Microsoft Word qaynona ahmad lutfi ziyouz com doc

 
* * * 
Байрам ҳеч бир келин билан қайнонани Мунаввархоним билан Аминанинг ўртасидаги 
самимият даражасида яқинлаштирмаган. Мустафо ҳайит намозини ўқиб жомеъдан қайтгач, 
Аллоҳ берган неъматни, қуллик вазифамизни бажаришда қувват бўлсин деган ният ва дуо билан 
еган оила дастурхонидан тургач, одатга кўра бир-бирларни қутладилар. Мунаввархонимнинг 
қўлини эҳтиром билан ўпган Амина, сўнг бир-бирини қучоқлаган бу икки аёлни, аслида 
қайнона-келин эканликлари ҳеч кимнинг, ҳатто Мустафонинг ҳам хаёлига келмайди. 
Табриклагани келган бир-икки қариндош билан дийдорлашгандан сўнг Мунаввархоним 
Мустафога: 
— 
Мустафо, сен энди Юсуф афандиникига бор. Қўлини ўп. Саломимни етказ. Байрам билан 
қутла. Ў ердаи Аминаларникига ўт, кечқурун боришимизни айт. Ундан кейин истаган жойингга 
бор, — деб, жўнатди. Уйда байрам шукуҳи ичра икки аёл ва уйнинг қувончи Абдуллоҳ қолди. 
Асрдан сўнгги сарин шабада шохларни секин-секин қимирлатар экан, Абдуллоҳ уйқудан 
уйғониб, кўзларини очди. Эшик тақиллади, Али келганди. Ёши улуғларни зиёрат қилган, 
дуоларини олган, қариндошларга онаси ва янгасининг саломларини етказган, жажжи 
Абдуллоҳнинг соғлиги ҳақйда хабар берган эди. 

---

Қайнона (роман). Аҳмад Лутфи Қозончи 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
80
— 
Она, бугун яхшигина чарчадим, — дер экан, онасининг унинг бошини силаган қўлидан 
ушлади, такрор-такрор ўпди. Шу орада уларга қараб турган Аминанинг кўзлари унинг 
бўйнидаги куйишдан қолган изларга тушди. Изтиробли хотира жонланди. Янгасига нисбатан 
ёмонлик ҳис қилмасин деб бутун айбни ўз бўйнига олтан, буни бугунгача бирор кишига 
сездирмаган фазилат обидаси бўлган онанинг чизган манзараси бир лаҳзада кўз ўнгига келди. 
Бу воқеадан сўнг бир ҳафта-юз тубан ётган, тез-тез инграган бу боланинг ўша пайтдаги ҳолини 
ўйлади... 
— 
Она, эшик тақиллади. 
Али шундай дея эшикка югурди. Мустафо келган эди. 
— 
Она, борган жойларимда саломингизни етказдим. Аминаларникига ҳам кирдим. "Кечки 
овқатда, албатта кутамиз", — дедилар. Нима дейсиз? 
Мунаввархоним: 
— 
Жуда ҳам яхши, таклиф этишаётган экан, бориш керак. Амина, Абдуллоҳни кийинтир, 
йўлга чиқайлик. 
Ўн беш дақиқадан сўнг, қуёш ботишга ҳозирланар экан, Абдуллоҳ оғзида сўрғич, 
бобосининг қўлини ўпиш учун бувиси қучоғида йўлга чиққан эди. 
Чўрум шаҳри, 28.8.1969. Жума.