Moliyaning ijtimoiy-iqtisodiy mohiyati. Moliyaning funksiyalari. Takror ishlab chiqarish va moliya

4. Moliyaning fan sifatida shakllanishi va taraqqiyoti Ijtimoiy-iqtisodiy tuzumlar bir-biridan ishlab chiqarish munosabatlari xususiyatlari bilan farq qiladi. O‘z navbatida, yangi ishlab chiqarish munosabatlari mavjud ishlab chiqarish kuchlarining rivojlanish darajasidan kelib chiqadi. Yangi ishlab chiqarish munosabatlariga davlat tuzilmasi ham mos kelishi kerak. Alohida olingan davlatda o’zgarishlar yuqoridagidek ketma-ketlikda va bog’liqlikda sodir bo’lmasligi mumkin. Lekin bu jarayondagi umumiy qonuniyatlar xususiy holatlarga bog’liq bo’lmaydi. Har bir ijtimoiy tuzum va shunga muvofiq ravishda, shu tuzumdagi davlatga ma’lum bir moliyaviy tuzilma mos keladi.
Turli ijtimoiy-iqtisodiy tuzumlarda moliya munosa-batlari bir-biridan farq qiladi va bu farqlar quyidagi sabablar tufayli paydo bo’ladi:  har qanday ijtimoiy tuzumga jamiyatning o’z sinfiy tuzilmasi mos keladi. Bunda moliya MDni taqsimlash munosabatlarini hisobga olib, ularning davlat foydasiga qayta taqsimlanishini tashkil qiladi;

• 
  har qanday ijtimoiy-iqtisodiy tuzumda moliya davlatning maqsadlari va vazifalariga bo’ysunadi;
  
• 
  ishlab chiqarishning yangi usuli xo’jalik munosabatlarining yangi tizimini vujudga keltiradi. Masalan, quldorlik va feodal tuzumlarga natural munosabatlar xos bo’lgan bo’lsa, shunga mos ravishda davlat daromadlarini shakllantirish ham asosan natural xarakter kasb etgan. Kapitalistik xo’jalik tovar-pul munosabatlariga tayanadi. Shunga muvofiq davlat daromadlarini shakllantirish ham pul shaklida amalga oshiriladi;
  
• 
  agar davlat boshqaruv organi sifatida tarkib topgan ishlab chiqarish munosabatlari va sinfiy tuzumning vazifalariga xizmat qilsa, shu vazifalarga moliya ham xizmat qiladi;
  
• 
  faqat ijtimoiy tuzilma va texnologiyalargina emas, balki moliya ham bir davlatdan boshqasiga eksport qilinishi mumkin.
  

