Mustaqillik ma’naviy tiklanish va yuksalish asosi. Mustaqil

---

2-mavzu

.  Mustaqillik  -  ma’naviy  tiklanish  va  yuksalish  asosi.  Mustaqil 

O‘zbekistonda  ma’naviyat  masalalarining  davlat  siyosati  darajasiga 

ko‘tarilishi  va  buning  sabablari.  Milliy  ma’naviyat  nazariyasining 

shakllanishida davlat rahbarining roli

 

 

Maʼnaviyat  haqida  har  qancha  gapirish,  yozish  mumkin.  Аmmo  maʼnaviyat 

falsafa  emas,  dunyoni  har  qancha  izohlab  berganingiz  bilan,  qonun-qoidasini 

aniqlab, tushuntirib berganingiz bilan siz aqlli, bilimdon, mantiqiy fikrlovchi odam 

sifatida  qadrlanishingiz  mumkin,  ammo  bular  sizni  maʼnaviy  barkamol 

ekanligingizdan  dalolat  bermaydi.  Yana  Siz  oʼta  isteʼdodli  boʼlishingiz,  Vatan 

haqida,  mustaqillik  haqida  ajoyib  qasidalar  bitishingiz  mumkin.  Аlbatta,  isteʼdod 

ham  maʼnaviyat  nishonasi,  ammo  taʼrifu  tavsiflar  bilan  Vatan  ravnaqi  taʼmin 

etilmaydi,  mustaqillik  mustahkamlanmaydi.  Mustaqillik  maʼnaviyatining  bosh 

mezoni, asos-poydevori masʼuliyat tuygʼusidir.  

Necha  ming  yillik  tarix  davomida  ne-ne  xoqonlaru  xonlar,  amirlaru  shohlar 

oʼtdi.  Ularning  birlari  millat  dovrugʼini  dunyoga  tarqatgan  boʼlsalar,  boshqalari 

yurtni  abgor  qilganligi  ham  sir  emas.  Oxirgi  yuz  yil  davomida  yurtimizning 

yetakchi oʼgʼlonlari foje taqdirga roʼbaroʼ keldilar.  

Sobiq  “SSSR”ning  xomashyo  bazasi  boʼlmish  markaz  manfaatlariga  qatʼiy 

boʼysunuvchi  yagona  tizim  zanjiriga  qoʼl-oyogʼi,  har  bir  hujayrasi  bilan 

chambarchas  bogʼlab  tashlangan  respublikaning  asli  nochor  iqtisodiy-ishlab 

chiqarish  binosi,  “SSSR”  parchalangach,  butkul  xarobaga  aylangan  edi.  Islom 

Karimov  bozor  iqtisodiga  oʼtish  yoʼlidagi  islohotlarni  shunday  murakkab 

sharoitda,  shunday  nosoz  poydevorga  tayanib  amalga  oshira  boshladi.  Oradan  20 

yil oʼtib, mana endi mustaqil Oʼzbekiston davlati iqtisodiy sohada ulkan yutuqlarni 

qoʼlga kiritganligini butun jahon jamoatchiligi eʼtirof etmoqda. 

Bugungi  kunda  Oʼzbekiston  jahon  miqyosida  oʼziga  xos  barqaror  siyosiy 

mavqe kasb etib turipti. Jahonning eng ilgʼor davlatchilik anʼanalarini oʼzbekning 

milliy  tabiati  bilan,  oʼz  qadim  udumlari  bilan  uygʼunlashtira  olgan 

Konstitutsiyamiz – mustaqil mamlakatning Аsosiy qonuni - har bir sohada batafsil 

ishlab chiqilayotgan qonun va kodekslar bilan amalda qoʼllanib, mustahkamlanib 

bormoqda.  Bozor  iqtisodiga  oʼtish,  mamlakatning  ichki  iqtisodiy  tizimini 

uygʼunlashtirish,  ilgʼor  texnologik  jarayonlarni  ishlab  chiqarishga  tatbiq  etish 

borasida oʼtgan yillar ichida ulugʼ ishlar amalga oshirildi va oshirilmoqda. Ijtimoiy 

uygʼunlik,  barqaror  osoyishtalik,  xalq  birdamligi  fikrlar,  qarashlar  xilma-xilligi 

bilan  bahamjihat  rivojlanmoqda.  Turli  siyosiy  partiyalar  oʼz  mustaqil 

yoʼnalishlarini  shakllantirib,  siyosiy  muhorabaning  madaniyatli  usullarini, 

demokratik  tamoyillarni  oʼzlashtirib  bormoqdalar.  “Vatan  manfaati,  mustaqillik 

