Microsoft Word mahtumquli ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
155
 
Tongla maqshar noskashi bir yerga eltar, benavo, 
Oqibat etgay uni dardu baloga mubtalo, 
Bandasidan qilgusi bir-bir savolini Xudo, 
Telmurib turmoqdan o‘zga chora toptirmas ango, 
Yuzlari misli qozonday qora bo‘lgan noskash. 
 
Burnin eshak burniday tilgay farishta noskashing, 
Aytur: «Ey farzandi Odam, boshga tushdi tashvishing, 
Qaydadir, uqbo yo‘liga taqdim etgan peshkashing, 
Dunyoda ravshan ko‘zing, anduqgin bo‘ldi boshing» – 
Degach ul kun, oq urib, afkora bo‘lgan noskash. 
 
Nos halol deb ba’zilar, bunday xayolni xom etar, 
Yo‘q qilib qancha pulin qam, ko‘nglini orom etar, 
Burnidan oqsa najas, har dam qusuli kom etar, 
Bas, o‘zi bilmay, jaqonda o‘z-o‘zin badnom etar, 
O’zni bilmay, ushbudek raftora bo‘lgan noskash. 
 
Bir so‘mi bir ajdaho bo‘lgay qiyomatning kuni, 
Aytishur: «Kayf yo‘liga sen nega sarf etding muni?» 
Qech ilojin topmayin, ohziga tutgay dastini, 
Qichqirib faryod etar, zaqrini solgay dushmani, 
Naylar, ul kun do‘zaxa nazzora bo‘lgan noskash. 
 
Ajdaqoning zaqridan ul noskash g‘amnok bo‘lur, 
Kayfni qol bilgan kishining diydasi namnok bo‘lur, 
Shiddatidan o‘t ichinda noridan ko‘ylak bo‘lur, 
Ko‘rsa ul qar ne alomat, qar qachon muqlak bo‘lur, 
Topmayin qargiz iloj, bechora bo‘lgan noskash. 
 
Mujtaqid qavli, hadisi anbiyodir: noskash, 
Har qachon kelsa boshiga qaddi nayza ul quyosh, 
Tashnalikdan og‘zin ochib, it kabi bo‘lgay atash , 
Har nafasda nafti nos birla bo‘lolmas chorakash, 
Aytadir Maxtumquli: «Xunxora bo‘lgan noskash!» 
 
 
G’IYBATCHI 
 
Mahshar kuni shikoyat bor tilingdan, 
Rasvoliging shudir sening, g‘iybatchi! 
Umring yelga berma, ozma yo‘lingdan, 
Ranjitmagil eling, kuning, g‘iybatchi! 
 
Bulutdek o‘kirib, chaqindek gurlar, 
Goqi muzdan taxtlar, olovdan yerlar, 
Xachirdek chayonlar, bug‘rodek morlar, 
Badaningdan so‘rar qoning, g‘iybatchi! 

---

Saylanma. Maxtumquli 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
156
 
Qoling ko‘rib, qayron bo‘lib yig‘larlar, 
Seni Sijjiyn otli joyda bog‘larlar, 
Tiling tortib, temir bilan dog‘larlar, 
Qora bo‘lar ul Kun kuning, g‘G’iybatchi! 
 
Yomon so‘z ajratar yaxshi do‘stingdan, 
Gunoqing yuklari bosar ustingdan, 
Jaqannam ichinda tamug‘ ostindan 
Falaklarga chiqar uning, g‘iybatchi! 
 
Malaklar, ko‘tarib gurzi urarlar, 
Andomingdan suvdek oqar zaqarlar, 
Vashillab turgaydir yoningda morlar, 
Qaqshatib so‘rilar taning, g‘iybatchi! 
 
Bir dam qutulmassan do‘zax norindan, 
Taningga o‘ralgan ilon zaqrindan, 
Shul azobda qasratingdan, zoringdan 
Falaklarga uchar uning, g‘iybatchi! 
 
O’rin berar senga, eltib bir joyda, 
Kuning kechar kecha-kunduz oq-voyda, 
Azobing orttirar sening har oyda, 
Chilimkash hamrohing – yoning g‘iybatchi! 
 
Ro‘siyosan mahshar kuni Karimga,  
Alloh savobingdan olar jarima, 
Iymonsizdek ko‘rib, eltar jaqimga, 
Gila etar sendan joning, g‘iybatchi! 
 
Maxtumquli aytar: elning – ko‘zindan 
Qolib, gar xor bo‘lsang, ko‘rgil o‘zingdan, 
Tilingni tiymasang harom so‘zingdan, 
Butkul barbod bo‘lur dining, g‘iybatchi!