Microsoft Word billur qandillar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
33
маҳаллар поймол бўлган йигитлик ғурурига таскин бермоқда эди. Айни замонда унинг юзига 
қарашгаям журъат этолмай, ерга тикилиб турган бу жувоннинг ҳозирги руҳияти юрагини 
зирқиратмоқда, у Нилуфарнинг ҳолига тушуниб турар, лекин у чўзган пулни ололмас эди! 
— Йўқ, рост айтаман, Нилуфархон, мен пул топдим, мана, билетниям олдим... — 
Ҳикматилло шошқалоқлик билан кўкрак чўнтакларини пайпаслади ва шун-дагана 
кенжатойнинг эски, кир-чир кийимида экани эсига тушиб, қизариб кетди. — Раҳмат, 
Нилуфархон, лекин мен бу пулни... раҳмат!.. 
Нилуфарнинг боши пастроқ эгилди. 
— Ҳа, ҳа, албатта-албатта. Кераги йўқ... — у «қулт» этиб ютинди. — Кечирасиз... 
Нилуфар лаблари пирпираб, секин бурилди-да, олисроқда турган яшил «Волга»га қараб 
кетди. У олдин бошини кўтармасдан бир-бир босиб борди, кейин нимагадир қоқилиб кетиб, сим 
ёғочни ушлаб қолди-да, юзини қўллари билан босганича югуриб кетди. Ҳикматиллога у гўё 
ўкириб йиғлаб юборгандай туюлди-ю, беихтиёр машина томон талпиниб: 
— Нилуфар! — деб қичқирди. 
Нилуфар унинг чақирганини эшитмадими, ё эшитса ҳам ўзини эшитмаганликка олдими, 
Ҳикматилло буни билолмай қолди. Эшиги қарсиллаб ёпилган «Волга» шитоб билан жойидан 
қўзғалди. Ҳикматилло ғилдираклар тагидан кўтарилган чангга тикилганича кўчанинг ўртасида 
серрайиб қолди. 
 
7 
Бегимқул жаҳл билан эшикни очди, очди-ю, лол бўлиб қолди: Нилуфар йўқ эди! Ҳозиргина 
шкаф олдида қизил чарм сумкасини ушлаб турган Нилуфар қаёққадир гумдон бўлган, худди 
уйга ўғри киргандай ҳамма ёқ остин-устин бўлиб ётарди. 
Бегимқул ҳайрон бўлиб ошхонага чиқди, ваннага қаради, ҳатто тарақ-туруқ қилиб, девор 
шкафларини очиб кўрди — Нилуфар худди сувга чўккан тошдай ном-нишонсиз йўқолган эди. 
Меҳмонхонадан бош инженернинг овози келди: 
— Нима бўляпти ўзи, оғайни? 
— Ҳеч гап! Хотин... қўшнилариникига чиқиб кетганга ўхшайди... 
— Нима бало, аразлашиб қолдиларингми? — деди бош инженер. — Ё бизни ёқтирмай 
жуфтакни ростлаб қолдиларми келин пошша? 
— Йўғ-э, нега ёқтирмас экан! Мен ҳозир қўшниларникига қарай... 
Йўқ-йўқ, овора бўлманг. Бизга рухсат берасиз, борадиган жойларим бор, — деди бош 
инженер, лекин Бегимқул унинг гапига қулоқ солмай, уйдан чиқди. 
Нилуфарни ён қўшниникига, кейин аптекага кириб суриштирди. Нилуфар қўшниникидаям, 
аптекадаям йўқ эди! 
Бегимқул ёмон бир шубҳадан кўнгли орқага тортиб, кўчага чиқди. У бир ўйи машина 
тўхтатиб, қайнотасиникига бориб келмоқчиям бўлди-ю, меҳмонхонада қолган бош инженер 
эсига тушиб, орқага қайтди. Лекин у зинадан чиқаётганида тепадан тушиб келаётган бош 
инженер кўринди. 
— Э-э, нега қўзғалдингиз? 
Бош инженер, ёшгина, хушбичим йигит, пиллапояда тўхтаб: 
— Хўш, келин топилдими ўзи? — деб кулди. 
— Топилмай қаёққа кетарди? Дўкон-пўконга чиққанга ўхшайди. Қани, юринг... 
— Раҳмат! — Бош инженер кинояли жилмайиб, қўлини узатди. — Олдин келин пошшо 
билан ярашиб, кейин меҳмон чақиринг-да, оғайни. Йўқ, йўқ, овора бўлманг, келган йўлим 
эсимда. Бу ёғини ўзим топиб оламан. 
Бош инженер биринчи қаватга тушиб, кўчага чиқиб кетгунча Бегимқул ўрнидан жилмади, 

---

Одил Ёқубов. Биллур қандиллар (қисса)