Natural munosabatlar ustunlik qilgan paytlarda hatto nisbatan rivojlangan mamlakatlarda ham pul o’zining barcha funksiyalarini bajara olmagan. Shunga mos ravishda pul munosabatlarining tizimi sifatida moliya ham jamiyatning barcha tarmoqlari va sohalari uchun umumiylik kasb eta olmagan. Ibtidoiy-jamoa tuzumining xo’jalik tuzilmasi to’g’risida aniq ma’lumotlar mavjud bo’lmaganligi uchun faraz qilish mumkinki, doimiy davlat apparati yo’q bo’lganligi uchun ana shunday davlatning daromadlari va xarajatlarini shakllantirish ham bo’lmagan. Davlat apparatining shaklla-nishi, unga tegishli bo’lgan funksiyalarning kengayishi, xususan, doimiy qo’shinlarning tashkil etilishi, yo’l qurilishining joriy etilishi bilan jamiyatda moliyaning roli oshib borgan. Quldorlik davlatlari daromadlarining asosiy manbalari kontributsiyalar, harbiy o’ljalar, natural soliqlar va boshqalar hisoblangan. Ma’lum bir mamlakatda ma’lum bir davr mobaynida aholining qandaydir guruhlari pul ko’rinishidagi soliq-larni to’lagan bo’lishi mumkin. Shunday bo’lishiga qara-masdan, quldorlik tuzumida pul ko’rinishdagi soliqlar faqat tasodifiylik xarakteriga ega edi. Xuddi shuningdek, natural xo’jalik yuritishga asoslangan feodalizmda ham pullik soliqlar ustuvorlik kasb qilgan emas.
Jamiyatning tovar-pul munosabatlariga o’tishi munosa-bati bilan iqtisodiy kategoriya sifatida moliya umumiylik xarakteriga ega bo’ladi. Biroq, hatto ana shunday sharoitda ham davlat ehtiyojlarini qondirishning pulsiz xarakterga ega bo’lgan usullari saqlanib qolishi mumkin. Buning sodda va tushunarli misoli sifatida yoppasiga harbiy majbu-riyatni ko’rsatib o’tish mumkin.
Moliyaning tarixiy xarakterga ega ekanligi har qanday davlat o’z funksiyalarini amalga oshirish uchun zarur bo’lgan jamg’armalarni shakllantirish va ulardan foydalanishning tizimini yaratadi, degan xulosani chiqarishga imkon beradi. Bunda turli davlat va tuzumlarda jamg’armalarni shakl-lantirish va ulardan foydalanishning shakllari va metodlari bir-biridan keskin farq qilishi mumkin. Bu yerda gap undirishning shakllari to’g’risida emas, balki uning obyektlari to’g’risida ketayapti. Ana shunday obyektlar sifatida har doim mulk va daromad maydonga chiqadi. Undirish shakllari to’g’risida gapiriladigan bo’lsa, u holda hatto antik grek davlatlaridayoq to’g’ri (bevosita) soliqlar bilan birgalikda egri (bilvosita) soliqlar ham paydo bo’lgan. To’g’ri (bevosita) soliqlar er va mol egalaridan olingan. Urush davrlarida esa mulkiy soliq joriy etilgan. Egri (bilvosita) soliqlar bojxona bojlari va savdoga soliq shakllarida maydonga chiqqan.
Rim imperiyasida armiyada pulli to’lanmalar (yollanma askarlar va ofitserlar uchun) joriy etilgan. Bu va shunga o’xshash boshqa ehtiyojlar (tomoshalarni tashkil etish, ishsiz fuqarolarga yordam ko’rsatish va boshqalar) pulli xarajatlarni talab etgan. Shuning uchun ham harbiy o’ljalar va kontributsiyalarga qo’shimcha ravishda pulli soliqlar joriy etilgan. Qulni sotish va sotib olish uchun to’lanadigan soliq ana shunday soliqlarning dastlabkisidir. Nooziq-ovqat buyumlarini sotganlik uchun (asosan 1% miqdorida) ham soliq undirilgan. Urushlar davrida har bir fuqaro mol-mulkdan undiriladigan favqulodda soliqni ham to’lagan. Rimda 5% miqdorida undiriladigan merosdan olinadigan soliq ham joriy etilgan. Ijtimoiy tuzum sifatida feodalizm qullarga egalik qilish yoki patriarxal tuzum asosida rivojlangan. Biroq bu yerga xususiy egalik va dehqonlarning feodallarga biriktirilganligiga asoslangan ijtimoiy tuzumga keskin ta’sir ko’rsatmagan. Biriktirilgan dehqonlar bo’lmagan joyda feodalizm ham mavjud bo’lmagan.
