Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

ЙЎҚОЛГАН МАРЖОН ҲОДИСАСИ 
«Байзо» дейилган жойда тўхтаб, бир муддат дам олинди. Йўлга чиқай деб турилганида, 
қўлини беихтиёр бўйнига олиб борган Ҳазрати Ойишанинг (р.а.) ранги ўзгарди: маржони йўқ 
эди. Дарров Расулуллоҳга (с.а.в.) хабар берди. У ёқбу ёқни қарашди, топилавермади. Авс 
қабиласининг раиси Усайд ибн Хузайр билан яна бир киши Ҳазрати Ойиша борган жойларга 
бориб қидириб келишди, тоиишолмади. Вақт ўтиб борар эди. Бир неча киши Ҳазрати Абу 
Бакрга (р.а.) келиб: 
— Кўрмайсизми Ойи1нанинг ишини?! Расулуллоҳ жанобимизни ва шунча одамни йўлдан 
қўйди. Сувсиз бир жойдамиз, ёнимизда ҳам сув қолмаган, — дейишди. 
Ҳазрати Абу Бакр (р.а.) хафа бўлди, жаҳли чиқди. Қизининг олдига борди. Кутмаган бир 
ҳолатга дуч келди: Расулуллоҳ (с.а.в.) бошларини Ойишанинг тиззасига қўйиб ухлардилар. 
Ваҳоланки, у қизини ёлғиз ҳолда учратиб, бир таъзирини бериб қўймоқчи эди. Лекин индамай 
қайтиб кетгиси келмади. Пичирлаб бўлса ҳам, ганини айтиб олди: 
— Расулуллоҳни ва одамларни сувсиз жойда ушлаб қолдинг. Шу ишинг ақлданми?! 
Айни пайтда қизининг биқинига бирикки туртди ҳам. Ҳазрати Ойиша жонининг оғриғига 
қарамай, Жанобимизни безовта қилмаслик учун тишинитипшга қўйиб чидади, овоз чиқармади, 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
168
ҳатто қимир этмасликка ҳаракат қилди. 
Тонг отди. Жаноби Пайғамбаримиз уйғондилар. Шу орада тушган ваҳий инсонларга бир 
қулайлик, енгиллик олиб келган эди: 
«...Сув топа олмасангиз, покиза тупроқни таяммум қилингиз — юзингиз ва қўлларингизни 
(покиза тупроқ билан) силангиз. Оллоҳ сизларни бирон тангликмашаққатга солишни 
истамайди, балки сизларни поклашни ва сизларга Ўз неъматини комил қилиб беришни истайди. 
Шояд шукур қилсаларингиз». (Моида, 6.) 
Ёнида суви бўлмаганлар дархол Расулуллоҳ кўрсатганларидай таяммум қилишди ва 
намозларини ўқиб олишди. Усайд ибн Ҳузайр бир шеър айтиб, миннатдорлик туйғуларини 
ифода этди: «Эй Абу Бакр оиласи, бу сизлар олиб келган биринчи баракот эмас... Сизларнинг 
воситаларингиз билан Оллоҳнинг кўп икромига ноил бўлдик...»
Топилишидан умид кесилган маржонни қидираверишдан фойда йўқ, албатта. Қўшинга 
юриш амри берилганида ўрнидан турган туянинг тагидан маржоннинг чиқиши билан ҳамма 
нарса жойжойига тушдиқолди. (Бухорий, 1/86.)