Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Юринг ака, кетайлик, илтимос.
Толиб Салимдан бундай сўзлар чиқишини хаёлига хам 
келтирмаганди. Толиб бошини кўтариб Салимга қараганди, 
унинг кўзи ёшга тўла эди. Толиб сал ўзига келгандай 
ўрнидан турди. У секин юриб машинага ўтирди. Унинг соч- 
соқоли ўсиб кетганди. Салим шошилиб келиб машинани 
юргизиб, тўғри сартарошхонага хайдади. Сартарош унинг 
соқолини олиб, сочларини эпақага келтиргандан сўнг, 
Толиб Салимга:
— Салим, қоринни тўйғиссак дегандим, — деци.
Толиб қирқ кундан бери нима еяётганини хам билмасди.
Салим уни тўғри ресторан га олиб бориб хонасига киргизди. 
Унинг олдига дастурхон солиб:
— Нима ейсиз, ака, — деди Салим.
91

---

- Нима бўлса олиб келавер, барибир, фақат иссиқовқат 
бўлса бўлди, — деди . И сси қ овқат емаганига ҳам анча 
бўлганди. У иштаҳа билан овқатланди. Унга Салимнинг 
гаплари таъсир қилгандай эди. Ойгул Салимдан телефон 
орқали қўнғироқ қилиб Толибнинг аҳволини сўраб турарди. 
Салим суюнганидан Ойгулга қўнғироқ қилиб уни чақирди.
Толиб қорни тўйгандай бўлиб, ўрнидан туриб сейф ни 
очди. Санжарнинг ёзиб қолдирган хатини яна ўқимоқчи 
бўлди. Энди хатни олмоқчи бўлганди, сейф нинг пастки 
п о л к а си д а ялтираган н ар сага кўзи ту ш и б қ ол ди . У 
Санжарнинг бўйнига тақиб юрадиган тилла занжири эди. 
У ерда Санжарнинг яна никоҳ узуги, тилла соати ҳамда 
паспорти ҳам бор эди. Эшикни тақиллатиб Салим кириб 
келди.
- Ака, яхшимисиз, сизга бир меҳмон олиб келяпман, 
— деди. Толиб сейф нинг олдида тарашадай қотиб қолганди.
- Салим, нима дединг? — деб сўради Толиб у томонга 
қараб. Салимнинг ёнида Ойгул турганди.