Microsoft Word ernest xeminguey chol va dengiz ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
6
— Улуғ Сайзлернинг отаси ҳеч қачон камбағал бўлган эмас. Менинг ёшимда у чинакам 
командада ўйнар экан. 
— Мен бўлсам сенинг ёшингда елканли кемада юнга бўлиб, Африка қирғоқларига сузиб 
борганман. Кечқурунлари йўлбарсларнинг қирғоққа чиқишини кўрганман. 
— Бир гапириб берувдинг. 
— Хўш, биз нима ҳақда гаплашмоқчимиз ўзи — Африка тўғрисидами ёки бейсбол 
ҳақидами? 
— Яхшиси бейсбол ҳақида. Менга буюк Джон Мак-Гроу ҳақида гапириб бер. 
— У ҳам авваллари бизнинг Террасимизга келиб турарди. Аммо ичиб олса, тамом, унга ҳеч 
ҳам бас келиб бўлмасди. У фақат бейсболгина эмас, от жинниси ҳам эди. Ҳар доим чўнтагида 
мусобақа программасини олиб юрар ва телефон орқали отларнинг номини атаб, уларга пул 
тикарди. 
— У улуғ тренер эди,— деди бола.— Отам, у бутун дунёда энг улуғ тренер бўлган дейди. 
— Уни бошқалардан кўпроқ кўргани учун шундай дейди. Агар Дюроше ҳам биз томонларга 
ҳар йили келиб турганда, отанг уни ҳам дунёда энг улуғ тренер, деб мақтаган бўларди. 
— Сенингча, энг улуғ тренер ким? Люкми ёки Майк Гонсалесми? 
— Менимча, улар бир-бирларидан қолишмайди. 
— Дунёда энг чапдаст балиқчи бўлса — сенсан. 
— Ундай эмас. Мендан ҳам зўр балиқчиларни кўрганман. 
— Qu e Va!
1
— деди бола.— Дунёда яхши балиқчилар кам эмас, жуда ажойиблари ҳам бор. 
Лекин сенинг олдингга тушадигани йўқ. 
— Раҳмат. Сен шундай деб ўйласанг, хурсандман. Менга жудаям катта балиқ тушмайди, деб 
умид қиламан, акс ҳолда, ишни дўндиролмай қолиб ҳафсалангнн пир қилиб қўймасам, деб 
қўрқаман. 
— Ҳақиқатан ҳам аввалги кучинг бўлса, дунёда сен эплолмайдиган балиқ топилмаса керак. 
— Балки, илгариги кучим қолмагандир. Лекин менда ғайрат бор, чидамим ҳам етарли. 
— Энди сен ётиб ухла, эрталаб тетик бўлиб туришинг керак. Мен бўлсам идишларни олиб 
бориб бераман. 
— Майли. Хайрли кеч. Эрталаб мен сени уйғотаман. 
— Сен мен учун нақ қўнғироқ соатнинг ўзисан,— деди бола. 
— Мен учун қариликнинг ўзи қўнғироқ соат. Чоллар нега жуда барвақт туришаркин-а? 
Наҳотки, буни қолган умрларидан бир кунини бўлса ҳам чўзиш ниятида қилишса? 
— Билмадим. Фақат шуни биламанки, ёшлар қаттиқ ва кўп ухлашади. 
— Бошимдан ўтган, биламан,— деди чол.— Мен сени вақтида уйғотаман. 
— Негадир мени анови уйғотганини ёқтирмайман. Худди мен ундан қолишадигандек. 
— Тушундим. 
— Хайрли кеч, Сантьяго. 
Бола кетди. Улар чироқ ёқмасдан овқатланишганидан, чол қоронғида ечиниб ётди. У 
кийимларига газетани ҳам қўшиб ўраб, ёстиқ ўрнига бошига қўйди. Чол одеялига бурканиб, 
каравотнинг қуруқ пружиналарига ташлаб қўйилган эски газеталар устига чўзилди. 
У ётди-ю, ухлаб қолди. Уйқусида ёшлик чоғлари ўтган Африка, унинг узун, олтин 
қирғоқлари ва кўзни қамаштиргудек оппоқ саёзликлар, юксак қоя ва ҳай-батли қўнғир тоғлар 
тушига кирди. Энди у яна ҳар кеча уйқусида шу қирғоқларга қўнар, уввос билан отилган 
тўлқинларнинг шовқинини эшитар ва ерлилар тушган қайиқни тўлқин қирғоққа қандай суриб 
бораётганини кўриб турарди. Тушида у ҳамон палубадан чиқаётган лос ва смола исини туяр, 
димоғига эрталабки шамол қирғоқдан олиб келган Африка нафаси уриларди. 
1
Қўйсанг-чи!

---

Эрнест Хемингуэй. Чол ва денгиз (қисса)