Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

 
* * * 
Зайд қийин аҳволга тушган эди. Ибн Салул ёшига яраша савлат билан келди, 
Жанобимизнинг юзларига тикка қараб қасам ичди ва масала ҳал бўлақолди. Аммо қасам 
ичаркан, уялмади, қийналмади?! Шунча киши гувоҳлигида оғзини кўпиртириб айтган 
гапларидан қасам ичаича тонаётганида, виждони ҳеч қандай овоз бермадимикан?! 
Бу етмагандай амакиси келиб: 
— Ишнинг пачавасини чиқардинг. Фахри коинот жанобимизни хафа қилганинг, 
жаҳлларини чиқарганинг қолди. Бунинг устига, номингни ҳам ёлғончига чиқардинг, 
тухматчи деган ном орттирдинг, — дея унга озор берди. 
Зайд кўрганбилганларини яна бир бор кўз ўнгига келтирди. 
У етказган хабар хаёл эмасди, туш эмасди. Аммо рад қилиниши мумкин бўлмаган бир 
ҳақиқат ҳали бор бўлса, у ҳам ўша ерда ҳозир турган ҳамманинг бу ишни очиқ айтишлари эди. 
Эндигина ўсиб келаётган ёш йигит қаршисида ёшлибошли шунча киши... Улар ҳам ибн Салул 
қасам ичиб айтаётган гапларни тўғри деб гувоҳлик беришаётибди. 
Зайднинг томоғига нимадир тиқилгандай бўлди. Нафас олиши қийинлашди. Кўнгли 
паришон бир аҳволда кета бошлади. Иттифоқо, қулоғига тегинган бир қўл уни хушига 
келтирди. Қараса, рўпарасида Фахрул мурсалийн (с.а.в.) турар эдилар. У Зот Зайднинг қулоғини 
юмшоқ силаб қўйдилар. 
Набийлар Сарвари бир сўз айтмаган бўлсалар ҳам, кулимсираб қараганларининг ўзиёқ 
Зайд учун хушхабар бўлди. Кейинчалик Зайд бу воқеапи бир неча йиллар кейин тушунтирар 
экан, «Ҳатто ўлимсиз дунёда яшаш муждаси ҳам мени бунчалар қувонтира олмасди», дер эди. 
Сўнгра унга Ҳазрати Абу Бакр (р.а.) етиб олди. 
— Расулуллоҳ сенга нима дедилар? 
— Ҳеч нарса. Фақатгина қулоғимни енгилгина тортдилар ва кулимсирадилар. 
— Муждалар бўлсин сенга, эй Зайд! — дедию Абу Бакр йўлида кетди. 
Зайд: «Қанақа мужда, нималар бўляпти ўзи?» дейишга ҳам улгурмай қолди. Ҳазрати Умар 
(р.а.) ҳам келиб шу гапни сўради, шу сўзларни айтди. 
Энди Зайд тушкунликдан қутулиб, дадилроқ қадам боса бошлади. Сувга чўкай деб 
турганида қутқариб қолинган ва эркин нафас олган одамдай эди у шу дамда. 
Ниҳоят, бомдод намози ўқилди. Саййиди коинот (с.а.в.) намоздан сўнг ушбу оятларни 
ўқидилар, ҳамма жон қулоғи билан тинглади: 
«(Эй Муҳаммад,) Қачон мунофиқлар Сизнинг олдингизга келсалар: «Гувоҳлик берамизки, 
сиз шакшубҳасиз Оллоҳнинг пайғамбаридирсиз», дерлар. Оллоҳ, дарҳақикат, Сиз Ўзининг 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий