Oila pedagogikasi

Natijada, ota-ona farzandlarining har tomonlama o‘sishi
hamda rivojlanishi yo'lida unga madad bo‘lish o‘miga, o‘z
harakatlarining samara berishidan noumid bo‘lib qoladi.
Faqatgina nogiron farzandi bor bo‘lgan oilalaming muam­
molari o‘z yechimini topgan taqdirdagina, ulami to‘liq rea­
blitatsiya qilish va u oilani jamiyatga integratsiyasini ta’min-
lashi mumkin bo‘ladi.
Mehnat va ijtimoiy ta’minot vazirligining ma’lumotlariga
ko‘ra, 3—11 %gacha bo'lgan bolalar tug'ma nuqson va irsiy
kasalliklar bilan tug‘ilgan. Ulaming deyarli yarmi bu kasal-
liklar oqibatida nogiron bo‘lib qolishayapti. Bunga sabab ota-
onalar farzandlaridagi nuqsoni juda kech sezishadi va uni
reablitatsiya qilish uchun kerakli zarur choralami o‘z vaqtida
ko‘rishmaydi. Shu sababli Respublikamizda nogiron bolalar
soni tendensiyasiga nazar tashlaydigan bo‘lsak, quyidagi
statistik ma’lumotga tayanish mumkin bo‘ladi.
1993-yilda respublika bo‘yicha jami nogironlar soni 173,5
ming kishini tashkil etgan, 1997-yilga borib bu ko‘rsatkich
223,5 ming kishini tashkil etgan, ya’ni 1,3 martaga ко‘pay-
365

---

gan. Shu jumladan, 16 yoshgacha bo‘lgan nogiron bolalar
som 1993-yilda 49,9 ming kishi bo'lib, ular umumiy nogi-
ronlar sonining 28,8 %ini tashkil etgan bo‘lsa, 1997-yilga
borib bolalikdan nogironlar 106,0 ming kishini, ya’ni nogi-
ronlaming umumiy sonining 47,7 %ini tashkil etgan. Ushbu
to‘rt yil ichida bolalikdagi nogironlik 18,6 % o'sganligining
kuzatilishi juda achinarli holdir (Тендер и развитие в
Узбекистане. Статистический сборник, 1998 г.). 2000-
yilda Respublikada 0-16 yoshgacha bo‘lgan 111011 bola