Microsoft Word tushda kechgan umrlar ziyouz co doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
56
— Хайриддин! Дўстим! — Ҳўнграб йиғлаб юбордим. Қандайдир ички сезги билан «дух» 
ғимирлай бошлаганини ҳис этдим. Илкис қарасам, чўккалаб Хайриддиннинг ерда ётган 
автоматига қўл чўзяпти. Ёқасидан бўғиб силкита бошладим. 
— Нима қиддинг, мараз! Нима қилдинг! — дедим йиғлаб. 
— Қўйиб юбор! — У ожиз типирчилаб билагимга осилди. — Қўйиб юбор! 
Шундагина бир нарса шууримга етди: «дух» ўзбекча гапираётган эди. 
— Сен...—дедим ғазабдан қалтираб. — Сен...ўзбекмисан? Буям ўзбек-ку!—Башарасига 
кучим борича мушт туширдим.— Буям мусулмон боласи-ку, ит! Нима ёмонлик қидди сенга! 
— Сенлар ўзбекми! — «Дух» ёрилган лаблари орасидан қон тупуриб, тишларини 
ғижирлатди. — Йўқ! Сенлар ўзбекмас! Сенлар мусулмонмас! — У эсдан оғгандек хахолаб 
кулди.— Сенлар «шўравий!» Ким чақирди сени бу ерга! Ўз юртингни сотиб бўлиб, энди 
Афғонни ҳам ҳаром қилмоқчимисан? Тўнғиз! 
Хайриддин қаттиқ хириллади. Бир лаҳза кўзим тушиб қолди. Ботиб бораётган қуёшдан 
мадад олмоқчи бўлгандек ўша томонга қўл чўзиб, қаддини ростлашга уринган эди, йиртилиб 
кетган комбинезони остидан қонга беланган ичаклари қайнаб чиқди. Қорасоқолнинг кўкрагини 
мўлжаллаб тепкини босдим. У ётган жойида бир сапчиди. Тепкини босиб туравердим. Бош 
чаноғи ёрилиб миясининг қатиғи сачраб кетганини, гўштлари, суяклари парча-парча бўлиб 
атрофга отилаётганини кўриб турардим. «Магазин»даги ўкдар тугади шекилли, автоматнинг 
тариллаши эшитилмай қолди. Фақат «А-а-а-а! А-а-а-а!» деган ваҳший ҳайқириқ ҳамон ҳавони 
титратар эди. Кейин билсам... бақираётган ўзим эканман. Бир маҳал ҳаммаёқ жимжит бўлиб 
қолди. Оёқ-қўлимдан мадор кетиб, Хайриддиннинг ёнбошига чўккаладим. У ҳамон уфққа 
тикилиб ётар, очиқ кўзларида ҳайратми, ийманишми, шунга яқин ифода муҳрланиб қолган. 
Кўм-кўк ўтлар устида ичаклари айқаш-уйқаш бўлиб чўзилиб ётганидан уялгандек, уларни 
қорнига қайтиб солишга уринаётгандек, нозик бармоқлари билан чангаллаб олган эди. 
— Бўлди, танкист, бас... 
Бошимни кўтариб қарасам, ўн қадамча нарида кекса майор турибди. Бошяланг, оқ оралаган 
сочлари ёйилиб чаккасига тушган... 
— Тур, энди, ўғлим... — деди йиғлаб. «Бурбухайка» кабинасида яна бир «дух» мук тушиб 
ётар, 
йўл устида тўхтаб қолган «Урал»нинг ойналари чил-чил бўлиб кетган, бизнинг ҳайдовчи 
қонга беланиб, зинада узала тушган кўйи қотиб қолган эди. 
...Заставага келган заҳоти айтган биринчи гапим шу бўлди: 
— Виктор! Чарсдан ол! 
...Саша билан Виктор уч кунгача Хайриддиннинг овқатини тўшаги бошига келтириб қўйиб 
юришди... Одат шу экан... Мен эса дўстимнинг руҳига ўзим билганча дуойи фотиҳа ўқидим... 
...Хайриддиннинг ўрнига бошқа ўқловчи юборишди: латиш бола экан. Қизиқ... Яхши йигит 
эди-ку, негадир ҳаммамиз бегонасираб турардик. Кейин билсам, Хайриддинни бутун экипаж 
яхши кўриб қолган экан. Виктор ҳам, Саша ҳам...