Мм "укув кулланма"

илмий-танқидий
 
муносабатни йўлга 
қўйишди. Шиллер ва Гёте асарларининг танқидий матни 
нашрлари пайдо бўлди. Fарбда бу соҳани 
матн танқиди 
деб 
атаб келишган
7
. 
Россияда матншунослик ишлари XVIII аср ўрталарида 
пайдо бўлди. Рус йилномалари, А.Д.Кантемир асарлари, «Игорь 
жангномаси», Пушкин асарлари, фольклор асарлари матнлари 
шулар жумласидандир. 
7
Bowers F. Textual and literary criticism. 

---

74 
Собиқ Иттифоқ ҳудудида «Текстология» атамаси ХХ асрда 
пайдо бўлган. Бу даврга келиб матншунослик алоҳида бир соҳа 
сифатида ривожлана бошлади. Бу соҳада рус тадқиқотчиларидан 
Г.О.Винокур, 
В.В.Томашевский, 
Д.С.Лихачевлар 
махсус 
тадқиқотлар олиб боришди. Матншуносликнинг назарий 
масалаларида маълум бир умумлашмаларга келинди. Шуларга 
кўра матншунослик соҳасининг ривожланиш йўналишлари 
қуйидагича кузатилади. 
Юртимизда 20-йиллардан бошлаб ўзбек матншунослиги, 
айниқса, бу соҳанинг 
амалий
йўналиши тез ривож топди. 
Матнларни тайёрлаш ва нашр қилиш билан боғлиқ салмоқли 
ишлар амалга оширилди. Бу ишларда С. Айний («Хамса»нинг 
қисқартирилган нашри), Фитрат (Эски ўзбек адабиёти 
намуналари), И. Султонов («Мезон ул-авзон»), П. Шамсиев 
(«Хамса»—1960), Ҳ. Сулаймонов («Хазойин ул-маъоний»—
1958-61), С. Fаниева («Мажолис ун-нафоис» - 1961) каби 
олимларнинг роли катта бўлди. Айниқса, рус-кирилл ёзуви 
жорий қилиниши билан бу ишлар янги босқичга кўтарилди. 
Ўзбек адабиётшунос олимларидан С. Мирзаев, В. Зоҳидов, А. 
Қаюмов, А. Ҳайитметов, F. Каримов, С. Муталибов, С. Долимов, 
Р. Мажидийларнинг матншуносликка оид изланишлари бу 
соҳани силжитишга маълум даражада ҳисса бўлиб қўшилди.
Матншунослик фани