Microsoft Word ihyo ulimni eslash ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

33

ko‘rmaganman. Terlarini arta boshladim, juda yoqimli, bu dunyoda misli yo‘qxush bo‘y 

taraldi. Rasululloh sallallohu alayhi vasallam o‘ziga kelganlarida dedim: 

— Ota-onam, jonim va butun ahlim sizga fido bo‘lsin, ey Ollohning rasuli! 

Peshonangizdan namuncha ko‘p ter toshyapti? 

— Ey Oisha! Mo‘minning joni ter bilan chiqadi. Kofirning joni xuddi hayvonlarnikidek 

og‘zining ikkala chetidan chiqadi, - dedilar Rasululloh sallallohu alayhi vasallam. 

Biz qo‘rqib qoldik va ahlimizni chaqirdik. Yonimizga birinchi bo‘lib yetib kelgan kishi 

birodarim Abdurahmon bo‘ldi. Uni otam jo‘natgan ekan. 

Shunday qilib, Rasululohning vafot onlarida huzurida bironta erkak kishi yo‘q edi. 

So‘nggi damlarida Ollohning rasuliga Jibril va Mikoil alayhissalomlar mutasaddi qilingani 

uchun ham Olloh taolo o‘zgalarni undan to‘sdi.. 

Har safar hushidan ketayotib, Rasululloh: «Rafiqul-a’lo» (ya’ni, «eng oliy rafiqim, 

do‘stim Ollohni istadim») derdi. Go‘yoki undan har safar istagi so‘ralayotgandek va u 

javob be-rayotgandek edi...Qachon so‘zlashga madori kelsa: «Namoz! Namoz!-derdilar. 

Albatta namozni jamoat bo‘lib ado qilar ekansiz, birligingiz buzilmagay, mustahkam 

bo‘lgay».Payg‘ambar alayhissalom to so‘nggi nafaslarigacha «namoz», «namoz» deya 

ibodatga tavsiya etdilar» (Tabaroniy rivoyati).Oisha roziyallohu anho deydilar: 

«Rasululloh sallallohu alayhi vasallam dushanba kuni choshgoh va peshin oralig‘ida 

dunyodan ko‘z yumdilar» (Ibn Abdulbar rivoyati).Fotima roziyallohu anho deydilar: 

«Dushanba kunida ni-magadir yo‘liqaman. Ollohga qasamki, ummatga yuzlangan ul-kan 

musibatlar doimo dushanba kuni sodir bo‘ladi»... 

Oisha roziyallohu anho deydilar: «Rasululloh sallallohu alayhi vasallam jon taslim 

qilgach, odamlar sarosimaga tushishdi. Dod-faryodlar kuchaydi. Farishtalar Payg‘ambar 

alayhissa-lomning o‘zining kiyimiga o‘radilar. Odamlar Olloh rasulining o‘lim xususida 

ixtilofga borishdi. Kimlardir bu o‘limni yolg‘on-ga chiqarsa, kimlardir ancha vaqtgacha 

sukut sakladi. Ba’zilar so‘zlarni qorishtirib, tushunib bo‘lmaydigan darajada valdira-di. 

Yana ba’zilar bu voqeaga aql bilan yondoshdi. Ayrimlar o‘zini yo‘qotib, cho‘kib qoldilar. 

Umar ibn Xattob roziyallohu anhu bu o‘limni yolg‘on deguvchilar jumlasidan bo‘lsa, 

Ali roziyallohu anhu cho‘kib qolganlar, Usmon roziya

lloh

u anhu sukut saklaganlar 

jumlasidan bo‘ldi.O’shanda Umar xalqning oldida: «Albatta, Rasululloh sal-lallohu alayhi 

vasallam o‘lmadi. Ulug‘ va qudratli Olloh uni batahqiq qaytaradi. Ollohning rasulini 

«o‘ldi» degan xayolga borayotgan munofiq kishilarining oyoq-qo‘llari albat-ta 

kesilajakdir. Ulug‘ va qudratli Olloh : «U sizlarga kay-tib kelguvchidir», deb Muso 

alayhissalomga va’da bergani kabi, Rasulullohga ham va’dasi bor» (Sanadi 

noma’lum).Yana bir rivoyatda keladi: «Ey insonlar! Rasululloh sal-lallohu alayhi 

vasallamni «o‘ldi» deyishdan tilingizni tiyinglar. Albatta u o‘lmadi. Ollohga qasamki, 

kimning: «Rasululloho‘ldi», deganini eshitsam mana shu qilichim bilan boshini 

chopaman». 

Ali roziyallohu anhu uyidan tashqariga chiqmadi. Usmon roziyallohu anhu hech kimga 

gapirmadi, u o‘zini batamom yo‘qo-tib qo‘ygan edi. Uni ko‘lidan ushlab olib kelishdi va 

qo‘lidan ushlab olib ketishdi. 

Shunday og‘ir vaziyatda o‘zini tutishdan birorta musulmon Abu Bakr Siddiq va 

Abbosga teng kelolmadi. Chunki ulug‘ va qudratli Zot bu ikkala shaxsni tavfiq va to‘rrilik 

ila quv-vatlantirgan edi. 

Odamlar faqat Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhuning so‘zlariga rioya qilishlari 

mumkin bir sharoitda hazrati Ab-bos kelib dedi: «Yolg‘iz Ollohga qasamki, Rasululloh 

sallal-lohu alayhi vasallam o‘lim ta’mini totdilar. U zot hayot paytla-rida ushbu oyatni 

aytar edilar: 

«(Ey Muhammad), hech shubha yo‘qki, siz ham o‘lguvchidirsiz, ular ham 

---

Ihyou ulumid-din. O’limni eslash kitobi. Imom G’azzoliy