Microsoft Word bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
52
qaytarishga emas, hatto raketkani ko‘tarishga ham ulgurmadi. Bosh ofitsiant tantanavor jo‘navordi. 
Bernsning sarg‘ish ko‘zlarida esa yovuzlik barq urdi. U Palmerga o‘girildi, yovuz chaqin esa nigohida 
uzoq vaqt yonib turdi. 
— O’ylashimcha, Long-Aylend ishbilarmonlari huzurida so‘zlashga taklif etilganim, — dedi keskin 
ohangda Palmer, — u yerda ko‘plab odam to‘planishini ta’minlamaydi. 
Berns unga tashvish bilan qarab, so‘radi: 
— Nega unday deyapsiz? 
Ofitsiant ularga martini olib keldi, qadahlarni stolga qo‘yib, orqasiga qaytdi. 
— O’sha odamlar shundoq ham bizlar tomonda, — javob berdi Palmer. — Bizga esa hali 
ishontirishimiz lozim bo‘lgan kishilar kerak. 
— Ishbilarmon doiralar vakillari siz tomonda ekanini qayoqdan bila qoldingiz? 
Yana bir ofitsiant paydo bo‘ldi va taomnomani berib ketdi. 
— Chunki tijorat banklari o‘sha ishbilarmonlarni bizning cho‘ntagimizga o‘zlari solib qo‘ydilar, — 
tushuntirdi unga Palmer. — Ular o‘zlarining bank amaliyotlarini biz orqali amalga oshirmoqdalar. Ular 
yana qaerda bank hisobi ochishlari mumkin? Bizlardan esa ular o‘zlariga zarur bo‘lgan zayomlarni 
oladilar. Demak, ular bizlarsiz yashay olmaydilar. 
— Biroq ularning kun ko‘rayotgan garov qo‘yilgan pullari jamg‘arma banklarida saqlanadi, — e’tiroz 
bildirdi Berns. 
Shu payt uchinchi ofitsiant paydo bo‘ldi, u «Gold fleyks» sigaretasi olib kelgandi. Berns na 
ofitsiantga, na sigaretasiga e’tibor qildi. 
— Lekin bu masalani hal qilmaydi, — dedi Palmer. — Garovga pul qo‘yish uzoq muddatli bitim, uni 
o‘zboshimchalik bilan o‘zgartirish mumkin emas. Jamg‘arma banklari istagan odamning boshiga 
tushirish uchun ulardan foydalana olmaydi. 
— Lekin bordi-yu, ularda garov pullardan ur to‘qmoq sifatida foydalanish imkoni paydo bo‘lsa, uni 
shu yildayoq ishga soladilar, dedi Berns. 
To‘rtinchi ofitsiant keldi, uning qo‘lida telefon bor edi. U telefonni Palmerning tepasidagi uyaga 
uladi. Berns xo‘mrayib telefonga qaradi. 
— Nahotki biz hozir aynan ish haqida gaplashsak? — so‘radi u. 
— Ha, biz ko‘p narsani muhokama qilishimiz kerak, — javob berdi Palmer. 
— Vudi, bir necha daqiqaga bo‘lsa ham qo‘yib tur o‘sha ishingni. Kel, avvaliga ichaylik. Bugun 
judayam bo‘g‘ilib ketdim. 
— Nima, ertalab qiyin bo‘ldimi? 
— Ertalab emas, butun tunni uyqusiz o‘tkazdim. Ertalab soat oltida yotdim, ikki soatgina mizg‘ib 
oldim. Keyin Vik Kalxeyn bilan nonushta qilgani yugurdim. 
— Ha-ya, Katta Vik bilan uchrashuvda siz xo‘rozqandday bo‘lishingiz kerak. 
Berns qoshlarini chimirdi. 
— Iltimos, uni bunday atama. Mana besh yildirki ommaning bu laqabni unutishiga urinayapman. 
— Nima, eshitilishi yomonmi? 
— Yo‘q, laqab u haqda yomon tasavvur beradi. U ko‘proq katta shaharning siyosiy korchalonlariga 
mos keladi. 
— Nega endi, u chindan ham katta, ismi ham Vik, shubhasiz, u haqiqiy siyosiy xo‘jayin. 
— Hamma balo shundaki, u bunaqa emas, — dedi Berns. 
— Bo‘lmagan gapni qo‘ying! 
— Siyosiy xo‘jayinlar endi umuman yo‘q. Bunday zotlar Ikkinchi jahon urushida qirilib ketdi, — 
ta’kidladi Berns. 
— Jiddiy gapirayapsizmi? 
— Albatta. Ayting-chi, hozir kim Tvid, Pendergast va Krouner singari kishilar bilan tenglasha oladi? 
Unaqalarni hozir uchratib bo‘psiz! 
— Baribir, unaqalar bor hozir ham. 

---

Bankir (roman). Lesli Uoller