Namoz kitobi

Imomga iqtido qilishning sahih bo‘lish shartlari
Imomga iqtido sahih bo‘lishi uchun o‘n to‘rt shart mavjud:
1. Muqtadiyning takbiri tahrima aytishda imomga iqtido etishni niyat qilishi.
2. Imomning ayollarni unga iqtido qilishlari uchun imomlikka niyat qilishi.
3. Imomning to‘piqlari jamoatning to‘piqlaridan oldinroqda bo‘lishi.
4. Imomning holati unga iqtido qilgan kishining holatidan past bo‘lmasligi, ya’ni imom nafl, unga iqtido qilgan kishi farz namoz o‘qimasligi kerak.
5. Imom bilan muqtadiyning boshqa-boshqa farz namozlarini o‘qimasligi, ya’ni jamoat bilan imom bir xil vaqtning farz namozini o‘qishlari zarur.
6. Muqimning vaqti chiqqan to‘rt rakatli farz namozni o‘qishda musofirga imom bo‘lmasligi.
Izoh: Musofir kishi muqim imom bo‘lib vaqtidts o‘qilayotgan to‘rt rakatli farzlarning biriga oxirgi ikki rakatda yetishsa, unga uchinchi va to‘rtinchi rakatlarda qiroat qilish farz, imomga esa sunnat bo‘lgani uchun yuqorida aytib o‘tilganidek, imomga iqtido qilishining durust bo‘lish shartlaridan biri, ya’ni imom holatining muqtadiynikidan past bo‘lmasligi sharti buziladi.
7. Imomning masbuq (jamoat namoziga kech kelib, qoldirganini qo‘shilib o‘qiyotgan) bo‘lmasligi.
8. Imom bilan jamoat orasida ayollardan iborat saf bo‘lmasligi.
9. Imom bilan muqtadiylar orasida qayiq o‘gadigan anhor yoki mashina o‘tadigan yo‘l bo‘lmasligi.
10. Bir makon hukmida bo‘lgan joyda jamoat bilan imom orasida imomning harakatlarini buzilishga to‘stsq bo‘ladigan devor yoki pardaga o‘xshash narsalarning bo‘lmasligi. Faqat oradagi to‘siqlarga qaramasdan, imomning qiroatlarini eshitayotgani yoki ko‘rayotgani tufayli unitsg hara-katlarini aniqlay olsa, iqtido qilish joizdir.
11. Imomning markabda (ot, mashina va boshqalar) muqtadiyning yayov, yoki aksincha, imomning yayov, muqtadiyning mazhabda bo‘lmasligi.
12. Muqtadiy bilan imomning boshqa-boshqa markab yoki ulovda bo‘lmasligi.
13. Imom bir kemada, muqtadiy esa unga bog‘liq bo‘lmagan boshqa bir kemada bo‘lmasligi.
14. Muqtadiyning imomda o‘z mazhabiga ko‘ra, namozni buzadigan holatni ko‘rmasligi (masalan, Shofe’iy mazhabidagi imomning og‘zini to‘ldirib qusganidan yoki badanidan qon chiqqanidan so‘ng tahoratini yangilamaganiga shohid bo‘lmasligi).