Microsoft Word billur qandillar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
43
— Тутиб олдимми, йўқми, нима дейишимни ўзим биламан! Лекин айтиб қўяй — яхши 
бўлмайди! 
— Ёпирай, а? — Бегимқул шишган қовоқларини уқалаб илжайган бўлди. Лекин унинг бу 
кулгусида кечаги манманлик эмас, аллақандай аянчли бир нарса бор эди. Ҳикматилло аянинг 
ҳужжатларини йиғиштириб олиб, чўнтагига солди. 
— Шошма! Ҳужжатларини кўрай-чи? 
— Мана! — Ҳикматилло чангаллаб олган қоғозларни қайта столга ташлади. 
— Майли, ая учун... Сенинг бу... қўполлигингга кабинетдан ҳайдаб чиқариш керак эди-ю, ая 
бечоранинг туз-нони учун! 
Бегимқул кампирнинг аризасига бир нима деб ёзди-да, Ҳикматиллога узатди. — Ма. Эртага 
олтинчи хонага келиб учрашсин. Бориб ёқиб беришади. Хўш, тағин нима гапинг бор? 
Ҳикматиллонинг бошқа ҳеч қанақа гапи йўқ, у ўзи Бегимқулдан гап кутар, бутун қалби, 
бутун вужуди билан Нилуфар ҳақида бир нима дейишини кутарди. Бироқ Бегимқул яна 
боягидай бошини чангаллаб, айиқдай бесўнақай гавдаси билан стулни ғичирлатиб, оғир 
тебраниб ўтирарди. 
— Хўп, хайр бўлмаса... 
— Тўхта! 
Бегимқул ранги ўчиб, ўрнидан турди. Бақувват қоматини олдинга ташлаб: 
— Кеча... — деди салмоқлаб. — Кеча нима мақсадда борувдинг менинг уйимга? 
Ҳикматилло бир нафас сўз тополмай дудуқланиб қолди. 
— Гапингга тушунмадим. Ахир... сен ўзинг... 
— Нимасига тушунмайсан? Кеча сен аблаҳ бориб, уйимни бузиб кетдинг! Ким чақирувди 
сени? Сени деб... ўша лаънати тўқсон сўмни деб... хотиним кетиб қолди! 
Ҳикматилло беихтиёр олдинга талпиниб: 
— Қачон? — деб юборди. 
— Кечаси... Ҳа, нега ишшаясан? Хурсандмисан ё?— деди Бегимқул. —Лекин билиб қўй: 
агар сен уни... агар ораларингда бир гап бўлса... яхшилик кутма мендан! Биласан-ку, мени! 
Бегимқул бурун катаклари пирпираб, оёғи билан стулни бир четга суриб, столни айланиб 
ўта бошлади. Яхшиям шу пайт эшик шитоб билан очилиб, хонага бир гуруҳ одам ёпирилиб 
кирди. 
— Уят эмасми, солдат? Бир оғиз гапим бор деб, бир соат кутдирдингиз-ку? 
— Сизга кириш министрга киришдан ҳам қийин бўп кетди-ку, ўртоқ мастер? 
Бегимқул сочлари ҳурпайиб, бир Ҳикматиллога, бир ёпирилиб кирган одамларга қаради, 
сўнг, олдинда турган эркакшода хотиннинг қўлидаги қоғозни юлиб олди. 
— Нима керак сизга? Газми? Мана! — у аризага бир нима деб ёздида, иккинчисининг 
қўлидаги қоғозни юлиб олди. 
— Сизгаям газми? Мана! Қани, оп келинглар! Тағин кимга газ керак? — Бегимқул, худди 
талвасага тушиб қолган одамдай, ғалати ҳаракатлар қилар, ўзича ишшаяр, кўзларини қисар, 
одамларнинг аризасига пала-партиш имзо чекиб, юзларига отар эди... 
Ҳикматилло негадир юраги безиллаб хонадан чиқаркан, Бегимқулнинг: 
— Қани, тағин ким бор? — деб хириллаганини эшитиб қолди. — Бу дунёда ҳамма яхши, 
ҳамма пок! Ёлғиз Бегимқул ифлос! Ҳеч кимда жиғилдон йўқ. Ёлғиз менда бор жиғилдон! 
Ҳамманг фаришта, ёлғиз старший мастер аблаҳ! — дерди Бегимқул. 
11 
Ҳикматилло соатига қаради: вақт икки яримдан ошган, аэропортга етиб боришга бир 
соатгина фурсат қолган эди! 

---

Одил Ёқубов. Биллур қандиллар (қисса)