Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
223
ko‘zi yo‘q. Shuning ustiga sirdosh beki Muborizxonni atka hibs qildi-yu, Adhamxonning 
dilidagi adovat yana bir darajada oshdi. Saroyning erkasi bo‘lib o‘rgangan Adhamxon 
endi shu atkaning harakatlari bilan nazardan qolayotganini sezgani sari alami oshib, 
undan qasd olishni ko‘ngliga tugib yurardi. 
Bugun xuftonda Shamsiddin atka uni tergovga chaqirganda Adhamxon ulfatlari bilan 
mahva gulidan qilingan aroqni ichib kayf bo‘lib o‘ltirgan edi. 
— Zudlik bilan borish kerak bo‘lsa, qani Xushamxon birga yur, — deb kallakesar yigitini 
imladi. 
Ular ichki xonada to‘nlarining tagidan xanjar taqib olishdi. Adhamxon yigitiga 
tushuntirdi: 
— Agar atka meni ham Muborizxonga o‘xshatib tuttirmoqchi bo‘lsa, o‘zining jazosini 
bergaymiz! 
Xushamxon tushungan ma’noda bosh irg‘adi. Keyin ikkovi ham to‘nlarining ustidan 
odatdagiday qilichlarini taqib olishdi. 
Vakilning qabulxonasiga kiraverishda bu qilichlarni yechib olib qolishdi. Qabulxonada 
o‘ltirgan tergovchi Muborizxonning bo‘yniga olib qo‘l qo‘ygan jinoyatlarini o‘qib eshittirar 
ekan, Adhamxon dahshatga keldi, Bayramxonni maxfiy qatl ettirishda uning ham ishtioki 
borligi tilga olinganda: 
— Bo‘hton! — deb baqirdi. — Buni o‘zlaring to‘qib chiqargansenlar! 
Shu payt to‘rdagi eshik ochildi-yu, Shamsiddin atka kirib keldi: 
— Janobi Adhamxon, hozir biz sizni Afzalbek Muborizxon bilan yuzlashtirgaymiz. Bo‘hton 
bo‘lsa isbot eting. 
Siri fosh bo‘lishi muqarrarligini payqagan shirakayf Adhamxon: 
— Men u sotqinning yuzini ko‘rgim yo‘q! — dedi. Ayni paytda Shamsiddin atkaga qarshi 
dilida to‘plangan barcha keklar, adovatlar birdan junbishga keldi. Kayfi bo‘lgani uchun 
o‘zini tiyolmay baqirdi: — Sen meni ham hibs qilmoqchisen! Vakil bo‘lganing ozmi?! Endi 
men o‘rningni olib qo‘yishimdan qo‘rqib boshimga yetmoqchimisen?! 
O‘g‘li tengi yigitning «sen-senlab» aytgan haqoratomuz gaplari Shamsiddin atkaning 
ham achchig‘ini keltirdi: 
— Sen «ko‘kaldoshmen» deb hovliqib ketding! Saroyga kayf bilan kelibsen! Bu ketishda 
o‘z boshingga o‘zing yetgaysen! 
— Yo‘q, ungacha sening boshing ketgay! — Adham orqaroqda turgan Xushamxonga 
o‘girilib: 
— Ur! — dedi-da, o‘zi to‘n tagidan taqilgan xanjarni sug‘urdi. Ularni qurolsiz deb o‘ylab 
bexavotir turgan Shamsiddin atka belidagi qilichini olishga ulgurmay Xushamxon uning 
bo‘yniga xanjar urdi. Atkaning bo‘ynidan qon otilib eshik tomonga qochganda Adhamxon 
ketidan yetib borib, biqiniga tig‘ sanchdi. Bu orada tergovchi chaqirgan soqchilar 
Xushamxonni urib yiqitdilar. Ammo Adhamxon yuqori qavatlarga qochib chiqib ketdi. 
Soqchilar uni uchinchi qavatdagi haramning eshigigacha quvib bordilar. Adhamxon 
bichilgan xabash qorovulning hayhaylashiga qaramay, Akbar uxlab yotgan xobgohning 
yo‘lagiga qochib kirdi. Haramga kirishga xaqqi yo‘q soqchilar tashqarida qoldilar. 
Qotillik qilib, aql-xushini yo‘qotgan Adhamxon g‘ayrishuuriy bir tarzda Akbardan panoh 
istab, taqiqlangan haramga kirdi-yu, bir joyda to‘xtab turolmay, yo‘lak oxiridagi ayvonga 
o‘tib ketdi. 
Haramning ichma-ich xonalari to‘rida Jodha Bay bilan uxlab yotgan Akbar pastda 
ko‘tarilgan to‘polondan cho‘chib uyg‘ongan edi. Yo‘lakda ham shovqin eshitilgach, 
sapchib turib, apil-tapil kiyindi-da, xobgohdan yo‘lakka chiqdi. Rang-quti o‘chgan Rafiq 
mahram qanday falokat yuz berganini shosha-pisha aytib berdi. Akbar bundan bir necha 
soatgina oldin tirik yurgan atkasining o‘ldirilganiga ishongisi kelmadi. Uning jasadi 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov