O‘bekiston Respublikasi Oliy Ta’lim Vazirligi Toshkent Davlat Sharqshunoslik instituti

Zamonaviy jamiyatning paydo bo‘lishi bilan insonning ijtimoiy va siyosiy munosabatlardagi o‘rni yuksalib bordi. Bu jamiyatlarda o‘zaro munosabatlarning bir-biriga ta’sir etish darajasi va mehnat taqsimotining chuqurlashuvi ro‘y berdi. Bu jarayonlarning sekinlik bilan yuksak ta’lim va tajribaga, shuningdek, yuqori kasbiy malakaga asoslanishi, ijtimoiy munosabatlarning qonunlar, me’yorlar, shartnomalar asosida muvofiqlashtirishning rasmiy tizimini yaratilishi zamonaviy jamiyatlarni xalqchil bo‘lishiga zamin yaratdi. Dinni davlat va boshqaruvdan ajratilishi, ijtimoiy institutlarning ko‘payishi va rivojlanishi kabi omillar natijasida insonlararo munosabatlar yuksalib, siyosiy institutlarni nazorat etish, inson huquq va erkinliklarini himoya etish, jamiyatda tenglik o‘rnatish imkoniyatlari paydo bo‘ldi. XX asrga kelib eng takomillashgan va zamonaviy kishilik birliklarini fuqarolik jamiyati, deb atash rusumga kirdi.

Ma’lumki, inson o‘zining ijtimoiy mavjudot ekanligi va o‘z mohiyatidan kelib chiqib, tabiiy ravishda siyosiy munosabatlarda ishtirok etishga intiladi. Ijtimoiy-seyosiy munosabatlarda faol ishtirok etish ehtiyojlari va zururiyati esa har bir fuqaroda manfaatlarning faqat guruhiy shakldagina ifodalash va qondirish mumkin ekanligini anglab yetishiga zamin yaratadi. Turli xil ijtimoiy guruhlar va tabaqalarning turlicha manfaatlarini o‘zaro to‘qnashuvlar aa ziddiyatlarga kirishishi, ularni o‘zaro kelishtirish va muvozanatlashtirishsiz hal qilib bo‘lmasligini anglash jarayonlari tabiiy ravishda xalqchil jamiyat va siyosiy hokimiyatga bo‘lgan ehtiyojlarni shakllantirdi. Chunki turli manfaatlar muvozanatini ta’minlashni faqat demokratik jamiyat bilan davlat hokimiyati hamkorligida amalga oshirish mumkin ekanligini tarixiy tajribalar isbotlab berdi. Shu sababli ham siyosiy ong turli xil ijtimoiy guruhlarning siyosiy institutlar va siyosiy sub’ektlar bilan o‘zaro muloqot va munosabatlarga kirishishi uchun zaruriy ehtiyojlarni shakllantirdi hamda rasmiylashtirdi.

Fuqaro huquqlarini ta’minlashda insonning tabiiy huquqlarini e’tiborga olish muhim ahamiyatga egadir. Qadimgi antik faylasuflar talqinicha, tabiiy huquq tabiatiga bog‘liq holda insonlar tug‘ilishlaridanoq bir xildirlar. Ijtimoiy shartnomalar asosida qonun va davlat paydo bo‘ldi. Aristotelning fikricha, insonni tug‘ilishidayoq paydo bo‘lgan xususiy mulkka bo‘lgan tabiiy huquqi insonning tabiati va uning dastlabki o‘zini o‘zi sevishiga asoslanadi. Qolaversa, ana shu tabiiy huquqni ta’minlashga intilish, xususiy mulk jozibasi, uni saqlash va ko‘paytirish manfaatlari insonni jamiyatda tezlik bilan ijtimoiylashuviga va faollashuviga olib keladi.