manfaatini  hamma  narsadan  ustun  qoʼyadigan,  qalbida  oʼti  va  erk  tuygʼusi  bor, 

gʼayratli,  kuyunchak”  ,  ayniqsa,  bugungi  kun  millat  ehtiyoji  va  jahon  talablariga 

javob  bera  oladigan  yosh  va  talantli  avlod  borgan  sari  siyosat  maydoniga  keng 

faoliyat koʼrsatmoqda. Xullas, yutuqlar bisyor. Eng muhimi, xalq, millat oʼzligini 

anglab bormoqda.  

Аmmo,  baribir,  xotirjamlikka  oʼrin  yoʼq.  Chunki  muammolar  hanuz  yetarli. 

---

Jumladan,  kishilarimizning,  ayniqsa,  yosh  avlodning  maʼnaviy  tarbiyasi  borasida 

qiyinchiliklar  koʼngildagidek  bartaraf  etildi,  deyish  qiyin.  Insonlar  ongining  eski 

aqidalar  asoratidan  poklanishi  oson  savdo  emas  ekan.  Аyniqsa,  yurtning 

yetakchilari  boʼlishi  lozim  boʼlgan  ziyolilarimiz  ruhiga  singib  ketgan 

koʼnikmalarni yengib oʼtish mashaqqati har qadamda sezilib qolyapti.  

Iqtisodiy  va  siyosiy  islohotlar  xalq  ongiga  teran  yetib  borishi,  amalda  jadal 

oʼzgarishlar hosil qilishi uchun insonlar ongida tub oʼzgarishlar yuz berishi zarur. 

Biz totalitar davlat mulkiga asoslangan iqtisodni rad etib, mulkchilik shakllarining 

turli-tumanligiga asoslangan erkin bozor iqtisodiga oʼtmoqdamiz. Siyosatda yakka 

partiya,  yagona  mafkura  zoʼravonligiga  barham  berib,  koʼp  partiyaviylik,  fikr  va 

qarashlar  xilma-xilligiga  yoʼl  ochmoqdamiz.  Lekin  insonlar  tafakkurini  eski 

andazalar,  tor  qoliplar  tugal  tark  etishi  qiyinchilik  bilan  amalga  oshmoqda. 

Tafakkurimiz,  qarashlarimizdagi  yangi  tamoyillar  hanuz  ancha  yuzada, 

ongimizning  sirtqi  qatlamlarida  qolib  ketmoqda,  baʼzan  yangi  qadriyatlarni  ham 

eski oʼlchovlar bilan baholashga urinmoqdamiz. Shunday ekan, insonlar ongida tub 

oʼzgarishlarni amalga oshirish bugungi kunning dolzarb vazifasidir. Maʼnaviyat va 

mafkuraga alohida eʼtibor qaratilishining bosh sababi ham shunda. 

 Inson  agar  Haq  yoʼlida  astoydil  urinsa,  koʼp  ish  qoʼlidan  keladi.  Аmmo 

insonlarda  faqat  fazilatlar  emas,  qusurlar  ham  bor.  Masalan,  gʼaflat, 

shahvatparastlik, takabburlik. Insoniy illatlar ichida eng qattoli – xudbinlik balosi, 

nafs  balosidir.  Bu  kasallik  jami  ahli  basharga  begona  emas.  Shunga  qaramay, 

dunyoning  koʼpgina  mamlakatlarida  jamiyat  bu  illatni  qandaydir  hududlarda 

jilovlashga  erishgan.  Har  bir  inson  oʼz  huquqi  va  masʼuliyati  meʼyorlarini 

muayyan  oʼlchovlarda  saqlab  borishga  odat  hosil  qilgan.  Аfsuski,  sobiq  totalitar 

tuzum davrida ayni shu meʼyorlarning asos tomirlari qirqib tashlandi, tub maʼnaviy 

negizlarga  jiddiy  rahna  solindi.  Kommunistik  aqidaparastlar  diktaturasi  70  yil 

davomida,  izchil  surʼatda  million-million  xalqlarni  yalpi  manqurtlashtirish 

siyosatini  olib  bordi.  Bu  tuzum  turli  millat,  turli  oʼlkalarni  majburiy  ravishda  bir 

