Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

 
18
— Chanishev! — deydi otamiz. Bir kun bo‘lmasa, bir kun sen sulloh kelishingni bilib edim. Aynan 
sen sullohni keladi, deb o‘ylab edim. O‘ylaganim bo‘ldi, Chanishev! 
— Ha, nima deysan, nima? — zahrini sochdi Chanishev. 
— Chanishev! Men shu qishlog‘imizga qadam qo‘yaman degich o‘ris qonini ichdim. Olisdan 
ko‘rdim — otdim, yaqindan ko‘rdim — so‘ydim. Ay, attang-a, qo‘llik bo‘lib qoldim. Men o‘ris zoti 
qonini qoldirmayin ichaman deb edim. 
— Icholmas eding. Bosmachi zotini tag-tomiri bilan qirib tashlash uchun bir yuz oltmish ming 
Qizil Qo‘shin bo‘lib kelib edik. Bir yuz oltmish ming ovrupocha qurollik sara lashkar-a! 
— Qo‘llik bo‘lmaganimda, bir yuz oltmish mingini-da qonini ichar edim! Chanishev! Bir ushlash 
bo‘lsa — ushlading. Bo‘lar ish bo‘ldi. Endi, qo‘llarimni qo‘yber. 
— Sendan qo‘rqqulik, Aqrab, qo‘rqqulik! 
— Chanishev! Ko‘p qo‘rqa berma. Mana, egar qoshiga qo‘y ko‘ganlaganday ko‘ganlabolding. 
Endi qayoqqa-da borar edim. 
— Lazarevich, Fonshteyn! Qo‘lini qo‘yib yuboringlar! 
Qizillar otamiz qo‘lini qo‘yib yuboradi. Otamiz uyushib-uyushib qolmish qo‘llarini yoyish uchun 
quloch otib-quloch otib oladi. 
Shunda, qizillar yoppa baraka miltiq yopishadi. 
— Ay, Chanishev-ay! To‘qqiz qaytgan-ay! — deya kuladi otamiz. — Yurakdan-da bor ekan-da! 
Shu yuraging bilan meni ushlagani keldingmi-a? Aqrab qo‘rboshini-ya? Ay, enag‘ar no‘g‘ay-a, ay, 
zanig‘ar no‘g‘ay-a! 
— So‘kma, tuzemets! 
— Chanishev! Sen kim? Ayt, sen kim? No‘g‘ay musulmon farzandi. Sen musulmon farzandi bo‘la 
turib, manavi o‘rislar gapiga kirib kelding. O‘rislar mening kallamni yeyish uchun sen no‘g‘aylarni 
bekorga tanlamadi. Boisi — o‘zbak bilan no‘g‘ayni tili bir, dini bir, urf-odati bir. Bilsang — sen 
no‘g‘ay o‘zingga o‘zing miltiq o‘qtalib kelding! Endi ayt, tuzemets menmi yo sen to‘qqiz qaytgan 
no‘g‘aymi? 
— Men sen bilan harbiy sudda gapirishaman. Aqrab qo‘rboshi! Rudzutak, yo‘l ol! 
Qizillar Denov taraf jilov buradi, Ana shunda qizillardan bir soya ayrilib qoladi. U Normurod faol 
bo‘ladi. 
— Chanishev! — deydi otamiz. — Bir oyoq il! Anavi xunasaga aytar gapim bor! 
Qizillar oyoq iladi. 
— Ay, Normurod xunasa! — deya ket buriladi otamiz. — Sen meni o‘rislarga ushlab berding! 
Iloyim, qarigan chog‘ingda tentak bo‘l, ayolingni uch taloq qo‘y, elga ermak, xalqqa shaloq bo‘lib o‘l, 
ollohu akbar!