Mixail Bulgakov ityurak (qissa)

— Srater
5
... — dedi Filipp Filippovich ovozini pasaytirib. 
—
 Gut
6
, — javob qildi assistent. 
  
Zina  kurka  tovuq  olib  kirdi.  Bormental  Filipp  Filippovichga  qizil 
vinodan quyib berdi, Sharikovga ham taklif qildi. 
— Yo’q, vino, ichmayman, yaxshisi, yana bitta aroq ichaman. — Uning 
yuzlari  yaltirab,  peshonasini  ter  bosdi,  o’zi  ham  ancha  xushchaqchaq 
bo’lib qoldi, Filipp Filippovich ham vinodan keyin bir muncha quvnoq va 
mehribonroq  qiyofaga  kirdi.  Uning  ko’zlari  nurlanib,  Sharikovning  oq 
salfetkalar  orasidagi  qaymoqqa  tushgan  pashshaday  qop-qora  boshiga 
hayrxohlik bilan qarab o’tirardi. 
  
Bormental esa, ichkilikdan so’ng o’zida ijodga moyillik his qildi. 
—  Xo’-o’sh,  bugungi  oqshomni  qanday  o’tkazamiz?  —  so’radi  u 
Sharikovdan. 
  
U ko’zlarini pirpiratib dedi: 
— Eng yaxshisi, sirkka boramiz. 
—  Har  kuni  sirkka  borish,  menimcha,  zerikarli,  —  muloyimlik  bilan 
ta’kidladi  Filipp  Filippovich.  —  Sizlarning  o’rningizda  bo’lsam,  hech 
qursa bir marta teatrga borardim. 
— Teatrga men bormayman, — javob berdi Sharikov yoqimsiz ohangda 
va og’zini chaparasta qilib. 
—  Dasturxon  ustida  hiqichoq  tutishi boshqalarning ishtahasini bo’g’adi, 
—  dedi  Bormental  beixtiyor.  —  Afv  etasiz  meni...  Lekin  nima  uchun 
sizga teatr yoqmaydi? 
  
Sharikov  bo’sh  qadah  ichiga  durbinga  qaraganday  nigoh  tashladi, 
o’ylanib, lablarini qimtidi. 
—  E,  masxarabozlik...  Gaplashaverishadi,  gaplashaverishadi...  Turgan-
bitgani kontrrevolyusiya. 
  
Filipp 
Filippovich 
stulning 
yoy  shaklidagi  suyanchig’iga 
suyanganicha,  shunday  xaxolab  kuldiki,  og’zidagi  zich  tilla  tishlarining 
hammasi charaqlab ko’rindi. Bormental boshini chayqab qo’ydi.