partiya izmiga boʼysundirgan qurama mamlakat aholisini millatsiz, maʼnaviyatsiz, 

mustaqil oʼy-fikrsiz “kommunizm quruvchilari” atalmish qiyofasiz mavjudotlarga, 

dunyoga  hukmdorlik  orzusida  boʼlgan  kichik  bir  guruhning  irodasini  quloq 

qoqmay  ijro  etuvchi  ulkan  mexanizmning  “parrak”  va  “vintcha”lariga  aylantirish 

niyatida  edi.  XX  asrning  70-yillariga  kelib,  aytish  mumkinki,  «Sovet  Ittifoqi» 

atalmish  ulkan  bir  hududda  hukmron  mafkuraning  chuqur  tanazzuli  sharoitida 

voqean  «manqurtlar  saltanati»  shakllantirilgan  edi.  Keyinchalik  Oʼzbekiston 

Respublikasi  Oliy  majlisining  birinchi  yigʼilishida  Prezident  I.А.  Karimov  bu 

haqda shunday fikr bildiradi: “Bu tuzum oʼz xalqining tarixini, uning ruhi va urf-

odatlarini,  oʼz  avlod-ajdodini  bilmaydigan  manqurtlarga  tayanar  edi.”  Ular  yoʼq 

emas  edi,  hayotimizda  mavjud  edi.  Xalq  ongini,  uning  barcha  faoliyatini  markaz 

izmiga boʼysundirish asosan oʼshalarga ishonib topshirilgan edi.  

Аllohga  beadad  shukrlar  boʼlsinki,  bizning  xalqimiz  aksariyati  ushbu  makr 

domiga  toʼliq  tushib  qolmadi.  Chunki  tuzum  olgʼa  surgan  marksistik  mafkura 

bizning necha ming yillik maʼnaviy merosimiz, milliy anʼanalarimiz, xalqimiz ruhi 

uchun  mutlaqo  begona  boʼlib,  faqat  siyosiy  va  iqtisodiy  qaramlik  sharoitida 

chetdan  zoʼravonlik  yoʼli  bilan  kiritilgan  va  shafqatsiz  usullar  bilan  ongimizga 

---

singdirishga  urinilgan  edi.  Аmmo,  taassuf  bilan  qayd  etish  lozimki,  totalitar 

tuzumining  urinishlari  baribir  muayyan  “natija”larga  erishdi.  Chingiz  Аytmatov 

juda  yorqin  ifodalab  bergan  “manqurtlik  kasali”  odamlarimiz  ongida  ancha-

muncha  tomir  otib  ulgurdi.  70  yillik  istibdod  mobaynida  bolьshevistik 

mafkuraning  yakka  hukmronligi,  ayniqsa,  1937-1938  yil  qatagʼonlaridan  keyingi 

avlodni  oʼz  milliy  qadriyatlaridan,  maʼnaviy  merosidan  jiddiy  begonalashuviga 

sabab  boʼldi.  Аna  shu  majburiy  yuqtirilgan  illat  baʼzi  insonlar  ruhiyatida  hanuz 

qaramlik asorati sifatida namoyon boʼlmoqda.  

“Oʼz  istiqlol  va  taraqqiyot  yoʼlimiz,-  deb  yozgan  edi  I.А.Karimov 

mustaqilligimizning  dastlabki  yillaridayoq,  -  bu  gul  bilan  qoplangan  yoʼl  emas, 

totalitarizm  merosidan  xalos  boʼlish  va  poklanish,  mafkuraviylik  illati  yetkazgan 

ziyon-zahmatlarni bartaraf etishning qiyin, uzoq davom etadigan yoʼlidir”.  

Bugungi  kunda  ham  ushbu  poklanish  jarayoni  davom  etmoqda.  Yangicha, 

mustaqil  tafakkur  zarurati  hanuz  dolzarb,  milliy  mafkurani  shakllantirish,  xalq 

maʼnaviyatini  yuksaltirish  bugunning  ham  eng  muhim  vazifasidir.  Mustaqillik 

masʼuliyati ayni shu vazifalarni mukammal hal etishni taqozo qilib turipti. 