Har bir mamlakatda markazlashtirilgan hukumatning roli va uning funksiyalari feodallarning ta’siri ostida belgilangan. Feodal o’zi egalik qiladigan joy chegaralari doirasida o’z soliqlarining tizimini joriy etgan. Markaziy hokimiyat xo’jalik hayotiga, xususan, aholini soliqqa tortish masalalarini faqat feodal bilan muvofiqlashtirilgan chegara doirasida aralashuvi mumkin edi. Yevropada feodal bo’linuvchanlikka birinchi marta salb yurishlari orqali kelib chiqqan ritsarliklarning kuchsizlanishi oqibatida barham berilgan. Davlatlar o’rtasidagi urushlar boshqalarga nisbatan urushlar tufayli boyigan mamlakatlarda qirollik hokimiyatini mustahkamlagan. Yer egalarini saqlashga sarf qilingan to’lanmalardan tashqari dehqonlar yo’llar, qasrlar, qal’alar qurish va armiyaga xizmat qilish bilan bog’liq bo’lgan boshqa ishlarni ham bajarishga majbur bo’lganlar. Hunarmandlar feodal va shahar hokimiyatlariga soliqlarni faqat o’zlarining buyumlari bilan emas, balki pullari bilan ham to’laganlar. Savdogarlar feodalga sovg’alar va daromadlaridan to’lovlardan tashqari tranzit va boshqa bojlarni to’laganlar.
O‘rta asrlarning boshlarida har bir hukmdor o’z soliqlari va o’lponlarini joriy etgan. Hatto davlatning ichida ham soliq va o’lponlarni unifikatsiya qilish to’g’risida gap bo’lmagan. Absolyutizmning mustahkamlanishi va ishlab chiqarish kuchlarining rivojlanishi pulli soliqlarga o’tishga sabab bo’ldi. Jamiyatda tovar munosabatlari qancha yuqori bo’lsa, pulli soliqlarning salmog’i ham shuncha katta bo’la borgan. Feodalizmning o’rta va so’nggi davrlariga xos bo’lgan yagona umumiy belgi sifatida sotib olish tizimining mavjudligini e’tirof etish mumkin. Sotib oluvchilar xazinaga kelishilgan yoki qayd etilgan summani to’lab, daromadlarning katta qismini o’z ixtiyorlariga qoldir-ganlar. Shuning uchun ham sotib oluvchilar, savdogarlar, hunarmandlar feodal munosabatlarni burjua munosabatlariga aylantirishda eng asosiy manfaatdorlar shaklida maydonga chiqqanlar.
Soliqqa tortishning sotib olish tizimi sotib oluvchilarning qo’lida katta miqdordagi pul resurslarining to’planishiga imkon berdi. Ular zavodlar, fabrikalar va banklarning birinchi mulkdorlariga, burjuaziyaning birinchi vakillariga aylanganlar. Turli soliq imtiyozlari va preferentsiyalari, to’siqli bojxona bojlari va soliq immunitetlari kapitalning jamg’arilishiga olib keldi. Ishlab chiqarish kuchlarining rivojlanishi bilan jamg’arilgan kapital endigina tug’ilib kelayotgan sanoat sari yo’l olib, kapitalistik munosabatlarning rivojlanishiga o’z ta’sirini ko’rsatdi. Va, nihoyat, hukumat, uzluksiz feodal urushlarini olib borib, qurolyarog’, harbiy inshootlar, flot qurishning buyurtmachisi sifatida maydonga chiqib, MDni soliq tizimi orqali qayta taqsimlab kapitalning sanoatda to’planishiga (jamg’arilishiga) olib keldi. Kapitalning jamg’arilishiga sanoatning rivojlanishini rag’batlantirgan, burjuaziyaning mustahkamlanishiga sharoit yaratib bergan mustamlakalarning bosib olinishi ham yordam berdi.
Shaharlar va sanoatning rivojlanishi tobora ko’proq ishchi kuchi zarur bo’lgan. Ishchilar salmog’ining aholi umumiy soniga nisbatan ortib borishi jamiyatdagi natural munosabatlarni qisqartirdi. Bularning barchasi kapitalistik munosabatlarning rivojlanishiga o’z ta’sirini ko’rsatdi. Burjuaziya tomonidan hokimiyatning qo’lga kiritilishi monarxiyaning yemirilishi yoki uning hokimiyatchilik vakolatlari qisqar-ganligini anglatadi. Hokimiyat tepasiga kelib, burjuaziya “soliq zulmi”ni pasaytirishga emas, balki feodallarga tegishli bo’lgan imtiyozlarga barham berishga va soliqlarni mehnatkashlarning zimmasiga yuklashga intildi. Davlatdagi umumiy soliq yuklamasi engillashmadi. Turlicha tarzda ta’sir etadigan omillarning ta’siri ostida burjuaziya kapitalni yanada jamg’arish va o’z foydasini o’stirish uchun o’zini tegishli imkoniyatlar bilan ta’minladi.
