Microsoft Word omen1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
55
- Bu italyanchami?
Ular yozuvga tikilib turgan rohibga qarashdi. 
- Bu so’z sizga biror narsani anglatadimi? - so’radi Torn. 
- Cherveteri, - javob berdi rohib. - Menimcha, bu Cherveteri. 
- Nima u? - so’radi Jennings. 
- Eski qabriston. Etrussklarniki. Di Santanjelo qabristoni. 
Ruhoniyning tanasi yana qaltiradi, u nimadir demoqchi bo’lib ingradi, ammo jim bo’lib 
qoldi. 
Torn bilan Jennings rohibga tikilishdi, ammo u boshini chayqadi va ijirg’anib dedi: 
- Cherveteri xarobaga aylangan joy. Techalkning maqbarasi qoldiqlari. 
- Techalkning? - so’radi Jennings. 
- Etrussklarning iblis ma’budi. Ular shaytonparast bo’lishgan. U ko’milgan joy ular uchun 
muqaddas sanaladi. 
- U nima uchun bu so’zni yozdi? - so’radi Torn. 
- Bilmadim. 
- Qabriston qaerda? - so’radi Jennings. 
- U yerda qabrlar va... yovvoyi itlardan boshqa hech narsa yo’q, senor. 
- U qaerda? - toqatsizlik bilan so’radi Jennings. 
- Haydovchingiz bilishi kerak. Rimdan ellik chaqirim shimolda. 
Rimda boshlangan shamol shahar tashqarisiga o’tgan, kuchli yomg’ir mashinaning tez 
yurishiga xalal berar, ular shossedan tor va loy ko’chaga burilishgach, ularning yurishi 
yanada qiyinlashgandi. Bir marta mashinaning orqa g’ildiragi chuqurga tushib tiqilib 
qoldi, ular mashinani surib chiqarishlariga to’yori keldi. Tong otib kelayotgandi. Nihoyat 
ular manzilga yetib kelishdi. Ularning oldida temir panjara namoyon bo’ldi, panjara 
ortida esa qabrlar ko’zga tashlanardi. Jennings mashina yukxonasini ochib fotoapparatini 
topdi va unga yangi tasma qo’ydi. Uning nigohi yukxonaning bir burchagida qalashib 
yotgan moy yuqi lattalar orasidagi temir lomga tushdi. Jennings uni kamariga 
qistirgancha panjara bo’ylab keta boshladi. Yer quruq edi, Jennings sovuqdan qaltiragan 
ko’yi qabriston darvozasini izlardi. Ammo darvozani topolmadi. Fotoapparatini yana bir 
marta tekshirib olgach, u daraxtga osilib panjara ustiga chiqdi. Muvozanatini 
yo’qotganicha, qabriston ichiga ag’anadi. Jennings o’rnidan turib, ichkariga yo’l oldi. 
Osmon yorishib ketgan, u endi atrofdagi qabrlar va haykallarning siniq parchalarini 
bemalol ko’rayotgandi.
Ayozga qaramasdan, Jennings terlab ketganini sezdi. U asabiy holatda yon atrofga 
alanglaganicha yo’lida davom etardi. Jennings xuddi birov o’zini kuzatib turgandek his 
qilardi. Haykallar uni kuzatayotgandek tuyulardi. Jennings o’zini bosib olish uchun 
to’xtadi va yuqoriga qaradi. Uning ro’parasida Jenningsga vajohatli ko’zlarini tikkan 
ulkan haykal turardi. Jenningsning nafasi ichiga tushib ketdi, haykalning irg’ib chiqqan 
ko’zlari go’yoki uning bu yerdan tezda jo’nab ketishini talab qilayotgandek edi. Tosh 
qiyofaning uzun sochlari peshonasiga tushgan, burni go’shtdor, katta og’zi g’azab bilan 
ochilib turardi. Jennings o’zidagi qo’rquvni yengdi va haykalni uch marta suratga 
tushirdi... 
Torn ko’zlarini ochdi va Jenningsning yo’qligini ko’rdi. U mashinadan tushdi va qabriston 
tomon qaradi, haykallarning siniqlarini quyoshning ilk nurlari yoritayotgandi. 
- Jennings?! 
Unga hech qanday javob bo’lmadi. Torn panjara yoniga yaqinlashib yana ovoz berdi. 
Uzoqdan qandaydir ovoz keldi. Torn katta qiyinchilik bilan panjaradan oshib o’tdi. 
- Jennings?.. 
Atrof jimjit bo’lib qoldi. Torn haykallar oralab Jenningsni izlay boshladi. U asta-sekin 

---

Omen (Iblis Hamlasi). Birinchi kitob. Devid Zeltser