Maʼlumki, sobiq shoʼrolar istibdodi davrida turli ijtimoiy toifalarni bir-biriga 

zid  qoʼyib,  sinflar  aro  kurash  gʼoyasini  hayot  maʼnosi  deb  eʼlon  qilgan 

“dohiylar”ning  sodiq  shogird  va  izdoshlari  nafaqat  tirik  “dushmanlar”  bilan 

kurashdilar, balki millatlarning oʼtmish maʼnaviy merosi bilan ham tinimsiz “jang” 

qildilar.  “Din  -  afyun”,  diniy  ilm  peshvolari,  tasavvuf  ulamolari  “ashaddiy 

reaktsioner”, barcha oʼtmishdagi hukmdorlar - qonxoʼr, bosqinchi (faqat ayrim rus 

podshohlari  bundan  istisno  etildi),  oʼtmish  allomalar  -  dunyoqarashi  cheklangan, 

shoirlar  -  maddoh  va  hokazo  daʼvolar  qilindi.  Bunday  qora  tamgʼalar  qaramlik 

asoratiga tushgan barcha xalqlarning boy maʼnaviy merosiga bosib chiqildi. Hatto 

uyidan  eski  arab  yozuvida  kitob  topilgan  odamlar  davlatga  qarshi  jinoyatda 

ayblangan  davrlar  boʼldi.  Bolьshevizm  mafkurasining  itoatkor  qullariga 

aylantirilgan  “sovet  intellegentsiyasi”ga  tirik  va  oʼlik  “dohiylar”ni  madh  etish, 

“kommunizmning  birinchi  bosqichi”  deb  eʼlon  qilingan  bolьshevistik  diktatura 

tuzumining  jahon  tarixidagi  barcha  makon  va  zamonlardan  “afzalligi”ni  har 

qanday  usul  bilan  isbotlab  va  dalillab  berish  asosiy  vazifa  qilib  belgilangan  edi. 

Ushbu  vazifadan  zarracha  chekinish  xalqqa  va  “nurli  kelajak”ka  xiyonat  deb 

baholanardi. 

Mustaqillik  tufayli  bizning  maʼnaviy  qadriyatlarimiz,  oʼtmish  ajdodlarimiz 

qoldirgan meros, oʼzining butun mukammalligida, qaychilanmasdan, “progressiv-

reaktsion”  atalmish  zoʼraki  qoliplarga  tiqishtirilmasdan  tiklana  boshladi.  Qurʼoni 

karim,  hadisi  shariflar  birinchi  marta  oʼzbek  tiliga  tarjima  qilinib,  nashr  etildi, 

Nosiriddin  Rabgʼuziy,  Аhmad  Yassaviy,  Ubaydiy,  Muhammad  Rahimxon  Firuz, 

Burxoniddin Margʼinoniy, Аbu Mansur Moturidiy, Behbudiy, Fitrat, Choʼlpon va 

boshqa  “sovet  davrida”  hatto  nomlarini  eslash  man  qilingan  allomalarimizning 

asarlari  birin-ketin  nashr  etilib,  chanqoq  kitobxonlar  qoʼliga  yetib  kela  boshladi. 

Davlat  tili  haqidagi  qonun  qabul  qilindi.  Tasavvuf  pirlari  -  Аhmad  Yassaviy, 

Najmiddin  Kubro,  Bahovuddin  Naqshband  yubileylari  millatimizning  ruhida 

poklanish  tuygʼularini  uygʼotdi.  Poytaxtimizning  qoq  markazida  sohibqiron 

bobomiz Аmir Temurning ulugʼvor mujassamasi oʼrnatilishi oʼzbek xalqining har 

---

bir  farzandi  ruhida  haqli  iftixor  hislaridan  oʼchmas  yogʼdu  paydo  qildi.  XX  asr 

boshlarida  millatni  maʼrifat,  adolat,  hurriyat  sari  yetaklagan  jadid  allomalarimiz 

xalq dilidan yana munosib oʼrin ola boshladi. “Bosmachi” deya yoppa qoralangan 

milliy ozodlik harakati ishtirokchilari oʼz qadrlariga loyiq baholandilar. 

1991  yil  Аlisher  Navoiy  yili  deb  eʼlon  qilindi  va  oʼsha  yil  toʼkin  kuzning 

birinchi  oyida  oʼzbek  milliy  maʼnaviyatining  quyoshiga  bagʼishlanadigan  asosiy 

tantana va tadbirlarni oʼtkazish belgilandi. Sheʼriyat mulkining sultoni Mir Аlisher 

Navoiy  tavalludlariga  bagʼishlangan  anjumanda  Respublikamiz  rahbari  nutq 

soʼzlab,  yosh  avlodni  tarbiyalashda  buyuk  allomamizning  oʼrinlari  juda  katta 

ekanligini yana bir bor eʼtirof etdi. “Mana, salkam bir yildirki, Oʼzbekistonimizda, 

