Microsoft Word omen1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
49
- Menimcha shunday. 
- Unda nima uchun hamma narsa bizga qarshi? 
U boshini qimirlatdi. 
- Agar biz yovuz bo’lganimizda edi, - dedi Katerina, - men buni jazo deb hisoblagan 
bo’lardim. Balki biz shunga loyiqdirmiz. Ammo bizning gunohimiz nima? Qanday xatoga 
yo’l qo’yganmiz? 
- Bilmadim, - qiyinchilik bilan javob berdi Torn. 
Katerina unga baxtiqarodek tuyuldi. 
- Bu yerda sen xavfdan xolisan, - shivirladi Torn. - Men esa bir necha kunga ketyapman. 
U javob bermadi. U hatto Tornning qaerga ketayotganligini ham so’ramadi. 
- Ishlarim bor. Ortga surib bo’lmaydi. 
- Uzoq vaqt bo’lmaysanmi? 
- Uch kun. Senga har kuni qo’ng’iroq qilib turaman. 
Katerina bosh irg’adi. Torn uning yonog’idan beozorgina o’pib qo’ydi. 
- Jerri? 
- Ha? 
- Ular pastga men o’zim sakraganligimni aytishdi, - U Tornga bolalarcha beozor va 
hayrat bilan tikildi. - SYeNGA ham shunday deyishdimi? 
- Ha. 
- Men nima uchun bunday qilishim kerak edi? 
- Bilmadim, - pichirladi Torn. - Lekin buni aniqlaymiz. 
- Men aqldan ozganmanmi? - shunchaki so’radi u. 
Torn unga qaradi va inkor ma’nosida bosh chayqadi. 
- Hammamiz aqldan ozib qoldik shekilli, - dedi u. 
Katerina o’rnidan turdi va ularning yuzlari ro’parama-ro’para keldi. 
- Men o’zim sakramadim, - pichirladi u. - Meni... Demen itarib yubordi. 
Xonaga uzoq sukunat cho’kdi va Torn xonadan asta chiqib ketdi. 
Olti o’rinli «Lir» samolyoti Torn va Jenningsni olib uchardi. Yarim tunda ular Rimga qarab 
uchishardi. Jennings atrofiga kitoblarni yoyganicha, Tornni Tassonening barcha so’zlarini 
eslashga majbur qilardi. 
- Eslolmayman, - dedi Torn. - Umuman yodimda yo’q. 
- Boshqatdan boshlang. Yodingizga tushgan hamma narsani bir boshdan ayting. 
Torn ruhoniy bilan bo’lgan birinchi uchrashuvi, uning ta’qibi, nihoyat parkdagi uchrashuv 
haqida qaytadan so’zlab berdi. Bu uchrashuvda ruhoniy she’rlar o’qigandi. 
- Qandaydir dengiz... - ming’irladi Torn, eslashga urinarkan. - o’lim... lashkarlar... Rim... 
haqida. 
- Yaxshiroq eslashga harakat qiling. 
- Men juda jahlga mingan va uni jinni deb o’ylagandim. Umuman olganda, unga quloq 
solmaganman ham. 
- Lekin uning so’zlarini eshitgansiz. Demak, siz eslay olasiz. Bo’ling! 
- Eslolmayman! 
- Urinib ko’r! 
Tornning yuzi burishdi. U ko’zlarini yumib, eslashga harakat qilib ko’rdi. 
- U mendan imon keltirishimni so’raganini eslayman. «Yaratganga imon keltir». U 
shunday degandi. «Yaratganga imon keltir»... 
- Nima uchun? 
- Shaytonning o’yoli bilan kurashish uchun. U «Shaytonning farzandini yengish uchun 
Xudoga imon keltir» degandi. 
- Yana-chi? - bo’sh kelmasdi Jennings. 

---

Omen (Iblis Hamlasi). Birinchi kitob. Devid Zeltser