Microsoft Word qaynona ahmad lutfi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
40
Аёл гўё маҳзунланди: 
— 
Кўрдингизми, қизим, шоша-пиша келувдим. Майли, болам, салом денг, мен кетай.
— 
Беш дақиқа ўтиринг хола, ҳозир келиб қолсалар керак.
— 
Кетай, чироғим, ишим бор. Мен бу ерда эканимда келсалар нари бери гап бўлади. Улар 
шу ерда эканида келарман.
Келин зериккан эди. Бироз суҳбатлашгиси келарди. Неча кунки қайнонанинг қовоғи солиқ. 
Уйга ҳокимлик ҳавасида бўлган қайнсингилнинг гапларидан сиқилганди. Шу сабаб улар йўғида 
Хўжайи Ҳизрдек пайдо бўлган бу аёлнинг келиши бир неъмат бўлиб, бироз суҳбатлашамиз дея 
севинди. Бироз ўтриса ҳеч нарса бўлмайди, одам тафтини одам олади, очилишади.
— 
Хола, ўтиринг, қаҳва олиб келай, ичиб кетасиз. Йўқса, ҳурмат этмабсан, деб қайнонам 
мендан хафа бўлади. Мен ҳам зерикиб ўтирибман, беш дақиқа суҳбатлашамиз, мени хафа 
қилманг. Хўп денг, хола, келинг, хўп денг.
Аслида ўтиргиси келиб турган аёл: 
— 
Майли, беш дақиқа бўлса, ўтирайин. Аммо сенинг ҳурматинг учун, болам. Ишим бор эди, 
— 
деб қаҳва қуйган келиннинг ёнига ўтирди. Қаҳвадан устма-уст икки марта хўплаб, яхши деб 
мақтади, қўли енгил, одобли, тарбияли эканини айтгач деди: 
— 
Қизим, сени яхши кўриб қолдим. Оёқ остида қолиб кетмаслигинг учун гапираман. 
Қайнонанг яхшидир-у, фақат баъзан бўлар-бўлмасга асабийлашади, пашшадан фил ясайди. 
Ҳушингни йиғиб ол. Ҳурмат қил, начора қизим. Келинлик бу. Биз ҳам бошимиздан кечирдик.
Қаҳванинг қолганини бир икки хўплаб хўриллатиб ичди: 
— 
Офарин болам, қўлинг дард кўрмасин. Кўпдан бери бундай ширин қаҳва ичмаган эдим. 
Айтгандай, қўлинг енгил экан.
Чуқур нафас олиб: 
— 
О-оҳ, оҳ, ким тақдирлайди сени. Асосий масала шу, қизим, шу. Куни билан ишлайсан, 
бир пуллик қадринг йўқ. Келинсан. Менинг ҳам икки қайнсинглим, бир қайнонам бор эди. 
Дарров қайнсингиллар қовоғи солинади, қайнона оғзига талқон солиб олган. Унинг ҳам 
қовоғидан қор ёғилади. Саволингга жеркиб жавоб беради ёки умуман жавоб бермай қўя қолади, 
сўз ҳайф. Овқатда сал камчилик кўрилса, жағлари очилиб кетади. Овқат дастурхонга қўйилиши 
билан ҳеч ким йиғилмайди. Бир қошиқ луқма олиб, дарҳол ташқарига отилиб туфлаб ташлайди, 
сўнг қуруқ нон ейди. Бошқаси яна нимадир келтириб ейди. Бири яна бир бурчакка чекиниб 
қовоғини уйиб ўтириб олади. Эрим не қилишини билмай ҳайрон. Уларга бир нарса демайди, 
менга ҳам ҳеч нарса демайди. Бир куни яна шундай чекинишаётганда эрим жаҳл билан бақирди: 
— 
Нигор, энга туриб кетдинг, овқатланмайсанми? — деди синглисига.
— 
Қорним тўқ, ака, еёлмайман.
Қайнсинглим бундай пиширилган овқатдан тўйдим, деган оҳангда гапирди.
— 
Қорнинг тўқ-у, бир луқма олиш учун ўтирганмидинг. Емасанг ҳам ҳеч бўлмаса афтингни 
бужмайтма. Одамнинг кайфиятини бузма. Сизларга нима бўляпти, ўзи, билмадим. Кечгача 
ишласам, уйга келиб сизларнинг қор ёққан қовоғингизга қарайман. Сизлар ҳам ҳеч 
ўйлайсизларми? Бизни деб шунча уриняпти, чарчаб келяпти, биз ҳам бир оз сабрлироқ 
бўлайлик, уни хафа қилмайлик, демайсизларми? Хўш, овқатланаётганда, нега қовоғингни 
солиб, афтингни бужмайтирасан?
Эримнинг бу сўзларидан мамнун бўлдим. Фақат бу мамнунлигим узоққа чўзилмади. 
Қайнсинглимнинг жавобидан ер ёрилмади – кириб кетсам.
— 
Қовоқ солсак ўзимиз учун эмас, сизга ачинганимиздан. Албатта, бир овқатга икки уч 
овқатлик ёғ солинса, мазали бўлади. Билмаганингиз учун сизга мазали туюлади. Лекин мен 
акамни ўйлаганим, ёғ пули топай деб эртадан кечгача тер тўкканини билганим учун менга аччиқ 
туюлади. Юзим шундан ўзгаради. Онаси уйида ёғ солса таом тотли бўлишидан бошқа нарса 
ўргатмаган келинпошшалар бу ишни қилаётиб ичи ачимайди. Акамиз ҳам икки кунлик 

---

Қайнона (роман). Аҳмад Лутфи Қозончи