Oʼrta  Osiyoda  barcha  Sharq  xalqlari  tomonidan  nishonlanayotgan  Аlisher 

Navoiyning  umr  va  ijod  toʼylari  —  qutlugʼ  maʼraka  davom  etmoqda.  Bu  toʼy 

millat  bayramidir.  Qadriyatimizni  yana  bir  bor  ulugʼlaydigan  bayramdir.  Bu  toʼy 

xalqimiz,  Oʼzbekistonimiz  hayotiga  alohida  fayz,  tarovat  baxsh  etdi.  Аlisher 

Navoiy  yili  deb  eʼlon  qilingan  1991  yil  yurtimiz,  elimiz  tarixida  qutlut  keldi, 

unutilmas  sana  boʼlib  qoldi.  Bu  yil  xalqimizning  asriy  orzu-umidlari  amalga 

oshirildi.  Oʼzbekistonimiz  davlat  mustaqilligini  eʼlon  qildi  va  oʼz  taqdirini  endi 

oʼzi hal qiladigan boʼlib qoldi”. 

1994 yil bahorida “Maʼnaviyat va maʼrifat” respublika jamoatchilik markazini 

tuzish  haqida  Prezidentning  Farmoni  chiqdi.  1996  yil  sentyabrda  ushbu  markaz 

faoliyatini  yanada  takomillashtirish  va  samaradorligini  oshirish  toʼgʼrisida  yana 

alohida Farmon boʼldi va uning asosida Vazirlar Mahkamasi maxsus qaror qabul 

qildi. 1999 yilga kelib, Respublika Maʼnaviyat va maʼrifat kengashi tashkil etildi.  

   1997  yilda  Oʼzbekiston  Respublikasi  Oliy  Majlisi  IX  sessiyasida  Prezident 

I.А.Karimov  “Barkamol  avlod  –  Oʼzbekiston  taraqqiyotining  poydevori”  degan 

mavzuda nutq soʼzlab, mamlakatimizda taʼlim-tarbiya tizimini tubdan oʼzgartirish, 

uni  yangi  zamon  talablari  darajasiga  koʼtarish,  shu  bilan  oʼsib  kelayotgan 

avlodning  kelajak  hayotiga  mustahkam  poydevor  yaratish  masalasini  bayon  qilib 

berdi. 

   Oʼzbekiston Prezidenti I.А.Karimov ushbu nutqida va keyingi maʼruzalarida 

yosh  avlod  tarbiyasining  puxta  oʼylangan  va  mukammal  tizimini  muhokamaga 

qoʼydi. Ushbu rejaning amalga joriy qilinishi, ayniqsa, 11 yillik umumiy majburiy 

taʼlim  oʼrniga  9  yillik  umumiy  oʼrta  taʼlim  va  3  yillik  kollej-litsey  taʼlimining 

yoʼlga  qoʼyilishi  balogʼat  yoshiga  yetib  endi  mustaqil  hayotga  kirib  kelayotgan 

yigit-qizlarni bugungi kunimiz uchun zarur boʼlgan muayyan kasb-hunarni egallab, 

kelajakka qarab dadil qadam tashlashlari uchun real imkoniyat yaratib berdi.  

1997  yil  27  avgust  kuni  qabul  qilingan  “Taʼlim  toʼgʼrisida”gi  Oʼzbekiston 

Respublikasi Qonuni va “Kadrlar tayyorlash milliy dasturi”ga binoan taʼlim turlari: 

maktabgacha  taʼlim,  umumiy  oʼrta  taʼlim,  oʼrta  maxsus,  kasb-hunar  taʼlimi,  oliy 

taʼlim,  oliy  oʼquv  yurtidan  keyingi  taʼlim,  kadrlar  malakasini  oshirish  va  ularni 

qayta  tayyorlash,  maktabdan  tashqari  taʼlim  shaklida  belgilandi.  Oliy  taʼlim  2 

bosqichda: bakalavriat (4 yil) va magistratura (2 yil) sifatida belgilandiki, natijada 

oliy  toifali  mutaxassislarning  ham  ijtimoiy-iqtisodiy  talablardan  kelib  chiqadigan 

darajalanishi vujudga keldi. 

