Microsoft Word navoiy nasoyimul-muhabbat lotin ziyouz com doc

 370. Shayx Luqmon Saraxsiy q. s.
 
Aning ibtidoda ko‘p mujohada va riyozati bor ermish va muomala va toati ehtiyot bila erkondur. 
Nogoh anga kashfe voqe’ bo‘lubdurki, aqli zoyil bo‘lubdur. So‘rubdurlarki, ul ne erdi va bu nedur? 
Debdurki, qullug‘ni har necha ko‘prak qildim, andin ko‘prak kerak erdi. Ojiz bo‘ldim, dedim: Ilohi, 
podshohlarning bandasi qarisa, oni ozod qilurlar. Podshohlar podshohi-sen, bandalig‘ingda qaridim. 
Meni ozod qil! Nidoe eshitdimki, ey Luqmon, seni ozod qilduq! Ozodlig‘ ni-shonasi bu erdikim, aqlni 
andin ko‘tardilar va ul majoninning uqalosidin erdi. Shayx Abu Said Abulxayr ko‘p aytur ermishki, 
Luqmon Tengrining ozodkardasidur amru nahyidin. Shayx q. s. debdurki, bir kecha xonaqoh eshigi 

---

Alisher Navoiy. Nasoyim ul-muhabbat 
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
100
bog‘lig‘ erdi va darveshlar yotib erdilar. Biz Shayx Abulfazl Hasan bila suffa qirog‘ida o‘lturub erduk 
va maorifda so‘z o‘tadur erdi. Bir mas’ala mushkul bo‘ldi. Luqmonni ko‘rdukki, xonaqoh tomidin 
uchub, bizning qoshimizg‘a tushti va ul mas’alani aytdi. Andoqkim, ishkol raf’ bo‘ldi. Yana uchub, 
xonaqoh chiqdi. Shoyad bu balandparvozlig‘lar jihatidin Shayx Luqmong‘a parrandalig‘ ismi qo‘yilib 
erdi ekin.  
Shayx Abu Saiddin so‘rdilarki, Saraxsda zarif kimdur? Dediki, Luqmon! Dedilar: Subhonolloh, bu 
shahrda xud andin jo‘lidaroq va sho‘xginroq yo‘qdur. Shayx dedi: G‘alat qilibsiz. Zarif pokiza bo‘lur 
va pokiza uldurki, hech nima bila payvandi bo‘lmag‘oy va hech kimni ondin payvandsizroq va 
pokizaroq ko‘rmasmenki, borcha olamda hechnima bila payvandi yo‘qdur: ne dunyo bila, ne oxirat 
bila, ne nafs bila. Ham Shayx Abu Said debdurki, Pir Abulfazl Hasan suhbatida erdukki, birov kelib 
dediki, Shayx Luqmong‘a bemorlig‘e tori bo‘lubdur va bir buzuq rabotda yiqilibdur va uch kundurki, 
hech kishi bila so‘zlashmaydur. Bu kun debdurki, Shayx Abulfazlg‘a aytingki, Luqmon boradur. 
Shayx chun bu so‘zni eshitti. Dedikim, boroli! Jamoat bila bordilar. Chun shayx Luqmon oni ko‘rdi. 
Tabassum qildi va shayx Abulfazl Hasan Shayx Luq-monning boshi sari o‘lturdi. Ul Pir sari boqar erdi 
va issiq nafaslar tortar erdi va hech so‘z demas erdi. Jam’din birov dedi: «Lo iloha illolloh»
1
. Shayx 
Luqmon tabassum qilib dediki, biz xirojimizni beribmiz va barotimizni olibbiz. Boqimiz tavhid 
biladur. Ul darvesh dediki, oxir o‘zni sog‘indurmoq kerak. Shayx Luqmon dediki, bizga Haq dargohida 
arbada buyurursen. Pir Abulfazl Hasang‘a bu so‘z bag‘oyat xush keldi va dedi: mundoqdurki, ul aytti. 
Soate bor ediki, nafas munqate’ bo‘ldi.