Олабўжи романдан катта хикоя

қизнинг уйчасида... қолиб кетади шекилли. Ё хотира бўлиб қоладими? 
Наҳот? 
Ултон Баҳор билан бақамти ўтириб, “келишиб” олиши жуда-жуда 
шарт эканига яна бир бор амин бўлди-да, вужудидаги туғма шиддат ва 
ғайрат жунбуш қилиб, зинадан ирғишлаб чиқди. 
Эшикдан мўралади: телевизор ғинғиллар, икки меҳмон шундоқ 
четда узала тушиб ётар, Ашим хонтахта қошида тиз чўкиб, Сетон 
Томпсонни ўқир эди. 
У Ултонни сезиб, ялт этиб қаради-да, ирғиб турди. 
– Қалай? – деди Ултон. 
– Шу... Сал димлама қилдим, – деди Ашим. – Вино уриб ташлаган 
экан буларни... 
– Телевизорни ўчир... Буларнинг қўлидан нима ишлар келар экан? 
– Уйғотайми? 
– Оббо. 
– Эртага сўрайман. 
– От қаерда? 
Ашим кулба томонга ишора қилди. 
Ултон отни эркалаб ўтаркан, салдан кейин уни миниб, яна 
амбулаторияга жўнаб қоладигандек бўлди. Сўнг руҳини кўтариш учун 
бу режани амалга ошириш ниятида тағин нималардир қилмоқчидек, 
уйчага кўтарилди. 
Шифтдан осилган чироқни ёқиб, курсисига ўтирди-да, қийшайиб 
қолган шамларни сопол тақсимчага ўрнаштирди. Уларни ёққач, 

---

232 
чироқни ўчирди ва сигарет тутатди. Креслога чўкиб тин оларкан, тағин 
ниманидир унутгандек, энг муҳим бир нарсани эслаши лозимдек 
туюлиб: “А-а-а!” деди – у волидасини хотирлаган эди... 
Хотира Муллақизнинг сағанасига “ҳамроҳ” этиб Зикриёхон 
домлани ёдига туширди... 
Кейин катга ўтиб чўзилди. Кулдонни ёнига суриб қўйди-ю, бу 
оқшом ҳам (оз бўлса-да) ичганидан пушмон еди. Ва: “Қачон тугар экан 
бу “ташвишлар?” дея кимгадир нола қилди. 
Балки чиндан ҳам бирон ёққа бориб, яшаб туриши керакдир?