171. Abulabbos Dinavariy q. s.
Beshinchi tabaqadindur. Oti Ahmad b. Muhammaddur. Yusuf b. Husayn va Abdulloh Xarroz va
Juririy va Ibn Ato bila suhbat tutubdur va Ruvaym Bag‘dodiyni ko‘rubdur. Nishoburg‘a keldi va
muddate anda bo‘lub, elga mav’izat qildi, ma’rifat tili bila xo‘broq bayon bila. Va Nishoburdin
Tirmizg‘a bordi. Va Xoja Muhammad Hamid–Abubakr Varroqning shogirdi anga o‘tru kelib, rikobin
o‘pti. Muridlarig‘a noxush kelib, andin jihatni so‘rdnlar. Ul dedi: eshitibmenkim, mening
Xudovandimni yaxshi sitoyish qilur. Va Samarqandg‘a borib, uch yuz qirqda olamdin o‘tti. Andin
so‘rdilarki, Tengrini ne bila taniding? Dediki, muning bilaki, tanimadim, ya’ni ajzga e’tirof bila. Ul
debdurki, [zikrning eng ozi Haqdan o‘zgasini unitish. Zikrning nihoyasi –vokirning zikr ichida zikrdan
g‘oyib bo‘lishidir. Ma’shuqiga g‘arq bo‘lish zokiryai zikr maqomig‘a qaytishdan qantarsa, «fano
filfano holidir]
1
.
Do'stlaringiz bilan baham: |