Microsoft Word maktabgacha talim muassasalarida manaviy marifiy ishlar

 
Minnat – illat. 
Minnat g’oyat jirkanch illatdir. Agar biror kishiga yaxshilik qilib, hojatini 
chiqarsang, bu xayrli ishingni zinhor minnat qilma. Minnat barcha ezguliklaringni 
yo’qqa chiqaradi, savobini behuda yelga uchirib ketadi. Shu bois ham sen kimga 
yaxshilik qilsang beg’araz qil. Beg’araz yaxshilikning xosiyati ko’p, savobi 
bisyordir. Shugina emas, yaxshilik qilgan odaming senga umrbod do’sti sodiq 
bo’lib qoladi. Inson uchun olamda bundan ko’ra savobli ish bo’lmasa kerak. 
Ammo bilib qo’y, qilgan ezgu ish, yaxshilik minnat qilinsa, foydasidan zarari 
ko’p bo’ladi. 

---

 137
Hikoyat. Bir kishi ko’chada ketayotsa, to’satdan havoning avzoyi buzilib, 
kuchli jala quyib yuboribdi. Shunda u yonidagi do’konchi do’sti huzuriga kirib 
debdi: 
- Ey og’ayni! Menga soyaboningni omonatga berib tur, uyimga yetib olay. 
- Mayli, - debdi og’aynisi. Ola qol.  
Do’sti soyabonni olib, uyiga yetib olibdi. Ertasiga esa omonatini egasiga 
qaytarib, unga minnatdorchilik bildiribdi. 
Oradan ancha vaqt o’tgach, ular tasodifan uchrashib qolishibdi. Shunda 
soyabonni omonatga bergan do’sti: 
- Ey do’stim, o’sha kuni agar soyabonimni berib turmasam, holing ne 
kechardi? – debdi. 
Soyabonni omonatga olgan odam: 
- Yomg’irda qolib, rosa bo’kardim, - deb javob beribdi. 
Ammo shu arzimas yaxshilikni qilgan odam g’oyat badfel ekan. Oradan yana 
bir necha kun o’tgach, o’sha do’sti tag’in: 
- Agar o’shanda soyabonimni berib turmaganimda, kuchli jalada holing ne 
kechardi? – debdi. 
Bu minnatdan so’ng undan soyabon olgan kishi do’stidan soyabon olganiga 
ham pushaymon qilibdi. Ammo soyabon bergan do’sti shundan keyin ham 
tinchimabdi. Bir kuni ular bog’dagi hovuz bo’yicha uchrashib qolibdi. Soyabon 
bergan kishi yana: 
- Do’stim, o’shanda men senga soyabonimni berib turmaganimda holing ne 
kechardi?, - debdi. 
Uchinchi bor minnat eshitgan odamning toqati toq bo’libdi. Do’stidan soyabon 
olganiga ming pushaymon bo’libdi. Azbaroyi uning minnatlari joniga tekkanidan 
ust – boshini yechmay turib o’zini hovuzga otibdi. Keyin shalabbo bo’lgan 
kiyimidan suvini oqizib turib do’stiga debdi: 
- Agar o’sha kuni sen soyaboningni berib turmasang mana shunday shalabbo 
bo’lardim. Lekin o’lib qolmasdim. 
Shu kundan boshlab bu ikki o’rtoq oralaridagi do’stlik rishtalari uzilibdi [14. 
151 – 152 b.]. 
Ushbu rivoyat orqali bolalar ongiga qilgan yaxshiligini minnat qilmaslik 
insoniy fazilat ekanligi singdiriladi. Bu haqda Hadisi Sha’rifda ham “Savob ish 
qilganingdan xursand bo’lsang, gunoh ish qilganingda esa xafa bo’lsang, demak sen 
haqiqiy mo’minsan”, deyilgan. Buning mazmun – mohiyatini bolalar ongiga 
singdiring.