Microsoft Word saodat asri 1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
172
сабртоқат этишга, аммо асло ўлимни танламасликка қарор қилдилар. 
Тоққа чиқиб бораётган одам бир чўққига тирмашиб юқорига интилар экан, «Мана шуниси 
сўнггиси бўлса керак», деб ўйлайди. Бу чўққини забт этиб, иккинчисига дуч келганида, яна 
айни фикр ўтади хаёлидан. Аммо уни ошиб ўтиш учун ҳам ўзида куч топади. Сўнгра учинчи 
чўққи келади ва ҳоказо... 
Ҳақиқатга эришиш машаққати ҳам шунга ўхшайди. Буни билганлар олдиндан тайёргарлик 
кўриб қўядилар. Хаббоб ва унинг дўстларига ҳам ушбу йўл кўрсатилган эди. Яъни, бу 
азиятларнинг орқасида ҳали яна баттар азоблар ҳам борлигини ва улар ҳали охирги эмаслигини 
ўйлаб сабр этиш кераклиги ёдга солинган эди. Аммо бу азобуқубатлар вақтисоати келиб 
ниҳоясига етиши, тўкилган терлар, чекилган меҳнатлардан сўнг осойишта ва ҳузурҳаловатли 
кунлар келиши ҳам муқаррар эди. 
Тишлар яна ғижирлади, билаклар яна куч-қувватга тўлди. Ҳар қандай зулмга нисбатан: 
«Бундан ҳам даҳшатлироқ бўлиши мумкин эди», деган тушунча остига ва: «Ҳали Оллоҳ мени 
бу тортган жабру ситамларим учун албатта муносиб тарзда мукофотлайди», деган ишонч билан 
кўкраклар керилди. 
Бинобарин, орадан кўп йиллар ўтиб, Хаббобнинг хаёлига ҳам келмаган саодатли дамлар 
бошланганида, зулм учун эмас, балки шифо учун, яъни оғир касалини даволатиш учун қорнини 
етти марта куйдирганларида Хаббоб сабртоқатнинг ажойиб намунасини яна бир бор намойиш 
этди ва Расулуллоҳга бўлган садоқатини қуйидаги жумлаларда ифода қилди: «Агар Расулуллоҳ 
(с.а.в.) ўшанда ўлимни танлашни тақиқламаганларида, албатта, у зулмларга дош беролмай 
ўлимни афзал кўрган бўлардим...» 
...Ниҳоят Умму Анмор Хаббобга ортиқ зулм қилишнинг бефойда эканлигига кўзи етди ва 
хоҳлаган динида қолишига рози бўлиб, уни қўйиб юборди. 
Хаббоб туширилган Қуръон оятларини зўр ихлос билан ёд олар, бошқа мўъминларга ҳам 
ўргатишни ўзининг муқаддас бурчи деб ҳисоблар эди. Шу жиҳатдан у илк Қуръон ўргатувчилар 
қаторидан ўрин олди. 
* * * 
Набийи Акрам (с.а.в.) хонадонларида яна бир бахтиёр оила курилди. Кунлардан бир куни 
Расулуллоҳ (с.а.в.): 
— Жаинати аёл билан турмуш қуришни истаган мард бўлса, Умму Айманга уйлансин,— 
деб марҳамат қилдилар. 
Умму Айманни оналаридек яхши кўрардилар. Кичик ёшдан бошлаб ундан кўпгина 
яхшиликлар кўрган, онасиз қолган кунларнинг Ал-Амини унинг қучоғида унутган эдилар. 
Бу ишга иккинчи бир яхши кўрганлари, асранди фарзандлари Зайд хоҳиш билдирди. 
⎯ Мен унга уйланаман, ё Расулуллоҳ. 
Бу иайтларда у йигирма ёшли қирчиллама йигит бўлган эди. 
Шундай қилиб, Зайд билан Умму Айман Фахрул мурсалин (с.а.в.) томонидан ўқилган 
никоҳдан сўнг эрхотин бўлдилар. Бу пайтда Ўмму Айман эллик ёшлардан ошган эди. 
Ҳар иккаласи ҳам Расулуллоҳ (с.а.в.) яқин кишилари эдилар. 
Расулуллоҳнинг икки балоғатга етган қизлари — Руқаййа билан Умму Гулсум Абу 
Лаҳабнинг икки ўғли томонидан рад этилган эдилар. Яна ҳам тўғрироғи — Буюк Оллоҳ 
пайғамбарининг икки суюкли қизини дўзахилар оиласига келин бўлишдан халос этган эди. 
Руқаййяни илк мусулмонлардан бўлган Усмон ибн Аффонга никоҳлаб бердилар. Шу йўсинда 
Усмон мусулмонлик билан бирга, Расулуллоҳнинг (с.а.в.) куёви бўлишдек, хаёлига ҳам 
келтирмаган шарафга муяссар бўлди. Шу жиҳатдан унга «ЗинНур» (Нур соҳиби) лақаби жуда 
ҳам ярашиб тушди. Уни шундай атай бошладилар. 
Пайғамбаримиз олдинроқ қизлари Зайнабни холаларининг ўғли Абул Осга берган эдилар. 
Абул Ос ҳазрати Хадичанинг синглисининг жигарбанди эди. Мусулмонликка кирмаган эди. 

---

Саодат асри қиссалари. 1-китоб. Аҳмад Лутфий