Kapitallar harakatidagi davlatlararo chegaralarga barham berilishi bilan banklar, birjalar va mustam-lakachilik urushlari bunday vaziyatning vositalari bo’lib qoldi. Burjuaziya ekspluatatsiya qilishning butun og’irligini bosib olingan mustamlaka davlatlar fuqarolari elkasiga yuklab, o’z mamlakatlari xalqining ashaddiy himoyachilariga aylandi. O‘z daromadlari miqdorini ko’paytirish uchun ishchilar sinfining qarshi kurashi natijasida burjuaziya qo’lida kapitalning yanada to’planishiga imkon beruvchi yangi moliyaviy institutlarni o’ylab topdi. Bu yerda gap tibbiy va ijtimoiy sug’urta, mol-mulk va hayot sug’urtasi tizimlari paydo bo’lganligi to’g’risida ketayapti. Barcha mamlakatlarda burjuaziya davlat tufayli soliqlarning juda katta qismini o’z qo’liga qurol-aslahaga, transport qurilishiga, uy-joy qurilishiga va hokozolarga buyurtmalar orqali to’play boshladi.
Xususiy tadbirkorlik prinsiplariga asoslangan tizim sifatida kapitalizmning taraqqiy etishi bilan xalqaro mehnat taqsimoti jarayonining kuchayishi va shu asosda kapitalning rivojlangan mamlakatlarda yig’ilishi kuzatiladi. Nafaqat soliq imtiyozlari va hukumat buyurtmalari, balki bojlar, imtiyozli kreditlar tizimi, norentabelli korxonalar va butun tarmoqlarni sotib olish, noishlab chiqarish infratuzilmani moliyalashtirish va h.k.lar orqali davlat har doim milliy burjuaziyaning pozitsiyalarini mustahkamlashda hal qiluvchi rolni o’ynaydi. Iqtisodiy tanazzullar va iqtisodiyotning stagnatsiya davrlarida soliqlar, kreditlar va buyurtmalar bilan manipulyatsiya qilish asosida o’zining tartibga soluvchilik (regulyatorlik) rolini faollashtiradi. Buning mumtoz misoli sifatida 1929-yildagi iqtisodiy tanazzul paytida AQSh hukumatining yurgizgan siyosatini ko’rsatish mumkin.
Moliya masalalariga bag’ishlangan ilmiy ishlar juda qadimda paydo bo’lgan. Moliya bo’yicha ilk ilmiy ishning birinchi yevropalik muallifi Ksenofont (eramizdan avvalgi 430-355-yillar) hisoblanadi. Uning shu xususdagi asari “Afina respublikasining daromadlari to’g’risida” deb nomlangan. Buyuk mutafakkir Aristotelning (eramizdan avvalgi 384-322-yillar) moliya sohasidagi qarashlari uning “Afina davlat tuzilmasi” deb nomlangan asarida bayon qilingan. Eramizning 948-yilida soliqlar to’g’risida asar yozgan Qadam ismli arab olimining nomi ham fanda ma’lum. F.Akvinskiy (1225-1274-yillar) ilk marta qirolning soliqlarni undirish borasidagi huquqini asoslashga uringan.
Moliya bo’yicha ishlarning birinchi mualliflari qatoriga F.Petrarka, D.Karaf, F.Gvichchardini, Dj.Botero, N.Makiaveli va boshqa italiyaliklarni ham kiritish mumkin.
XVII asrda moliya nazariyasining rivojlanishiga ingliz iqtisodchilari katta hissa qo’shgan. Ularning orasidan T.Men, Dj.Lokk, T.Gobbs, P.Gautonlarni alohida ajratib ko’rsatish kerak.
L.fon Sekendorf, S.Pufendorf, I.Yusti va I.Zonnenfels kabi nemis olimlari XVII-XVIII asrlarda moliya fanini boyitishga o’zlarining munosib hissalarini qo’shganlar. Ular fanga kameralistikaning nemis maktabi vakillari sifatida kiritilgan. I.Yusti 1746-yilda nashr etilgan “Moliya mohiyatining tizimi” asarida moliya to’g’risidagi kameralistik maktab vakillarining qarash-larini umumlashtirdi. Bu asrda birinchi marta moliya fani va moliyaviy siyosat ajratilib ko’rsatilgan (chegaralangan).
Fiziokratlarning o’tmishdoshlari ham iqtisodiyotni o’rganganlar. Ularning asarlarida moliyaning turli yo’nalishlari va jihatlari tahlil va tadqiq qilingan. Bunday mualliflar qatoriga T.Gobbs, Dj.Lokk, D.Yum, V.Petti, G.Baugilber, S.Voban, Dj.Styuartlarni ko’rsatish mumkin. Aynan V.Petti (1623-1687 yillar) o’zining “Soliqlar va yig’imlar xususida traktatlar” asari bilan burjua siyosiy iqtisodining ilk namoyandasi (boshlovchisi) hisoblanadi.
Mumtoz siyosiy iqtisodning vujudga kelishi va rivojlanishi XVIII asrga to’g’ri keladi. Bu maktabning vakillari moliyani siyosiy iqtisoddan ajratmaganlar va uni mustaqil fan sifatida e’tirof etmaganlar. Bu maktab mualliflari (fransuzlar – A.Tyurgo, F.Kene va V.Mirabo, inglizlar – A.Smit va D.Rikardo) ishlarining darajasi, hajmi va uslubi xilma-xil bo’lishiga qaramasdan ularning moliya to’g’risidagi ta’limotlarini quyidagi to’rtta asosiy yo’nalishga keltirish mumkin:

• 
  davlat kerak, chunki u “tabiiy tartib”ni hasaddan va tajovuzlardan himoyalaydi;
  
• 
  davlatni saqlash arzon bo’lmog’i lozim, chunki davlatning boshqaruv xarajatlari noishlab chiqarish xarakteriga ega;
  
• 
  davlat “tabiiy tartib”ni, ya’ni mulkchilik va raqobat huquqini buza olmaydi, u cheklovchi bojxona bojlari va monopoliyalarni o’rnatish yo’li bilan ham mamlakatning xo’jalik hayotiga aralashmasligi kerak;
  
• 
  davlat soliqqa tortishning quyidagi asosiy prinsip-lariga qat’iy rioya etmog’i lozim:
  

• 
  o’z daromadlariga muvofiq ravishda barcha soliq to’lashi kerak (bu qoida ruhoniylar va aslzodalarning soliq immunitetiga qarshi yo’naltirilgan);
  
• 
  soliqni oldindan aniq belgilash zarur;
  
• 
  soliqni soliq to’lovchi uchun qulay bo’lgan vaqtda undirish lozim;  soliqlarni yig’ish xarajatlari arzon bo’lishi kerak.
  

Kapitalistik tuzumning feodalizm ustidan g’alabasi yangi ishlab chiqarish munosabatlarini u yoki bu darajada himoya qiluvchi iqtisodiy maktablar va qarashlarning vujudga kelishiga olib keldi. Sho’rolar tarixnavisligida bu iqtisodiy maktabning vakillari “vulgar iqtisodchilar” deb atalgan. Chunki ular, davlat daromadlarini shakllantirish masalalariga asosiy e’tiborni qaratib, uning xarajatlarini tahlil etish burjua hukumatlari to’g’risida salbiy tasavvur hosil qilishi mumkinligi to’g’ri, deb hisoblagan edilar. Bu maktabning yetakchi namoyandalaridan biri “Siyosiy iqtisod asoslari” deb nomlangan o’z asarini 1848yilda chop etgan Dj.Mil hisoblanadi. XIX asrning oxirlaridagi moliyachi olimlar qatoriga 1877-yilda moliya fani kursini nashr etgan fransuz P.Le-rua-Boleni va
1892-yilda “Davlat moliyasi” kitobini yozgan ingliz K.Bastblni kiritish mumkin. XIX asrda moliya nazariyasining rivojlanishiga katta hissa qo’shib, 1826-1832 yillarda uchinchi qismi to’liq moliyaga bag’ishlangan siyosiy iqtisod kursini nashr ettirgan K.Raudir. Uning “Moliya fanining asosiy boshlanishi” deb nomlangan asari 1867-yilda rus tilida nashr etilgan va Rossiyada moliya fanining rivojlanishiga o’zining keskin ta’sirini ko’rsatgan.
Nemis olimlaridan Soden (1811-yil), Yakob (1821-yil), Malhus (1830-yil) va Shenlarning (1832-yil) XIX asrning boshlarida nashr etilgan moliya to’g’risidagi asarlari alohida mashhurlikka ega bo’lmagan bo’lsada, lekin bu ishlar “moliya” tushunchasining tarkibiga birinchi marta mahalliy moliyani kiritgan L.fon Shteyn va moliya fanining mumtozi A.Vagnerlar (uning “Moliya to’g’risidagi fan” asari 1880-yilda nashr etilgan) dunyoqarashlarining shakllanishida katta rol o’ynadi. XIX asr oxirlarining yetakchi moliyachi-olimlari qatoriga avstriyalik E.Saksni, italiyalik F.Nittini, AQShlik E.Seligmanni va, nihoyat, “Moliya fani asoslari” deb nomlangan asari 1869-yilda (1900-yilda – rus tilida) nashrdan chiqqan italiyalik olim L.Kossni kiritish mumkin.
XX asr moliyachilarining qarashlari maxsus adabiyotlarda yetarli darajada tadqiq qilingan. Biz uchun esa, ba’zi bir obyektiv va subyektiv sabablarga ko’ra, rus iqtisodiy (moliyaviy) adabiyotida “moliya” tushunchasining taraqqiy etishini ko’rib chiqish muayyan ahamiyat kasb etadi.
Rossiya tarixida moliya sohasidagi ilk asarning muallifi Ivan Grozniy davrida yashagan I.S.Peresvetov hisoblanadi. U davlatning harbiy qudratini kuchaytirish maqsadida xazina daromadlarini ko’paytirish va davlat resurslarini markazlashtirishning tarafdori bo’lgan.

