Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

kulayotganim izni qay tarzda bilib olganlariga odam ning aqli yetm aydi.
Xuddi shu narsa, hozir Oq S o 'y lo q bilan sodir bo'layotgandi, shuning
uchun odam lar kulayotganda u o 'zin i yo'qotib qo'ydi. Oq S o 'yloq
ortiga o'girildi-da, dum ini xoda qilib qochdi, zero og'riq em as, o d a m ­
larning qah-qah urib kulishlariga chidolm adi, chunki kulgu olov yetkaz-
gan og'riqdan ko'ra azobliroq edi. Oq S o'yloq bog'lab qo'yilganiga
chidayolm ay quturayotgan on asin in g — dunyoda o'zin i kalaka qilm ay-
digan yagona mavjudot bag'riga qarab o 'zin i otdi.

---

Qosh qoraydi, ketidan tun kirdi. Oq So'yloq K ich in ing oldidan bir
qadam nari jilm adi. Tum shug'i bilan tili ham on achishib o g ‘rir, biroq
u ndan-da kuchliroq boshqa bir tuyg'u bezovta qilardi. U vujudida
junbushga kelgan sog'inch hislaridan qiynalm oqda edi. O 'zini qo'ygani
joy top olm as va beixtiyor irmoq bo'ylari va qadrdon g'orda hukm
surgan osoyishtalik va halovatni qo'm sardi. U ning hayoti izdan chiqqan
yoki uning tin ch i buzilgan edi. Bu yerda odam zo ti ko'p edi — erkaklar,
ayollar, bolalar — hammasi shovqin solar, uning zardasini qaynatardi.
Itlar esa tinim siz urishar, irillar, o'zaro g'ajishar edi. Ilgari halovat
tuygan yolg'izlik barham topgan edi. Bu yerdagi hayot qaynagandan
qaynardi, hatto havo ham jo'shqin hayot ta ’sirida edi. T evarak-atrof
bamisli arining inidek tinim siz g'o'ng'illar, vizillar, bir dam tinchim asdi.
Yangi-yangi tovushlar uni cho'chitar, tashvishga solar edi.
Oq S o'yloq vigvamlar orasida u yoqdan-bu yoqqa yurayotgan va
ko'zdan g'oyib bo'lib yana paydo bo'layotgan odam larni tom osha qilib
yotardi. X uddi odam lar o'zlari yaratgan ilohlarga iltijo bilan term ulgani