Microsoft Word islom hazorasi ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
18
U kishi qozonni ko‘tarib yo‘lga tushdilar. Xotinlari orqalaridan yurdi. Haligi uyga yetib 
kelgach, xotinlariga: «Sen ayolning oldiga kir», dedilar va o‘zlari uning eri bilan qoldilar. 
O’t yoqib, o‘zlari bilan keltirgan narsalarni pishirdilar. U odam bo‘lsa, Umarning 
kimliklarini bilmay o‘tirardi. Xotinning ko‘zi yoridi va Umarning (r.a.) xotinlari uyning 
ichidan: «Ey amirul mo‘minin, sohibingizga o‘g‘il bilan sevinch xabarini bering», dedi. 
A’robiy bu so‘zni eshitib, u kishining amirul mo‘minin ekanliklarini bildi. Go‘yo u 
dahshatga tushgandek, orqaga tisarila boshladi. Umar (r.a.) unga: «Joyingdan 
qo‘zg‘alma», dedilar, so‘ng qozonni ko‘tarib, xotinlariga ayolni ovqatlantirish uchun 
qo‘llaridan qozonni olmoqqa buyurdilar. Xotin ovqatlanib bo‘lgach, qozonni u odamga 
uzatdilar-da: «Ye, baraka topgur, chunki tunning hammasini uyqusiz o‘tkazding», 
dedilar. So‘ng xotinlari chiqdi. Ketar chog‘larida, u odamga: «Ertaga bizning oldimizga 
bor, senga kerakli narsalar berishni amr qilamiz», dedilar. Ertasiga u odam keldi va 
uning farzandiga nafaqa ajratib berildi. 
Tarix kitoblarida hazrati Umarning (r.a.) Quddus shahriga kirib borishlari shunday 
tasvirlangan: quddusliklar xalifangiz kelsagina, shaharni sizlarga topshiramiz, deyishadi. 
Hazrati Umar (r.a.) bir tuya, bir xizmatkor bilan Madinadan Quddusga ravona bo‘ladilar. 
Kamtarlikni qarang! 
Adolatli Umar (r.a.) xizmatkor va o‘zlari navbati bilan tuyaga minib borishaverdi. 
Quddusga yaqinlashganlarida, shahar ahli “Xalifa kelyapti”, deb darvoza kalitlarini 
topshirish uchun uning istiqboliga chiqadi. Shunda tuyaga minish navbati xizmatkorda 
edi. U tuyada, xalifa esa piyoda ketyapti. Bir joyda xalifa Umar (r.a.) suvdan kechish 
uchun pochalarini shimarib oladi. Endi bir tasavvur qilib ko‘ring: Islom oliy davlatining 
bosh rahbari yalang oyoq, bosh yalang, pochalari shimarilgan holda mag‘lub shaharga 
kirib borayotir. 
Quddusni qamal qilgan Islom lashkarining bosh qo‘mondoni bu ko‘rinishdan xijolat 
bo‘lib, xalifaga ta’na qildi: 
– Ey Umar (r.a.), ayb bo‘ladi, bu holdan biz uyalamiz. 
Hazrati Umar uning ko‘ksiga bir urib: 
– Yo‘qol ko‘zimdan! Agar shu so‘zingni ilgariroq aytsayding, vazifangdan olib 
tashlardim. Izzat – Islomdadir, qiliq-qiyofatda emasdir! – dedilar. 
Buyuklar tarixida insoniylik jihatidan bu hodisadan ko‘ra ajoyibroq, go‘zalroq va 
ulug‘roq hodisani bilmaymiz. Amerika xaloskori Vashington haqida zikr qilishlaricha, u 
kunlardan bir kun o‘zining ismi bilan nomlangan shahar ko‘chalarida kezib yurganida, bir 
toshni ko‘tarishga harakat qilayotgan, lekin kuchlari yetmayotgan askarlarni va ularga 
yordam berishga intilmayotgan bir zobitni ko‘radi. Vashington zobitga: «Ularga 
yordamlash», deydi. Zobit bundan bosh tortadi va: «Men bunchalik tuban ketmayman», 
deydi. Shunda Vashington kiyimini to‘shadi, ularga yordamlashdi va nihoyat toshni 
ko‘tarishdi. Keyin Vashington ularga qarata: «Agar yordamga muhtoj bo‘lib qolsangiz, 
Vashingtonning uyini so‘ranglar», dedi. Bu – buyuk axloqqa dalolat qiladigan nodir 
hodisa... Lekin Umarning (r.a.) ishlari bundan-da noyobroq. Zero, u zot tunda uyqu va 
rohatlarini tark etdilar, raiyatlarini nazorat qildilar. Tug‘ishga yaqin qolgan ayolning 
holini, unga yordam qiladigan kishi yo‘qligini bilgan paytlarida uyga qaytdilar, xotinlarini 
ko‘ndirdilar. Ikkovlon –er taom, xotin kiyimlarni ko‘tarib, qorong‘u zulmatida yo‘lga 
chiqishdi. Chodirga yetib kelishgach, xotinlari, yangi ta’birimizcha, davlatning birinchi 
raqamli xonimi doyalik vazifasini, o‘zlari esa oshpazlikni qoyilmaqom qilib bajarishdi. Yer 

---

Islom hazorasi. Ahmad Muhammad