Августнинг ўн бешинчи куни
Майкамни алмаштираётган эдим, Шаҳнозанинг ҳаяжонли хитобини эшитдим:
— Вой, нима бу, Рустам ака?
Қарасам, кўзлари қўрқувдан катта-катта очилиб тикилиб турибди.
Майкамни шоша-пиша кияётгандим, Шаҳноза югуриб келиб, белимни силади.
— Оғрияптими? — деди худди ўзи азоб чекаётгандек изтироб билан.
Кулдим.
— Қизиқмисан! Эсимдан ҳам чиқиб кетган. Шунчаки, дайди ўқ.
Шаҳноза гапимга ишонмади. Чандиқни силаб, кўзимга шунчалар қўрқиб термулдики,
жаҳлим чиқди.
— Эсинг жойидами? Ҳеч гап йўқ, дедим-ку... Ойимларга айтиб юрма.
Августнинг ўн олтинчи куни
Нонушта устида Турсунбой ака келиб қолди. Шаҳноза шошилиб уйга кирди-да, бошига
ҳарир рўмол ёпиб чиқди. Куёвжўрага уч марта таъзим бажо айлаб, «келин салом» қилди.
Турсунбой ака «Бахтли бўлинг, синглим, қўша қаринглар», деб киссасидан йигирма беш сўмлик
чиқарди.
— Шаҳноза, қизим, — деди ойим. — Турсунбой бегона эмас. Рустамжоннинг куёвжўраси.
Ўзингизнинг акангиздек гап.
Шаҳноза бошидан ҳарир рўмолини ечди. Турсунбой акага бармокларининг учига пиёла
Тушда кечган умрлар (роман). Ўткир Ҳошимов
www.ziyouz.com kutubxonasi
112
қўндириб чой узатди.
— Хола! — деди Турсунбой ака дилкаш шанғиллаб. — Куёвтўрани бир ўйнатиб келсам
нима дейсиз. Майлими, келин? — деди Шаҳнозага юзланиб. — Би-ир шамоллаб келсин-да,
куёвтўра! Қани, отлан, ука!
Кўчага чиққанимизда дашном берди:
— Шунга шунча мотамми? Ким айтади сени уруш кўрган йигит деб!
Юрагим шувиллаб кетди.
— Нима «шунга шунча?» — дедим хавотирланиб.
Бир камим энди бутун қишлоққа овоза бўлишим қолувди. Турсунбой ака кўзимга бирпас
қараб турди-да, товушини пасайтирди:
— Куёвжўра бўлганимдан кейин маслаҳат беришга ҳаққим борми ахир? Ғирт жинни
экансан-ку! Ичиб келишга бало борми, чилласи чиқмаган келиннинг ёнига!
Энди оғиз очмоқчи эдим, жеркиб берди.
— Нима қиласан, йўқ жойдан гап чиқариб! Мана, ўзим ҳам... — Бир зум чайналиб турди-да,
ишонч билан давом этди. — Мен ҳам бир ҳафтагача қўшилолмаганман янганг билан. Эшиқдан
кирсам оёқ қисталоқ қалтирайди... Ёстиққа бош қўйдим дегунча «у ёқдаги» ўликлар хаёлимга
келаверади. — Турсунбой ака кўзимга синчков қараб қўйди. — Энг зўр дўхтирга олиб бораман.
Ташвиш қилма, бегонамас, ўзимнинг поччам. Манаман деган уролог!
...Янги ТошМИнинг пастбаланд йўлакларидан ўтиб, Турсунбой аканинг поччасини топгунча
талай вақт ўтди...
Доцент ёруғ чеҳрали одам экан. Ийманиб турганимни кўриб, Турсунбой акага имо қилди:
— Томоша борми сенга? Чиқ-чи, қани!
Доцент ярадор белимни узоқ текширди. Кафтининг қирраси билан биқинимга уриб кўрди.
— Пешоб пайтида ачишмайдими? Бош чайқадим.
— Пешоб равон тушадими?
— Ҳа, — деб бош ирғадим.
— Ёлғон «визов» бўлмайдими? Гапини англамаган эдим, тушунтирди:
— Яъни... Пешобга боргингиз келади-ю, бир-икки томчи тушиб...
— Унақаси йўқ.
— Яхши... — Доцент чаққон ҳаракат билан белимдан
сонимгача пайпаслаб чиқди.
— Болалигингизда «свинка» бўлмаганмисиз? — Асабийлаша бошладим.
— Нима у?
— Бизда «тепки» дейди. Томоғингизга без келиб, мояк шишмаганми?
— Йўқ!
У ўйланиб қолди.
— Аввал хотин киши билан бўлганмисиз? — деди тўсатдан. Қарасам, мутлақо жиддий
гапиряпти.
Начора, эътироф этдим. — Ҳа, бўлган бунақанги гуноҳ ишлар. Судда ишлаб юрганимда...
— Ўшанда жараён нормал кечганмиди?
— Ҳа! — дедим қўрслик билан. — Рисоладагидек бўлган! Доцент ранжимади.
— Гап бундай, ука! — деди самимият билан. — Жўн тилда қандай тушунтирсам экан?
Умуртқа поғонасининг думғаза қисмида пастки органлар фаолиятини бошқарувчи шохчалар
бўлади. Простата безлари, сийдик қопчаси, мояк сингари органларни ўша шахобчалар
бошқариб туради. Сизда шахобчанинг асаб толаси шикастланган. Ўқ асаб толасига теккан. Миқ
этмай, кўзига тикилиб турганимни кўриб, қайта бошдан тушунтира кетди:
— Нерв системаси шунақа нозик нарсаки... Айниқса, алоқа пайтида... Арзимаган шовқин,
бир оғиз кўнгилсизроқ гап, ёмон хотира... шунга ўхшаган нарсалар тормозланиш жараёнини
Тушда кечган умрлар (роман). Ўткир Ҳошимов
Do'stlaringiz bilan baham: |