Microsoft Word omen1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
43
- U tirik qoldi va boshqa bunday ish qilmadi. To’rt yildirki, uning soyoligi joyida. 
- U qaerda? - so’radi Torn. 
- Shveytsariyada yashaydi. 
- Xotinimni so’rayapman! 
- 44-palatada. Tez orada o’ziga kelib qoladi. 
Katerina yotgan palata jimjit va qorong’i edi. Burchakda qo’lida jurnal ushlaganicha 
hamshira o’tirardi. Torn ichkariga kirdi va ko’rgan narsasidan hayajonga tushib, turgan 
joyida qotib qoldi. Katerinaning ko’rinishi qo’rqinchli edi: rangi oppoq, yuzi shishib 
ketgandi. Qo’li gipslangan va salgina ko’tarilgandi. Uning yuzida hayot alomatlari 
ko’rinmasdi. 
- U uxlayapti, - dedi hamshira. Torn sekin uning karavoti oldiga keldi. Xuddi uning 
kelganini bilgandek, Katerina ingradi va boshini burdi. 
Torn uning yoniga o’tirdi. Karavot suyanchig’iga suyandi va yiyolab yubordi. Bir ozdan 
so’ng u Katerinaning qo’li sochlarini silayotganini sezdi. 
- Jerri... - pichirladi u. 
Torn unga qaradi. Katerina qiyinchilik bilan ko’zlarini ochdi. 
- Keti... - dedi Torn yig’i aralash. 
- U meni o’ldirishiga yo’l qo’yma. 
Keyin u ko’zlarini yumdi va uyquga ketdi. 
Torn uyiga yarim tundan keyin keldi va Katerina yiqilgan marmar polga uzoq tikilib turdi. 
U juda charchagan va fojiani ozgina bo’lsada unutish uchun uxlashni istardi.
Torn chiroqni yoqmasdan zim-ziyo zalda ancha vaqt turdi. U uchinchi qavatdan o’zini 
tashlamoqchi bo’lgan Katerinani tasavvur qildi. Nima uchun u joniga qasd qiladigan 
bo’lsa, o’zini tomdan tashlamadi? Uyda inson hayotiga nuqta qo’yishi mumkin bo’lgan 
kuchli ta’sir ko’rsatadigan turli dorilar, ustara tiyolari, boshqa o’nlab narsalar bor edi. 
Nega u aynan shu tarzda o’lishni istadi? Va nima uchun Demen bilan Beylok xonimning 
ko’z o’ngida? 
U yana ruhoniyning so’zlarini esladi. «U tug’ilajak go’dakni o’ldiradi, keyin esa 
xotiningizni ham o’ldiradi! Butun boyligingiz unga o’tishiga ishonchi komil bo’lgach, 
janob Torn, u sizni ham o’ldiradi...». Torn bu so’zlarni unutishga urinarkan, ko’zlarini 
yumdi. U dahshatli tarzda halok bo’lgan Tassoneni, Jenningsning telefon qo’ng’irog’ini, 
mashinada ketayotganida o’zini chulg’ab olgan xavotirni esladi. Ruhshunos haq edi. 
Katerinaning xavotiri unga ham o’tgandi. Uning xayollari qaysidir darajada yuqumli edi. 
Endi bunga yo’l qo’ymaydi! Endi doim hushyor bo’ladi. 
Qattiq charchoqni his qilgan Torn yuqori qavatga ko’tarila boshladi. U tiniqib uxlaydi va 
ertalab tetik holda uyg’onadi. 
U xonasi eshigi oldida to’xtab qoldi va Demenning xonasiga nazar tashladi. Tungi 
chiroqning xira nuri eshik tirqishidan tushib turardi. Torn maza qilib uxlab yotgan 
murg’ak go’dakning qiyofasini ko’z oldiga keltirdi. O’yoliga qarash istagida u Demenning 
xonasi tomon yurdi. Ammo eshikni ochgach, u titrab ketdi. Bola uxlab yotar, lekin yolg’iz 
emasdi. Karavotning bosh tomonida Beylok xonim o’tirganicha mizg’ir, karavotning oyoq 
tomonida esa katta it yotardi. Bu o’sha, u haydab yuborishi lozim bo’lgan it edi. Endi bu 
it o’yolini qo’riqlab yotardi. Nafasi bo’g’ziga tiqilgan Torn eshikni asta yopdi, yo’lakka 
chiqib, xonasi tomon ketdi. U o’zini bosib olishga urinardi. Kutilmaganda telefon 
qo’ng’irog’i jimlikni buzdi va u go’shakni tezlik bilan ko’tardi. 
- Allo! 
- Bu Jennings, - ovoz eshitildi. - Esingizdami, fotoapparatimni sindirib qo’ygan edingiz. 
- Ha. 
- Men Chelsida, Grosvenor va Beshinchi ko’cha tutashgan burchakda turaman. 

---

Omen (Iblis Hamlasi). Birinchi kitob. Devid Zeltser