Microsoft Word xulafoi roshidiyn ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

3

Mana bu odamning o‘z qavmiga yangiliklar kiritgani kabi biron kishining yangaliklar 

kiritib fitna qo‘zgaganini ham bilmaymiz. Endi u dinimizni ayblamoqda, aqlimizni 

kamsitmoqda, olixalarimizni esa obro‘sizlantirmoqda. Boshimiz qotib, nima qilishni ham 

bilolmay qoldik. 

Mushriklar shunday deb turgan paytlarida Rasululloh hazratlari behosdan kirib kelib, 

rukn oldiga yetib qoladilar. Ularning yonlaridan o‘tayotganlarida ular axmoqona so‘zlar 

aytib Rasululloh hazratlarini masxaralashdi. Rasululloh hazratlari tavof qilib bo‘lgach, 

yana ularning oldilaridan o‘tadilar. Mushriklar beandisha gaplarini yana takror aytishadi. 

Shunda Rasululloh hazratlari ularga qarab: «Ey, quraysh jamoalari, men sizlarga 

qurbonlik keltirdim», deydilar. Odamlar biror narsa deb javob berishga yarolmay jim 

bo‘lib qolishadi. Keyin tarqalib ketishadi. Ertasiga yana to‘planishib, kechagi bo‘lib o‘tgan 

gaplarni eslashadi. Shunda bittasi o‘rnidan turib, ularga: «Ey, qurayshlar, kecha uni 

yo‘qligida rosa chaynadinglar. Oldingizga kelganida esa lom-mim deyolmay qoldinglar-

ku?» dedi. 

Ular suhbatlashib turgan onlarida Rasululloh hazratlari baytulxaramga adl qadamlar 

bilan kirib keladilar. Shunda ular janobi sarvari olamga har tomondan itday tashlanib, 

«senmi hali bizga falon-falon gapni aytgan», dsb so‘roqqa tutadilar. Sarvari koinot dadil 

«Ha!» deb javob berganlaridan so‘ng oralaridan bittasi belbog‘ini yechib Rasulullohning 

muborak bo‘yinlariga solib bo‘g‘moqqa boshlaydi. Bu holni ko‘rgan Abu Bakr ularning 

oldiga tezlik bilan yetib keladilar. Ularga qarab: «Qanday badbaxt kishisizlar! Axir 

«rabbim — yagona olloh!» degan kimsani bekordan-bekorga o‘ldirmoqchimisizlar?!»— 

deydilar. Ular endi Abu Bakrga tashlanib, uzun soqollaridan tortqilab, urmoqqa 

boshlaydilar. Ular hech ayamay rosa do‘pposlab, urib azob berishadi. U janob uylariga 

boshlari yorilgan holda, og‘riq zo‘ridan aziyat chekib, arang yetib keladilaru hushlaridan 

ketib qoladilar. Ancha vaqt behush bo‘lib yotadilar. Hushlariga kelgach, birinchi savollari 

«Rasulullohning ahvollari qanday?»— deb so‘rashlik bo‘ladi. «Yaxshi» deyishlariga ham 

qanoat qilmay, ko‘ngillari xotirjam bo‘lmay, onalariga va yana bir qo‘shnilariga suyanib 

Rasulullohning hovlilariga yo‘l oladilar. Rasululloh alayxissalomning nodonlar qo‘lidan 

eson-omon qutulganlarini ko‘rib, xursandliklaridan o‘zlarini tutib turolmay Rasululloh 

hazratlarini quchoqlab oladilar. 

Ha! Islom yuksalishi yo‘lida mana shunday jonfidoliklar ko‘rguzishgandi! Olloh yo‘lida 

jonlari o‘zlariga hech qanday qiymatsiz tuyulgandi. Ular jonlarini aziz bilib, uzoq tinch 

yashab yuraylik, deb quyon yuraklik qilishmay, «bizning hayotimizdan ko‘ra olloh 

kalimasining yer yuzida o‘rnashib oliy bo‘lishligi qiymatliroq, muhimroqdir», deb 

bilishgandi. Zero, ular insoniyatni jon-dillaridan sevadigan, unga yaxshilikni xolis dil 

bilan istaydigan yuksak ong egalari, ko‘zi ochiq kimsa edilar. Shuning uchun narsalar 

qiymatini baholashda xatoga hech yo‘l qo‘yishmagandi. Harakatlari zoe ketmadi. Nomlari 

abadiyat taxtasida hurmat-ikrom martabasiga yozilib qoldi.