Ibrohim (a.s.)ning qalblari imonga to‘la bo‘lishiga qaramay, Allohning qudratini o‘z ko‘zlari va ilmi yaqinlari
bilan ko‘rishni istadilar. Bir kun Allohga iltijo qilib dedilar:
ﱠﻦِﺌَﻤْﻄَﻴِﻟ ْﻦِﻜَﻟَو ﻰَﻠَﺑ َلﺎَﻗ ْﻦِﻣْﺆُﺗ ْﻢَﻟَوَأ َلﺎَﻗ ﻰَﺗْﻮَﻤْﻟا ِﻲْﺤُﺗ َﻒْﻴَآ ﻲِﻧِرَأ ِّبَر ُﻢﻴِهاَﺮْﺑِإ َلﺎَﻗ ْذِإَو
ﱠﻢُﺛ اًءْﺰُﺟ ﱠﻦُﻬْﻨِﻣ ٍﻞَﺒَﺟ ِّﻞُآ ﻰَﻠَﻋ ْﻞَﻌْﺟا ﱠﻢُﺛ َﻚْﻴَﻟِإ ﱠﻦُهْﺮُﺼَﻓ ِﺮْﻴﱠﻄﻟا َﻦِﻣ ًﺔَﻌَﺑْرَأ ْﺬُﺨَﻓ َلﺎَﻗ ﻲِﺒْﻠَﻗ
ُﻬُﻋْدا
ٌﻢﻴِﻜَﺣ ٌﺰﻳِﺰَﻋ َﻪﱠﻠﻟا ﱠنَأ ْﻢَﻠْﻋاَو ﺎًﻴْﻌَﺳ َﻚَﻨﻴِﺗْﺄَﻳ ﱠﻦ
)
٢٦٠
(
«Ey Rabbim, o‘lgandan so‘ng qanday qilib qayta tiriltirishingni menga ko‘rsatgin». (Alloh aytdi):
«Ishonmaysanmi hali!». «Yo‘q, ishonaman – dedilar Ibrohim (a.s.). – Lekin qalbimning xotirjam
bo‘lmog‘ini istayman». (Alloh) buyurdi: «Unday bo‘lsa, to‘rt xil parranda olgin, ularni so‘yib, go‘shtlarini
aralashtirgin va to‘rt qismga bo‘lib, turt tog‘ning ustiga bir qismdan qo‘ygin, keyin ularni chaqirgin,
Do'stlaringiz bilan baham: |