Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

 
28 
Uyda ayolimizga bor gapni aytib berdim. 
Ayolimiz oldin ishonmadi. 
Men endi qasam ichib aytdim. 
Ayolimiz ana shunda ishondi. Ishondi-da — bir boshqa bo‘ldi-qoldi. 
Ayolimiz eshik-orada donlamish tovuqlarni qarg‘ab-qarg‘ab haydadi. Ayolimiz satilni yer darang-
durunglatib tashladi. Ayolimiz choynakni dasturxon do‘q-do‘qillatib qo‘ydi. 
Ayolimiz ayollar ashulasini boshladi: 
— Dunyoga kelib nima ko‘rdim... Kiyadigan kiyimim yo‘q... 
Men issiq-issiq choy ichdim. Men og‘zim kuyib-kuyib choy ichdim. 
Men ich-ichimdan xoksorlandim. Men ich-ichimdan xo‘rlandim. 
Padariga la’nat bunday dunyoni, dedim. 
E’tibor berib quloq soldim — ayolimiz ovozi o‘chib qoldi. 
Xudo insof berdi-e, deya tashqariladim. 
Ayolimiz qayrag‘och ostida beshik suyanib-beshik suyanib yig‘ladi. Ayolimiz burun tortib-burun 
tortib yig‘ladi. Ayolimiz piq-piq yig‘ladi. 
Og‘ilda yotmish qo‘y meni ko‘rib talpindi. Yemish umidvor bo‘ldi. Tumshuq cho‘zib pix-pix etdi. 
Men qo‘yga qarab qahrimni sochdim: 
— Piqillama-e-e, enag‘ar! Nima, men yeb, sen quruq qoldingmi? Ro‘zg‘orchilik — yo‘qchilik-da! 
Ayolimiz piqillamay qoldi. 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman)