Microsoft Word Tursunboyev S. O'zbek teatri tarixi. Majmua

 
Mahmudxon kelur. 
 
M a h m u d x o n (
kursiga taklif qilib
). Nechuk, xonim, taklifsizgina tashrif etdingiz? 
M a r y a m x o n i m  (
o’tirib
).  Hech  taklifga  ehtiyojsiz,  muhabbatmi,  boshqami. 
Yaqinlardan  beri  qo’rqinchlik  bir  tush  ko’raman.  Xavflanib,  bir  fursat  qildim-da,  ko’rgim 
keldi. Aziyat ko’rmasangiz hech gap yo’q. 
M a h m u d x o n  (
turib
).  Bosh  ustina,  xonim.  Na  aziyat,  marhamat  emasmi?! 
Tushuning, meningcha, e’tibori yo’q, lekin... (
Sukut.
) 
M a r y a m x o n i m (
qo’rqibroq
). Afandim! Sukut etdingizmi?!  
M a h m u d x o n (
ro’molchasini olib, ko’z yoshin artib
). Xonim... Ikkimiza bir uqubat 
borg’a-da o’xshaydi! 
M a r y a m x o n i m  (
cho’chib,  Mahmudxon  qo’lini  tutib,  oshiqib
).  Nima,  nima? 
Uqubat! 

---

M a h m u d x o n (
qo’lini tutib
). Qani til, oni Sizga aytmakka, jonim! 
M a r y a m x o n i m  (
hamon  yalinib
).  Men  eshitib  turgan  so’zlarimdagina  emas, 
dedim-ku!  Ko’rgan  tushlarimdan-da  xavflangan  edim.  Ayting,  nima  xabar  ekan?!  Nima 
so’z?! 
M a h m u d x o n. Endi o’zim ham aytmoqqa majburman, lekin ko’nglim bo’lmaydi. 
M a r y a m x o n i m (
yig’lamsirab
). Yo’q, ayting! 
M a h m u d x o n.  Men  kecha  bir  kishini  otamga  yuborgan  edim.  Ul  kishi  so’zicha, 
otam  qabul  qilmagan  emish.  Mayli  endi  ul  qabul  qilmasa,  qiyinlik  bir  tarafda  ekan,  iloji 
oson edi. Endi Sizning tarafda bir mushkul borki, har bir narsadan u masala og’ir!  
M a r y a m x o n i m. Xayr, afandim, nima ekan? 
M a h m u d x o n. Sizning ota-onangiz  hazrat eshonga  nazr qilmish ekanlar (
Maryam 
cho’chir
).  Ehtimol  shu  oylar  orasinda  to’y  bo’lur  emish.  (
Maryam  yana  cho’chib  tushar, 
manglayin tutar
). Endi men esa, bu to’g’rida ko’p og’ir o’yga qoldim. (
To’xtar
.) 
M a r y a m x o n i m  (
birozdan  keyin
).  Afandim,  men  sizsiz  dunyoda  bir  kun 
turmog’imdan  menga  o’lim  yaxshimasmi!  Men  (
yig’lab
)  hech  bir  vaqt  qabul  qilmasdan, 
qo’limdan kelgan qadar o’zimni ul zolim qo’lidan qutqaza olurman. Jonim, gap Sizda. Siz-
da o’z va’dangizda qaror etsangiz, albatta, men jon boricha harakatda bo’lurman. (
Yig’lar
.) 
M a h m u d x o n.  Jonim,  men  sizdan-da  ortiq  darajada  dunyoda  sizsiz  tura  olmam. 
Bugun sizdan ajralmoq ma’lum bo’lur ekan, bu kunning o’zidagina o’zimni halok etarmen. 
Jonim,  menga  Sizsiz  hayot  zahar.  Mendan  amin  bo’lingizki,  bugundan  boshlab  men 
harakatda bo’lurmen. Siz-da, albatta, u tarafdan mone bo’lib tursangiz kifoya. 
M a r y a m x o n i m (
Mahmudxon qo’lin tutib, yaqinroq kelib
). Juda bo’lmas esa, bir 
boshqa mamlakatga qochmoq mumkin emasmi?  
M a h m u d x o n.  Albatta  mumkin,  jonim,  ish  bo’lmagach  noiloj  qilamiz.  (
Bu  orada 
«Xo’jayin  keldilar»  degan  ovoz  kelur.  Mahmudxon  sachrab  turib
.)  Endi  (
Maryam  turar
) 
aybga buyurmaysiz, xabarsiz kelganingiz vaqtsiz bo’ldi. 
M a r y a m x o n i m (
Mahmudxon qo’lin tutib, ko’ksini qo’yib
). Yana meni faqir deb 
tashlamangiz, jonim. Men o’zimcha faqir bo’lmadim. 
M a h m u d x o n.  Oh,  jonim!  Menga  o’t  yoqmangiz!  Men  u  vijdonsizdan  emas. 
(
Qo’lin olib o’par
.)  
M a r y a m x o n i m  (
paranjisini  yopinib
).  Meni  unutmang!  Menga  uvol  qilmang. 
(
Yig’lar
.) 
M a h m u d x o n. Jonim, hech unutmasman! Siz xotirjam. (
Peshonasin silar
.) 
M a r y a m x o n i m  (
eshik  ostina  borib
).  Jonim,  men  har  doim  umidda  turaman. 
Avvalgi marhamat, va’dadagina bo’ling, dunyoga aldanmang... 
M a h m u d x o n  (
qo’lini  o’pib
).  Jonim.  Siz  unutsangiz  ham,  billoki,  men  hargiz 
unutmasman.