Microsoft Word saodat asri 1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
159
дейишди келганлар ва хайглпашиб чиқиб кетишди. 
Иўлда боришаркан, ораларида бирлари: 
— Нима дейсан, эй Амр? Хомуш кўринасан? — деб қолди. 
Амр ибн Ҳишом қуруққина жавоб қилди: 
— Нимага хурсанд бўлишим керак экан? Ахир, бу одам сизларнинг кўзларингизга қараб 
туриб, ёш болани аврагандек авраб чиқариб юбордику? — деди ва қўшимча қилди: — Абу 
Толиб шу кунгача бу ишлардан бехабар эди деб ўйлайсизларми? Ўнинг Муҳаммадни тўхтатиш 
нияти бўлганида, бугунгача қўл қовуштириб ўтирармиди? Мана, кўрасизлар, Абу Толиб унинг 
йўлига кирмаса ҳам, унга ёрдам бериб, ҳимоя килишда давом этаверади. Бу сўзларимга яқин 
орада ишонасизлар. 
Амрнинг бу сўзлари баъзиларни ажаблантирди, бошқаларни ўйлантириб қўйди. Умаййа 
ибн Халаф: 
Эй Ҳишом, илоҳим сўзларинг нотўғри бўлиб чиқсин, деди. 
Қани энди янглишган бўлсам... 
* * * 
Абу Толиб меҳмонларни кузатгач, пешонасини қашлади. Энди буюк бир синов остонасига 
келиб қолганини ҳис этди. 
Жияни бу ишга киришар экан, нияти бир можарони бошлаш бўлмагани кундек равшан 
эди. Илоҳий бир мақомдан фармон олганига Абу Толибнинг шубҳаси йўқ. Шу боис бу даъводан 
воз кечмаслиги аниқ. Келган меҳмонларнинг эса, бу даъвога қўшилишларига умид ҳам қилиб 
бўлмасди. Абу Толиб икки ўт орасига тушиб қолди. Ўзини панага олиб, мени бу ишларга 
аралаштирманглар, нимаики муаммо бўлса, ўзаро ҳал қилиб олаверинглар ҳам дея олмас эди. 
Амр ибн Ҳишомнинг Набийлар Сарварига «Иккинчи марта бу ерда намоз ўқиганингни 
кўрмай...» деб дўкпўписа қилганидан кейин туширилган оятлар айланибайланиб унинг қулоғига 
ҳам етиб борди. Ўта жаҳлдор ва жангари одам бўлган Амр буларни эшитиб, ғазабдан кўкариб 
кетди. Атрофда эса, уни янада асабийлаштиришни, янада гижгижлашни истовчилар турар эди. 
Ҳар доим шу ерда намоз ўқийвераман деганмиш... 
— Сен унга ҳеч нарса қила олмайсан. Чунки азоб фаришталари келиб, сочларингдан 
тортиб жаҳаннамга итариб юборар эмиш... 
Бу гапларни эшитган сари Амр ўзини ҳақоратлангандек ҳис этарди. 
— Ортиқ сўзга ҳожат йўқ! деб бақирди бир куни. — Қасам ичиб айтаманки, уни бу ерда 
намоз ўқиётганини кўрсам, оёқларим билан бўйнини эзғилаб, бурнини ерга ишқалайман!