Microsoft Word yukduzlar mangu yonadi ziyouz com doc

XXXV 

---

Тоғай Мурод. Юлдузлар мангу ёнади (қисса) 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
53
Полвонлар бош баковул олдида оғизларини сув билан чайқади. Қўлларини сувлаб ҳўллади. 
Полвонлар олиши бор-йўғи бир неча дақиқа давом этди. Шугина вақтда ғарқ терга ботиб 
қолди. 
Айниқса, Тиловберди полвон юзларидан тер селоба бўлиб оқди. 
Тиловберди полвон эндиги олишда Абрай полвонни таниёлмади. 
Абрай полвон ҳалигина чекинаётган Абрай полвонга ўхшамади! Дадил боқаётган кўзлари 
гўё кел, кела бер, олишни ана энди кўрасан, деяётгандай бўлди! 
XXXVI 
Тиловберди полвон ғолибона юришда давом этди. 
Ўнг оёғини лапанглатиб-лапанглатиб олға ташлади. Баъзан, ҳаддан зиёд олға ташлаб 
юборди. Шунда, гавдаси орқада қолиб-қолиб кетди. 
Абрай полвон сезди! Аммо Тиловберди оёғига атайин қарамади! Кўзларига тик боқиб, бора 
берди. Бор диққат-эътибори эса оёғида бўлди. 
Бўлажак вазият тўлишиб келажак сайин кўзлари янада бесаранжом боқди, янада бежо 
бокди. 
Хўжасоатликлар Тиловберди полвон бепарволиги оқибатида рўй бераётган нозик вазиятни 
кўриб турди. Аммо Тиловберди полвонни огоҳ қилишга журъат этолмади. 
Эҳтимол, кўзлари тик боқаётган Абрай полвон бу вазиятни пайқамаётгандир? Борди-ю, овоз 
берсалар, Абрай полвон билиб қолмайдими? 
Хўжасоатликлар ана шу ташвишда миқ этмай ўтирди. 
Жумладан, Бўри полвонда миқ этмади. 
Шўрчиликлар-чи? Бу вазиятни шўрчиликларда пайқади. Аммо уларда ташвишда қолди. 
Айтиб қўйсалар, Тиловберди полвон оёғини тортиб олмайдими? Қопқонга илинаётган 
ўлжани ҳуркитиб юбормайдими? 
Қалтис вазият бўлди! 
Давра нафасини ютди. 
Теварак сув сепгандай жимжит бўлди. 
Фақат Тиловберди полвон билан Абрай полвон нафаси эшитилди. 
Полвонлар бир-бирини руҳан арбади! 
XXXVII 
Бўри полвон давра четида чордана қурди. Ўзини, жамики оламни унутди. 
Фавқулодда сесканди. Ён-верига аланглади. Сомон орасида қорайиб турган гилосдай тошни 
олди. Гоҳ ўнг, гоҳ чап кафтига олиб ўйнади. Мисоли олма ўйнади. Кейин, ўзидан холисга отиб 
юборди. 
Қўйнидан тасбеҳини олди. Доналаб-доналаб тасбеҳ ағдарди. 
Шиқ! 
Ичида калима қайтарди. Ўнг кафтини юзига тортди. Боши чапга хиёл қийшайди. Ўғлининг 
лапанглаётган оёғидан кўз узмади. 
"Ўғлим, оёғингни ол!" 
Шиқ! 
Бўри полвонни зўр ҳадик босди. Қадди тобора чўкиб борди. 
Томоғини қирди. Овозини ёлғиз ўзи эшитди. Оғзини анграйганнамо очди. 
"Ўғлим, сенга айтаман!" 
Шиқ! 

---

Тоғай Мурод. Юлдузлар мангу ёнади (қисса) 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
54
Йўқ, зафарли юришларга ўрганиб қолган отасининг ўғли оёғини олмади. Аксинча, хуруж 
қилиб бора берди! 
Шиқ! 
"Ўғлим, оёғингни ол, ол!" 
Шиқ! 
Абрай полвон Тиловберди полвон кўзларидан кўз олмади. Кўз айирмади. 
Тиловберди полвон оёғи ерга теккунича, зарб билан қоқиб юборди. 
— Хап-а-а-а! — дея айқирди. 
Ҳайқириқ ниҳоясига етмаёқ, Тиловберди полвон икки яғрини билан гупиллаб тушди!