«(Kofir) odamni keltiradilar va do‘zaxga uloqtiradilar. Uning ichaklari
qornining yorig‘idan chiqib sudralgan bo‘ladi. Xuddi eshak o‘z arqoniga o‘ralgandek, u ham o‘zining
ichaklariga o‘ralib qoladi.
Ahli do‘zaxlar uning atrofida to‘planishib, undan: «Ey, falonchi, senga nima bo‘ldi?! Sen amru
ma’ruf va nahyu munkar qilib yurmasmiding?» - deb so‘raydilar. U odam: «To‘g‘ri, men amru ma’ruf
qilardim, ammo o‘zim amal qilmasdim, nahyu munkar qilardim, ammo o‘zim undan qaytmasdim» - deb
javob beradi»
.
(O’sha manba. 161-162-bet.)
Shuayb (a.s.) ularga achinib:
Do'stlaringiz bilan baham: |