17. 
    asrdan bizgacha Y.Krijanich va G.Kotoshixinlarning moliya xususidagi asarlar ham yetib kelgan. Y.Krijanich o’z asarlarida yevropalik mualliflarning iqtisod va moliyaga oid qarashlari va mulohazalaridan keng foydalanadi, ularni Rossiyaning ehtiyojlariga “bog’laydi”. U davlatning boyishi usullariga (masalalariga) jiddiy e’tibor qaratib, ularni ikki guruhga – boyishning “to’g’ri” va “noto’g’ri” usullariga bo’ladi va bu narsalarning dunyoda allaqachon ma’lum ekanligini aytib, ularning yangilarini o’ylab topmaslik kerak, deb hisoblaydi.
    

G.Kotoshixinning 1664-yilda yozilgan va “Aleksey Mixaylovich podshohligidagi Rossiya to’g’risida” deb nomlangan asari oradan ikki yuz yil o’tgandan so’ng ma’lum bo’lgan. Unda XVII asrning o’rtalaridagi Rossiyaga tegishli bo’lgan katta ma’lumotlar keltirilgan.

17. 
    asrning boshlaridagi moliya nazariyotchilarining yirik vakili I.Pososhkov hisoblanadi. Uning moliya sohasidagi taklifini quyidagicha ifodalash mumkin: boqimandani undirayotgan paytda uning to’lovchisini xonavayron qilmasdan, to’lovchidan to’lovni amalga oshirish muddatlari xususida yozma ravishda majburiyatni olmoq lozim.
    

