Mustaqil ishi Mavzu: alisher navoiyning pedagogik qarashlari

XULOSA

Adib Ahmad Yugnakiy shaxsiyati hamda “Hibat ul-haqoyiq” dostonining g’oyaviy-badiiy xususiyatlarini turli nuqtai-nazardan tadqiq va tahlil etish anchayin uzoq tarixiy jarayon bo’lib, bunda usmonli turk (Najib

Osim, Muhammad Fuod Ko’prulu, Banarli Nihad Sami), o’zbek (Abdurauf Fitrat, S.Muttalibov, E.Rustamov, Q.Mahmudov, N.Mallayev, M.Imomnazarov, Q.Tohirov, G.Xo‘janova, S.Tohirov va boshqalar), rus (V.Radlov, V.Bartold, T.Kavalskiy, Y.E.Bertels) va boshqa xalqlarga mansub bo’lgan adabiyotshunos olimlarning ilmiy izlanishlari mavjud. Biroq, shunga qaramay, Adib Ahmad Yugnakiy shaxsiyati va “Hibat ul-haqoyiq” dostonining kompozitsiyasi, g’oyaviy-badiiy xususiyatlariga oid barcha masalalar ham o’z yechimini topgan deb bo’lmaydi. Xususan, Adib Ahmad shaxsiyatiga oid bir qator masalalar, “Hibat ul-haqoyiq”ning kompozitsiyasi, matni va sharhlari, ayniqsa, asarning keying davr turkiy xalqlar adabiyoti, shu jumladan o’zbek adabiyotiga ta’siri masalalari adabiyotshunoslikda yetarli darajada yoritilmagan.

“Hibat ul-haqoyiq asari yaratilgan davrdan boshlab turkiyzabon xalqlar orasida, turli ijtimoiy tabaqa vakillari, turli toifadagi kishilar orasida katta shuhrat qozondi. Asar XV asrda Movarounnahr (Samarqand) va Xuroson adabiy muhitida muayyan ta’sir doirasiga ega bo’lgan. Temuriylar davrida asarning uyg’ur va arab yozuvlarida bir necha marta ko’chirtirilganligi buning yordin dalilidir. Binobarin, Adib Ahmad adabiy merosini mazkur adabiy muhitning turkiyzabon namoyandalari ijodi (Sakkokiy, Atoyi) bilan qiyosan tadqiq etish muhim ahamiyar kasb etadi.