Microsoft Word muminalar ziyouz com doc

Ilm dargohi
Robi’aning uylari ilm dargohi, ulamolarning muzokara qiladigan joyi, zohidlar 
jamlanadigan maskan bo‘lardi. Hammalari bir bo‘lib Robi’adan qalbni ochadigan, hikmatli 
gaplarni so‘zlab berishlarini iltimos qilishardi. Ba’zi ulamolar Robi’aning oldilarida o‘tirib, 
dunyoni yomonlashardi. Robi’a derdilar: «Rasululloh (s.a.v.): «Kim bir narsani yaxshi 
ko‘rsa, uni ko‘p zikr qiladi», deganlar. Dunyoni ko‘p eslagan kishining qalbi o‘lgan 
bo‘ladi. Dunyoga sizlar cho‘kib ketgansizlar». 
Rabohul Qaysiy degan kishi ham dunyoni zikr qilib, keyin yomonladi. «Men sizlarni 
ko‘ryapmanki, dunyo qalblaringning to‘rt tomonini egallagan!» dedilar Robi’a. Ular 
so‘rashdi: «Siz qaerdan bilasiz?» Robi’a dedilar: «Qalblaringga yaqin bo‘lib turgan 
narsani ko‘p gapirasizlar». 
Sufyon Savriy birodarlariga aytdilar: «Yuringlar, Robi’aning huzuriga». Kirib duo qildilar: 
«Allohim, Sendan salomatlik so‘raymiz». Robi’a yig‘lab yubordilar. «Nega yig‘layapsan, 
Robi’a?». «Sizlar mening yig‘lashimga sabab bo‘ldilaringiz. Bilasizlarmi, salomatlik 
dunyoni tark qilgandagina bo‘ladi. Lekin sizlar uning ichiga kirib ketgansizlar». 
Sufyon bir kuni Robi’aning oldilarida turganlarida «Voy, qayg‘ularim!» debdilar. Robi’a 
dedilar: «Yolg‘on gapirmang! Voy, ozgina qayg‘uligim, deng! Agar haqiqatda xafa 
bo‘lsangiz, dunyodan rohatlanmasdingiz!» 

---

Mo’minalar silsilasi. Fotimaxon Sulaymon qori qizi 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
28
Bir ayol Robi’aga dedi: «Men seni, ey Robi’a, Alloh yo‘lida yaxshi ko‘raman». Robi’a 
dedilar: «Osiylik qilma! Allohga itoat et!» U ayol so‘radi: «Ibodat qilayotganda Allohni 
ko‘rasizmi?» Robi’a dedilar: «Agar men Uni ko‘rmaganimda ibodat qilmasdim. Rasululloh 
(s.a.v.): «Allohni ko‘rib turgandek ibodat qil», deganlar». 
Zohida
Robi’a har kimning rizqini Alloh azaldan taqsim qilganini yaxshi bilardi. Rizq albatta 
insonga yetib turadi. Robi’a insonlarning qo‘lidagi narsadan taqvo qilardilar, ta’ma 
qilmasdilar. Shuning uchun ular Robi’ani yaxshi ko‘rardilar. Basraning amiri unga juda 
ko‘p mol yubordi va o‘zi kelib Robi’aga dedi: «Bu mollarni hayoting davomida o‘zingga 
ishlat!» Robi’a bu so‘zdan ko‘p yig‘ladilar va boshlarini samoga qaratib dedilar: 
«Allohdan dunyoning narsasini so‘rashga uyalaman, chunki U menga azaldan taqsimlab 
qo‘ygan! Men qanday qilib boshqa odamning mulkini olay, menga taqsim qilinmaganini 
qanday olay?! Meningholim buncha yomon bo‘ldi, shumi Islom?!» 
Zokira
Har kecha Robi’a namoz o‘qirdilar. Bir kuni subhga yaqin bir oz ko‘zlari ilinib qoldi. 
O’rnilardan turib o‘z-o‘zlariga dedilar: «Ey nafsim, qancha uxlading?! Kechasi qancha 
qoim bo‘lding?!» 
Qirq yil Robi’a kechasi bedor bo‘lib namoz o‘qidilar. Bir tahorat bilan xufton va bomdod 
namozini ado etdilar. Allohdan uyalganlaridan boshlarini hech samoga ko‘tarmadilar. 
Doim o‘zlariga der edilar: «Tavbamiz tavbaga muhtoj!» 
Oxirgi yo‘l
Robi’a uzoq umr ko‘rib, saksongacha yashadilar. . . 
O’lim onlari yaqinlashganda oldilarida xizmat qilib yurgan ayolga dedilar: «Mening 
o‘limimdan xafa bo‘lmagin. Hech kimga xabar bermagin. Egnimdan ko‘p ibodat qilgan 
shu ko‘ylagim va jundan bo‘lgan ro‘molim bilan kafanlagin. Qiyomat kuni uchun savobim 
mukammal bo‘lsin!» 
Robi’a hijriy 185 yilda 80 yoshlarida Iroqda vafot etdilar.