Microsoft Word navoiy nasoyimul-muhabbat lotin ziyouz com doc

607. Shayx Rayhon q. s.
Adanda bo‘lur ermish. Axyordin birav debdurki, birav Adan daryosidin kechrak chiqib, shahrg‘a kira 
olmadi. Darvozani bog‘lag‘ondin so‘ngra tashqari qolibdur va yegulik hech nima topmaydur. Nogoh 
ko‘rubdurki, Shayx Rayhon paydo bo‘ldi va aning qoshig‘a keldi. Ul kishi debdur: yo Shayx, darvoza 
bog‘lig‘dur va ochmen va hech yegulik yo‘qdur. Tilarmen, manga harisa bersang! Shayx debdurki, 
muni ko‘rung, mendin shomlig‘ tilar va harisadin o‘zga narsa tilamas. Magar men harisapazmen? Ul 
debdurki, albatta bu muddaodin o‘tman. Bu so‘z orasida kurubdurki, bir ayog‘ issig‘ harisa hozir bo‘ld, 
ammo yog‘i yo‘q erdi. Ul kishi debdur: Yo Shayx yog‘ kerak! Shayx debdurki, muni ko‘rung, harisani 
yog‘siz yeya olmas, mendin yog‘ tilar. Magar men yog‘ sotquchimen? Debdur, yo sayyidiy, muni 
yog‘siz yemagumdur. Debdurki, bu rikvani olib, daryodin su solib kel, to vuzu’ qilay! Boribdur va 
daryodin su kelturubdur. Shayx aning iligidin rikvani olib, ul sudin harisa ustiga quyubdur, latif 
mazalig‘ yog‘ ekandur. Yana birav naql qilibdurki, Ramazon oyi baynal-ishoayn bozorg‘a bordim, to 
ahlim uchun nima sotqun olg‘aymen. Nogoh Shayx Rayhon meni ko‘rdi va o‘zi sari tortti va yuqori 
havog‘a eltti. Chun ko‘p buyuk bo‘ldum, ko‘zum qarordi, yig‘lay kirishdim. Va mubolag‘a qildimki, 
meni yerga qo‘ygay. Qaytardi va yerga qo‘ydi. Va dedi: tilar erdim, tafarruje qilg‘aysen, ammo 
tilamading. Imom Yofi’iy debdurki, hamonoki bu tafarrujdin samovot malakutining ajoyib mutolaasin 
debdur. 
608. Shayx Alouddin Xorazmiy q. s.
Bu toifada buzurg ermish. Imom Yofi’iy r. debdurki, o‘n ikki kun bir vuzu’ bila namoz qildi va o‘n 
besh yil yonin yerga qo‘ymadi. Va necha kun o‘tar erdiki, taom emas erdi, magar ozroq va xashin. 
Mening bila Minoda erdi. Dedilarki, necha yildurki, munkirot jihatidinki ko‘rar, ixtiyorsiz hajga 
kelurki, anga buyurubdurlar. Ham Imom Yofi’iy debdurki, Shayx Alouddin dediki, Rum daryosining 
sohillaridin ba’zida go‘sha tutub erdim. Chun fitr bayrami bo‘ldi, musulmonlar kentlaridin biriga 
namoz uchun bordim. Qaytib maskanimga keldim, bir odameni ko‘rdumki, mening hujramda namoz 
qiladur va hujram eshikidagi qumda hech ayog‘ izi yo‘qdur. Taajjub qildimki, qaydin kirib erkin. 
Namozdin so‘ngra zor yig‘ladi. Men fikrga bordimki, aning uchun ne kelturayki, iyddur. Iltifot qilmadi 
va dediki, fikr qilmaki, g‘aybdadur, ulcha sen bilmassen va lekin agar su bo‘lsa, manga keltur! Ibriq 
sari bordimki, olib kelgaymen. Ibriq qoshida ikki uluq qurs ko‘rdum, issig‘ va ko‘p bodom mag‘zi. 
Alarni ko‘tardim va aning qoshig‘a elttim. Qursni ushatti va bodom mag‘izlarin mening ilayimga 
to‘kdi. Va dediki, yegil! Va ul bodom mag‘izlaridin manga berur erdi va men yer erdim. Va ul yemadi, 
bir mag‘izdin o‘zga yo ikkidin o‘zga. Va men ul taomda g‘arib huzur topar erdim. Dedi: muni g‘arib 
ko‘rmaki, Tengri taolog‘a bandalar borki, har qayda bo‘lsalar va har ne tilasalar, toparlar. Mening 
taajjubum ortug‘roq bo‘ldi. O‘zumga dedimki, andin mu’oxot talabi qilay. Dedi: oshiqmaki, yana 
sanga kelgumdur, inshoollohi taolo. Va g‘oyib bo‘ldi. Va bilmadimki, qayon bordi. Shavvolning 
yettinchi kechasi keldi va mening bila mu’oxot ahdi bog‘ladi, raziyollohu anhumo.