyatida ishlagan, uzoq muddat “Sharq Yulduzi”, “Mushtum” va “Guliston” jurnallarining bosh muharriri bo’lgan.

Shoir Mirmuhsin ilk to’plamlari “Er yurak”, “Vatan”ni 1942 yilda chop ettirgan. U ko’plab she’rlar, “Usta G’iyos”, “Do’lan” (1947), “Yashil qishloq” (1948), “Qadrdonlar” (1954), “Shiroq” (1967), “Nevara” singari dostonlar, “Adib va Ziyoda” (1957) she’riy roman muallifi.

 O’zbek adabiyotida Mirmuhsin adib sifatida o’ziga xos o’ringa ega. Uning “Dorbozlar” (1956), “Jamila” (1957), “Hikoyalar” (1959), “Qizil durralar” (1961), “Sozanda” (1963) singari hikoya va qissalar to’plamlari bor. “Arab hikoyalari”, “Iskandariya ko’rfazi”, “Mo’tilal”, “G’urbatdagi odam”, “Chodrali ayol” hikoya va qissalarida Sharq xalqlari hayotini tasvirlaydi.

Mirmuhsin roman janrida barakali ijod qilgan. Uning “Chiniqish” (1964), “Dagrez o’g’li” (1973), “Umid” (1974), “Me’mor” (1974), “Chotqol yo’lbarsi” (1977), “Ildizlar va yaproqlar” (1981), “Temur Malik” (1986), “Ilon o’chi” (1995), “Turon malikasi” (1998) romanlari bir necha bor ko’p tirajlarda chop etilgan. Uning romanlari rus va boshqa tillarga tarjima qilingan. Yozuvchiga “Umid” va “Me’mor” romani katta obro’ keltirdi. “Me’mor” romanida hayot o’ta tiniq, xarakterlar mukammal tasvirlangan. Mirmuhsin – romannavisning iste’dod va izlanishlari shu romanlarda ko’zga aniq tashlanadi.

Mirmuhsin O’zbekiston Respublikasi Davlat mukofoti laureati (1974), “O’zbekiston xalq yozuvchisi” (1981).

Uning uch jildlik (1971-1973), to’rt jildlik (1981-1984) asarlari to’plami chop etilgan.

Asarlari.

Mirmuhsin. Me’mor. T.: “Sharq” – 2001.
Mirmuhsin. Temur Malik. T.: Adabiyot va san’at – 1986.