Microsoft Word lisonut-tayr ziyouz com doc

XXXVIII 
Hikoyat 
 
Bir hindu o'zini turli maqomga solib, ko'p qiziq ishlar oshkor etdi. Bu masxaraboz o'z 
boshiga kungurali toj qo'ydi. Toj va kiyimlariga tillaga o'xshash sariq yarqiroq modda — 
kimson bilan zarhal berdi. Uning yonida nog'ora chaluvchi va qo'shiq aytib o'yin 
tushuvchi bir to'da hindlar bor edi. Ular qo'li va boshlarini hindlarga xos bir yo'sinda 
tebratib, raqs tushar edilar. Ko'rinishlari go'yo bo'stonga oroyish bergudek go'zal, 
jilvalari esa xuddi Hindiston tovusidek edi. 
Ana shu tarzda bu masxaraboz maydonda zo'r hangoma ko'rsatdi. Uning atrofi bir 
gala beboshlar to'dasining g'ala-g'ovuri bilan toidi. Shu mahal tartib-intizomni nazorat 
etuvchi muhtasiblar yetib kelib, bu davradagilar har yoqqa qarab qochib ketdi. O'sha 
davraning firibgar va maqtanchog'i bo'lgan hinduni tutib olishdi. Uning nog'orasi bilan 
tojini urib sindirishdi va badanini yalang'ochlab, darra bilan rosa savalashdi. Shu tarzda 
uning "san'ati kishilarga ibrat bolib, ana shu xil qismat uning toji uchun "ziynat" bo’ldi. 
 
XXXIX 
Bulbul uzri 
 
Bulbul shunday dedi: 
— Ey bu yig'inga dalillik beruvchi zot! Men gul yonidan uzoqlashdim. Undan ayriliqda 
oshiqu devona bir holatga tushdim; aqlu hushu sabr mendan begona bo'ldi. Usiz menda 
na sabr bor va na toqat! Men shunday bir holatda, ey birodar, uning firoqiga qanday 
chiday olaman! Negaki, gul bo'stonda jilva qilgan chog'da men ming xil navo bilan unga 
o'z sirlarimni sharh qilaman. Ishqidan har lahza shiddatim ortib boradi, husnidan dam-

---

Lisonut-tayr. Alisher Navoiy