XVIII asrning ikkinchi yarmida moliya nazariyasiga oid bir necha asarlar paydo bo’ldi. Ularning orasida yaqqol ko’zga tashlangani A.Polenovning “Rossiya dehqonlarining krepostnoylik holati xususida” deb nomlangan asaridir.
Bu asarda Rossiyada birinchi bo’lib “soliq” atamasi ishlatilgan, mulkiy sug’urtaning zarur ekanligi isbotlangan, Rossiyaning amaldagi soliq tizimi tanqidiy nuqtai-nazardan tahlil qilingan.
A.Narishkin 1767-yilda e’lon qilingan va “Iqtisod” deb nomlangan maqolasida soliqlarga oid bir necha qiziqarli mulohazalarni oldinga suradi, soliqlar va davlat o’rtasidagi bog’liqlikni tahlil qiladi.
Rossiyada “moliya” atamasining paydo bo’lishi XVIII asrga borib taqaladi. Bu atama rus tiliga fransuz tilidan kirib kelgan bo’lib, qariyb yarim asr mobaynida
“xazina” atamasi bilan bir xil ma’noda tushunilgan. Birinchi marta Rossiya adabiyotida “moliya” ilmiy tushunchasi 1767-yilda Moskva universiteti tomonidan nashr etilgan “Entsiklopediyadan tarjimalar” kitobining so’zboshisida ishlatilgan. Bu yerda “moliya” tushunchasi “davlat daromadlariga tegishli bo’lgan ish”, deb talqin qilingan. Uni ilmiy muomalaga birinchi marta Moskva universitetining huquq bo’yicha professori S.Desnitskiy kiritgan. 1802-yilda Moliya vazirligining tashkil etilishi bilan bu atama ilmiy muomalalarda mustahkam o’rin egallay boshladi. Biroq 1835-yilga qadar, ya’ni rus universitetlarida “Moliyaviy huquq” kursi paydo bo’lgancha qadar moliya mustaqil fan sifatida emas, balki siyosiy iqtisodning tarkibiy qismi sifatida tushunilgan. Amaliyotda esa ko’proq “xazina” atamasi ishlatilgan.
A.Radishchev o’zining “Jon yig’imi xususida” deb nomlangan asarida birinchi marta soliqlarning mohiyatini, iqtisodiy tabiatini, turlarini tadqiq etgan.
Moliya to’g’risidagi birinchi rus monografiyasi 1810-1811-yillarda N.Turgenev tomonidan yozilgan.
Moliya sohasidagi o’ziga xos asarlarga graf Speranskiyning moliyaviy rejasini, Y.Gagemayster, V.Kuri, D.Tolstoylarning moliyaning rivojlanish tarixiga bag’ishlangan tadqiqotlarini, M.Orlovning davlat krediti to’g’risidagi ishlarini kiritish mumkin. Moliya nazariyasi bo’yicha rus tilida ilk darslikni I.Gorlov yozgan. XIX asrning ikkinchi yarmida e’lon qilingan va moliyaning nazariy masalalariga bag’ishlangan asarlar orasida I.Shilning monografiyasi alohida o’rin egallaydi. Uning fikricha, moliya nazariyasi davlat xazinasi g’oyasiga bo’ysundirilgan.
Rus fanida F.Milgauzen birinchi marta moliya va moliya fanini chegaralab bergan. Moliyaning mohiyatini idrok etishda D.Lvov o’zining o’tmishdoshlaridan ancha oldinga o’tib ketgan va u moliya deyilganda resurslar va boyliklarni emas, balki ma’lum bir ijtimoiy munosabatlarni tushungan.
XIX asrning oxirlarida V.Lebedev, I.Yanjul, L.Xodskiy, S.Vitte va
I.Ozerovlar asarlari moliya nazariyasini rivojlantirishga o’zining munosib hissasini qo’shgan.
Kapitalizm ilk davridagi Rossiyaning moliya fani akademik I.Yanjulning asarlarida o’z ifodasini topgan. Uning fikricha, moliya fanining predmeti davlatning moddiy ehtiyojlarini eng yaxshi qondirish usullarini tadqiq etish hisoblanadi.
Rossiya moliya fanining oyoqqa turishida prof. I.Ozerovning xizmatlari ham katta. U moliyaga nisbatan yangicha yondoshuvni asoslab bergan. Uning nazarida moliya vosita yoki resurs emas, balki munosabatlardir.
Prof. L.Xodskiy moliya fanining chegaralarini biroz kengaytiradi va uning tarkibiga pul muomalasi masalalarini ham kiritadi.
1882-1885-yillarda o’zining “Moliyaviy huquq” asarini nashr ettirgan Sankt-Peterburg universitetining professori V.Lebedev ham moliya nazariyasini rivojlantirishga munosib xizmat ko’rsatgan. U moliyaning tarkibiga faqat pul daromadlarini kiritibgina qolmasdan, natural soliqlarni ham kiritadi, davlat xarajatlarini esa, uning tarkibidan chiqaradi.
XX asrning boshlarida moliyaga oid M.Bogolepov, V.Tverdoxlebov,
A.Bukovetskiy va P.Genzellarning asarlari paydo bo’ladi.
Sho’rolar davrida moliya fanining taraqqiy etishiga V.Dyachenko,
A.Aleksandrov, A.Birman, E.Voznesenskiy, V.Chantladze, B.Boldirev,
V.Rodionova, P.Nikolskiy, M. Shermenev, M.Romanovskiy, B.Sabanti, V.Kolesnikov, D.Molyakov, A.Shumov, S.Sitaryan, H.Sobirov muhim hissa qo’shganlar⁶.