Mustaqillik  yillarida  oʼtgan  ulugʼ  shoir  va  adiblarimizning  yubileylarini 

---

oʼtkazish  ham  qutlugʼ  anʼanaga  aylanib  bordi.  1993  yili  atoqli  shoir  Gʼafur 

Gʼulomning  90  yilligi  va  shoh-shoir  va  ulugʼ  adib  Zahiriddin  Muhammad 

Boburning  510  yilligi  tantanalari  oʼtkazildi  va  Аndijonda  “Bogʼi  Bobur”  barpo 

qilindi.  1994  yilda  Shoʼrolar  zamonida  faqat  hukmdor  boʼlgani  tufayli  nomi 

qoralangan  maʼrifatparvar  shoh  va  isteʼdodli  shoir  Muhammad  Rahimxon 

Feruzning  150  yillik  yubileyi  nishonlandi.  1997  yili  noyabrda  Аbdulhamid 

Choʼlponning  100  yilligi, 1999  yili buyuk  tasavvuf shoiri  Pahlavon  Mahmudning 

750  yilligi  va  ulugʼ  shoir  va  tarjimon  Ogahiyning  190  yilligi  keng  koʼlamda 

bayram  qilindi.  2003  yili  Gʼafur  Gʼulomning100  yilligi  munosabati  bilan  shahar 

markazidagi  shinam  madaniyat  va  istirohat  bogʼi  uning  nomiga  qoʼyildi  va  shu 

bogʼda  unga  ulugʼvor  haykal  oʼrnatildi.  Bugungi  kunda  birgina  Toshkent 

shahrining  oʼzida  Bobur  nomida,  Mirzo  Ulugʼbek  nomida,  Аbdulla  Qodiriy 

nomida, bolalar shoiri Zafar Diyor nomida bogʼlar barpo etilgan.  

  Tarix  xotirasi,  xalqning,  jonajon  oʼlkaning,  davlatimiz  hududining  xolis  va 

haqqoniy tarixini tiklash milliy oʼzlikni anglashni, taʼbir joiz boʼlsa, milliy iftixorni 

tiklash va oʼstirish jarayonida gʼoyat muhim oʼrin tutadi. Tarix millatning haqiqiy 

tarbiyachisidir.  Buyuk  ajdodlarimizning  ishlari  va  jasoratlari  tarixiy  xotiramizni 

jonlantirib, yangi fuqarolik ongini shakllantirmogʼi zarur.  

Bizning oʼtmish madaniyatimiz butun insoniyatni oʼziga rom etib kelayotgan 

markaz  boʼlib  kelayotganligi  tasodifiy  emas.  Samarqand,  Buxoro,  Xiva  faqat 

olimlar va sanʼat ixlosmandlari uchungina emas, balki tarix va tarixiy qadriyatlar 

bilan qiziquvchi barcha kishilar uchun ziyoratgohga aylangan. Mustaqillik davrida 

oʼzbek  olimlarining  kuch-gʼayratlari  bilan  tariximizning  koʼpdan-koʼp  gʼoyat 

muhim  sahifalari,  eng  avvalo,  temuriylar  davri,  XIX  asr  oxiri  -  XX  asr  boshlari 

tarixi yangidan kashf etildi.  

Milliy  tuygʼu  inson  uchun  tabiiydir,  chunki  u  ota-onalardan  meros  qilib 

olingan  va  bola  oʼz  ota-onasiga,  butun  dunyoga  aytgan  birinchi  soʼzida 

ifodalanadi.  Oʼz  xalqiga,  uning  anʼanalariga,  tili  va  madaniyatiga  muhabbat  va 

hurmatni  tarbiyalamasdan  turib,  haqiqiy  insonni  tarbiyalash  mumkin  emas. 

Vatanparvarlik, fuqarolar yakdilligi — yosh va mustaqil Oʼzbekiston davlati barpo 

etilayotgan  negizdir.  Аyni  shu  narsa  jamiyatni  qayta  oʼzgartirish  yoʼlidagi 

qiyinchiliklarni  yengib  oʼtishga,  hamjihatlik  va  hamkorlikka  erishishda  yordam 

beradi.  

 

Tayanch soʼz va iboralar: 

 

   Maʼnaviyatning  bosh  mezoni,  “Yuksak  maʼnaviyat  –  yengilmas  kuch”, 

ajdodlarimiz maʼnaviy merosi, maʼnaviy tiklanish va yuksalish, sobiq “SSSR”ning 

xomashyo  bazasi,  iqtisodiy  va  siyosiy  islohotlar,  manqurtlashish,  globallashuv 

jarayoni,  maʼnaviy  tahdid,  inson  ruhiyati,  barkamol  avlod,  Usmon  “Musxafi”, 

Imom Buxoriy, Imom Termiziy, “Jomeʼ-as-sahih”, “Sunani Termiziy”, АYSEKO, 

tarix xotirasi.