Microsoft Word maktabgacha talim muassasalarida manaviy marifiy ishlar

 
(“Otalar so’zi”) 

---

 136
Birovga choh qazigan, o’zi tushadi. 
Baxtli – saodatli, obro’ – e’tiborli, mol – mulkli kishilarga doim havas bilan 
boq. Ammo zinhor – bazinhor hasad nazarini tashlama. Chunki hasad shunday 
dartki, u kishini ich – ichidan yemirib, ado qiladi. Xayolida hasad olovi alanga 
olgan odam o’zgalarga yomonlik qilishdan ham o’zini tiya olmay qoladi. Lekin 
ko’pincha bu yomonligi aylanib kelib o’ziga qaytadi. Axir, bobolarimiz “birovga 
choh qazisang, o’zing tushasan”, deb bejiz aytmaganlarda. 
Rivoyat qilishlaricha, qadim zamonda bir boy bo’lib, uning xonadonida 
tinchlik yo’q ekan. Oila a’zolari bir – biri bilan kelishmas, tez – tez sen – menga 
borishar, oqibatda turli mojarolar kelib chiqaverar ekan. Ammo qo’shnisi garchi 
kambag’al bo’lsa ham tinch va osoyishta yashar ekan. Ularga hamma havas qilar, 
janjaldan boshi chiqmaydigan boy ularga hasad qilar ekan. Boyning bu hasadi bora 
– bora dushmanlikka aylanibdi. U qo’shnisining tinchligini buzishga ahd qilibdi. 
Nobakor bir kuni qo’shnisining uzoqroq qishloqqa borishini eshitib qolib, bir kosa 
holvaytarga zahar qo’shibdi. Keyin uni qo’shnisiga berib debdi: 
- Safarga ketayotganingizni eshitdim va qo’shnichilik hurmati uchun holvaytar 
pishirtirdim. Ochiqqan chog’ingizda tanavul qilarsiz. 
Oqko’ngil kambag’al qo’shnisining bu qilmishini muruvvat deb tushunibdi. 
Yarim yo’lga yetganda suv bo’yida dam olib o’tirgan ikki yigitga ko’zi tushibdi. 
Yaqinroq borib qarasa ular holvaytar bergan boyning o’g’illari ekan. Yigitlar 
qo’shnilarini ko’rib: 
- Otaxon, rosa ochiqqanmiz, ovqatingiz yo’qmi? – deb so’rab qolishibdi. 
Shunda kambag’al ularga: 
- Mana bugun otangiz beruvdilar, sizlarga nasib qilgan ekan, - deb holvaytarni 
ularga beribdi. Yigitlar uni yeyishibdiyu bir zumda jon taslim qilishibdi. Qo’rqib 
ketgan kambag’al darhol holvaytarning qolgan qismini olib to’g’ri shahar qozisiga 
uchrab, bor gapni aytibdi. Qozi murdalarni oldirib kelib, boyni ham chaqirtiribdi – 
da unga pishirig’i va murdalarni ko’rsatibdi. Boy bolalari ustiga o’zini tashlab jon 
taslim qilibdi. 
Alqissa, aziz farzandim, sen hyech qachon birovga hasad qilguvchi bo’lma [14. 
189 – 190 b.]. 
Ushbu rivoyat bo’yicha bahs uyushtirish orqali bolalar ongiga birovga qasd 
qilish yomon illat ekanligi va uning albatta o’ziga qaytishi mumkinligi singdiriladi. 
Eng asosiysi ularda bu illatga nisbatan nafrat uyg’onadi. 
Bolalarga vazifa bering shunga o’xshash rivoyat va hikoyatlarni to’plasin.