www.ziyouz.com кутубхонаси
123
тушунадиган умр йўлдошига очди. Хадича унинг фикрига тамомила қўшилди. Шундан ксйин
Муҳаммадга озиковқат, егулик нарсалар тайёрлади. Ал-Амин ўз ортидан унга бутун борлиғи
билан мафтун бўлган хотини, қизлари, Зайд ва Алининг:
— Хайр, кўришгунча хайр! Бизни у ерда эслаб тур, отажон... — деган овозларини
эшитаэшита, уйидан узоқлашди.
* * *
Хадича Муҳаммад билан турмуш қурган кундан бери уни фазилат йўлида тобора камолот
чўққиси сари илгарилаётган ҳолда кўрар, доимо севибардоқлар, у билан оила қурганига сира
ҳам пушаймонлик туймас эди. Хадичада унга нисбатан чексиз ишонч туйғуси бор эди. Сўнгги
пайтларда бир тошнинг унга: «Салом сенга, эй Оллоҳнинг Расули!..» деганини айтганида:
«Ёлғон гапираётирсан, ахир, тош ҳам гапирадими? Тошнинг гаиирганини ким эшитган экан?»
деб эътироз билдирмади. Ёки: «Эҳтиёт бўл, бу тағин жину шайтонларнинг иши бўлмасин?!»
демади, аксинча, бу гапларни эшитиб, ич-ичидан қувонди, кўнглида яқин орада бу ғалати
ҳодисаларнинг ҳаммаси ойдинлашса керак, деган фикр пайдо бўлди.
Бу дафъа ундаги ёлғизликка интилиш ҳиссини ҳам яна яхшиликка йўйди, маънавий
оламдан узатилган бир қўлнинг ўзига чорлаётганига ишончи комил эди.
* * *
Муҳаммад бирор соат йўл юргач, Ҳиро тоғига яқинлашди. Энди юқорига кўтарилиши
керак эди. Тошларга тирмашди. Худди олдинда биров чақираётгандек баландликка
кўтариларди. Ниҳоят, бир ғорнинг оғзига етиб борганида:
— Шу ғорда қолавер... — дегандек бир овоз ичичидан келиб, қулоқлари остида янгради.
Энди унда яна баландроққа чиқиш истаги қолмаган эди.
У ўзини гўё илоҳий бир оламдан идора этилаётган қўллар тортибтортиб, айнан мана шу
ғор оғзига олиб чиққан каби ҳис қилди.
Муҳаммад ғорга яхпшлаб ўрнашиб олди.
* * *
Орадан кунлар ўтди.
Хадича бир куни қаршисида Муҳаммад Ал-Аминни кўриб бениҳоя севинди. У егулиги
тугаганлиги туфайли уйига келган эди. Тез фурсатда озиқовқат тайёрланди. Яна уйидан чиқди.
Каъбани тавоф этгач, ўзига маскан тутган ғорга қараб жўнади.
Тақдир уни ҳар томондан қуршаб олиб, кузатиб тургандек эди. На Маккада туришига йўл
қўяр, на бошқа бирор ғорга жойлашишига ижозат берарди.
Муҳаммад яна ўша ғорга жойлашди.
Ал-Амин ғорда нима қилар эди?
Бу нарса тарихларнинг тубсиз теранликларида пинҳон колган бир сирдир.
Ўқишёзишни билмаган, ёнида суҳбатдоши йўқ, муайян динни қабул қилмаган ва унга
ибодат этиш билан банд бўлмаган одам ғорда нима иш қилиши мумкин эди? Муҳаммад ҳатто
кейинлари ҳам у ерда вақтини қандай ўтказгани ҳақида ҳеч гапирмаган эди.
Эҳтимол, буюк Амин фаришталар оламидаги қатъий қарорга биноан илоҳий ҳукм билан
одамлардан узоқлаштирилгандир. У ерда эртанги куннинг ягона ва буюк ҳалоскори бўлиши
учун зарур қуввайи маънавиййа секин-секин руҳига сингдирилди. Аммо у ўзида фақат
инсонлардан узоқлашишга кучли эҳтиёж сезди, ғорда бунинг лаззатини, сурурини, роҳатини
ҳис этди.
Муҳаммад Ҳиро тоғларининг тик қоялари орасида жойлашган бу ғордан залолатнинг
кутурган селларига ва жаҳолатнинг шиддатли бўронларига асира бўлган одамларнинг кутсиз,
ирганч ҳаётлари туфайли файзини йўқотган муборак шаҳарни узоқдан кузатди. Овқати
тугагандагина Маккага тушиб, тезгина егулик озиғини ғамлаб, яна руҳиятини ардоқлаётган ғор
томон йўл оларди. Рамазон ойининг йигирма олти куни ўтган, тун чўккан эди. Ўша кеча ҳам
Саодат асри қиссалари. 1-китоб. Аҳмад Лутфий
Do'stlaringiz bilan baham: |