Microsoft Word yukduzlar mangu yonadi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
57
Тамарахоним елкаларини ўйнатди, кўзларини қисди, қошларини учирди! 
— Бўйингдан-е!..— дея авж қилди. Бўлди кулги, бўлди қийқириқ! 
Насим ошна, Тамарахоним ҳаммагада муқом қила бермаган, ҳа! Лекин... Насим ошна, бир 
гап айтсам бировга айтмайсанми? 
Ошна, Момоқиз ҳамон кўз олдимдан кетмайди... 
Одамда покдомон туйғулар кўп бўлади, сўнмас туйғулар кўп бўлади... 
Бари-бари ўз йўлига бўлади! 
Аммо биринчи... биринчи кўнгил!.. 
Насим ошна, мен биринчи кўнгилдан иффатлисини кўрмадим, биринчи кўнгилдан 
сўнмасини кўрмадим! 
Ошиқ умрим мобайнида жуда кўп қизларни кўрдим. 
Тағин, гапимни ёмон тарафга бурма, сенда шундай феъл бор... 
Мен қизларни кўчаларда, театрларда кўрдим, тўй-маъракаларда, киноларда кўрдим. Бари 
кизлар хушрўй-хушрўй... 
Айниқса, ҳинд киноларидаги қизлар! Сув билан ютгудай қизлар! Сулув-сулув қизлар! 
Ҳинд қизларининг қошлари оралиғида хол, ёноқларида хол, иякларида хол! 
Ҳинд қизлари тўлғониб-тўлғониб, эшилиб-эшилиб ўйнади! 
Мен ана шунда, ўзимизнинг ёшлигимизни ўйладим. Момоқизни ўйладим... 
Интиқ бўлдим, ҳинд киноларидан Момоқизни изладим, Момоқиз йўқ... 
Ҳинд қизлари ҳар қанча эшилиб ўйнаса-да, тўлғониб ўйнаса-да, барибир... барибир, 
Момоқизга келбат бермади. Ҳинд қизларида Момоқиз бўлолмади. 
Насим ошна, ҳинд қизларида Момоқизнинг олдидан ўта берсин! 
Ошна, Тиловбердининг онасигада кўнглим кетиб уйландим. У... у, Момоқизданда хушрўй... 
Ошна, уям Момоқизнинг олдидан ўта берсин! 
Насим ошна, мен Момоқиздан улуғини кўрмадим! 
Ҳар эр кўнгилнинг қиз кўнгилга айтажак гаплари бўлади. Кўнглида шу гапи бўлмаган йигит 
— йигит эмасдир! Шу гапни қайсидир йигитдан интизор бўлиб кутмаган қизда — қиз эмасдир! 
Дунёга келдим, деб юрмасинлар! 
Биров, бу гапни бир сўз билан айтади. Биров, кўп сўз билан айтади. Тағин биров, айтолмай 
қолади... 
Насим ошна, мен ўз гапимни Момоқизга айтолмай қолдим! 
Аммо ўз умримдан ўзим шукур қиламан, ошна. 
Бўри полвон, сен йигит бўлиб эдинг, ана, биринчи кўнглинг бор, дейман. 
Бўри полвон, сен ошиқ бўлиб эдинг, ана, биринчи кўнглинг бор, дейман. 
Насим ошна, Момоқиз ҳалиям кўнглимнинг туб-тубида яшайди. Уни бировда билмайди. 
Ҳатто, Тиловбердининг онасида билмайди... 
Мен Момоқизни уйқуларимда кўраман: у жилмайиб-жилмайиб қараб туради... 
Кўзларимни очаман: уй зимистон бўлади. 
Теварагимни пайпаслайман: қабатимда Тиловбердининг онаси ётган бўлади. 
Ай, онаси, тур, Момоқиз келди, дегим келади. 
Ай, онаси, тур, мен Момоқизни кўрдим, дегим келади. 
Демайман, демайман!.. 
Саҳаргача Момоқизни ўйлаб ётаман, тағин келар деган умидда кўзларимни юмиб қарайман. 
Йўқ, Момоқиз энди келмайди... 
Саҳармардондан тўриқни минаман. Ўзимизнинг қирларга йўл оламан! 
Ҳайрондарадан от соламан! 
Бизнинг ғаллазорлар йўқ. Эндиги Ҳайрондара бошдан-оёқ пахтазор... 
Сув тараётган сувчилар, йўл бўлсин, дейди. 

---

Тоғай Мурод. Юлдузлар мангу ёнади (қисса)